ἑσπόμην
ἑσπόμην, inf. σπέσθαι, aor. 2 of ἕπομαι.
{
"headword": "ἑσπόμην",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n42942",
"citations": [],
"senses": [],
"key": "e(spo/mhn",
"type": "main"
}