Moriendum esse pro dei filio (1-5)

Decuerat quidem, Constanti imperator, nihil iam tecum
de diuinis retractare scripturis, cum eo uidelicet quem ueritatis
compererimus interpolatorem, tecum quem de illis ei
actibus tuis te conprehenderimus esse, qui idcirco dicantur;
. sibi sapientes, quod enim sint insipientiae iter tenentes; decuerat,
ut diximus, post tanta illa quae ingessimus iam praebere
silentium, maxime cum scriptum meminerimus: noli
respondere inprudenti ad inprudentiam eius, ne similis fias
illi, et iterum: in aures inprudentis noli quicquam dicere, ne, quando audierit, inrideat sensatos sermones tuos. sed
quia adhuc de armorum tuorum potestate et uana imperii
tui dominatione temet collegi plaudere, quod enim possis quos
ratione debueras in id quod censueras constituere uiolare, in
his omnibus quibus te putas magnum esse te miserum contemnique
omnem carnificinae tuae rabiem a semis dei uolui
isto praesertim libro notum sacrilegio funestatae facere menti
tuae. te enim cum temporali caduco fragili corruptibili regno
tuo transiturum et ad aeternam poenam, nisi tibi dum est
locus prouideris, peruenturum, Christianos uero ad aeternam
uenturos requiem, incorruptibile regnum consecuturos fixum
manifestumque habere te uolumus. an defendere temptabis,
quod enim per hanc haeresem tuam conprehensurus sis regnum
caelorum, tu qui cum conpestilentibus tuis Arrianis
timens, ne a nobis Christianis reuictus manus dare aliquando [*] [*]

clamante ueritate ipsa cogereris, disceptatione reiecta ad.uirtutem
confugiendum censueris fragilium armorum tuorum?
tamquam posses annis fragilibus inmortalia dona consecuturos
superare inimicus diuinae religionis, religiosos seruos
Christi praecursor antichristi, milites dei eos quos ad aeternas
diuinitatis suae perfruendas amicitias unicus est filius dei
inuitare dignatus dicens: beati estis, cum uos odio habuerint
homines et maledicentes persequentur, et exprobrabunt et ãicent
aduersum uos omne malum. gaudete et exsultate, quoniam
merces uestra multa est in caelo; sic enim persecuti
sunt et prophetas qui erant ante uos. nos tu in omnibus inpotens
de gradu putasti pellere, hos prosternere quos uideas
idcirco esse paratos pro unico dei interfici filio, quod enim
elegerint non uobiscum negatoribus torqueri apud inferos, sed
caeleste consequi regnum; hos per inanem regni tui auctoritatem
censueras temet superaturum qui dei templa esse ipsa
confessione fidei suae clarescunt ut enim uos Arriani negando
filium dei domos esse inmundi spiritus uocibus prophetarum
apostolorum atque sacrorum euangeliorum designamini,
ita qui filium dei confitemur templa dei esse ostendimus
nos. milites dei tuae carnificinae succumbere potuisse crudelis
atque sacrilega mens tua suggestionibus fauens cohaereticorum
tuorum praesumpserat, nos quos templa sua dicit esse
deus sic: quoniam inhabitabo in illis et inter eos ambulabo,
et ero illorum deus et ipsi erunt mihi populus. hos te uincere
potuisse iudicaueras quos apostolus hortatur tollere deum
et portare in corporibus suis, hos te annis futilibus regni tui
subigere potuisse fueras quidem arbitratus; sed perspicis, in
tuo palatio intra uelum licet stans tulisti responsum a me
ad conseruandam salutem omnes dei seruos calcata friuola
auctoritate tua mente uoluntate studio uirtute uoce consentire. [*] [*]

Aduertis quomodo caduca dominatio tua quanto contra
nos saeuire dignatur, quod tanto ea iudicetur esse infirmis
contemptibilis inanis debilis et abiecta; furore etenim et scelere
concitata manus tua ad perimendos nos quotiens praeualuit.
totiens nos creuisse et magis atque magis uictores extitisse
meminimus. mactasti quam plurimos in Alexandria, laniasti
certos toto in orbe, disperdidisti resistentes tibi uariis in locis;
sed hi omnes, quod tu audire minime uis, martyres sunt;
illos omnes beatissimos tuo mactatos gladio in paradiso esse
(uti)que credimus. crede mihi quod a te statuerimus interfici.
quia et melius esse uiderimus in omnia aeua deum habere
amatorem quam tecum Iudas Scariothae atque Iudaeorum
imitatore puniri. hinc est denique, Constanti, quod frendores
colubri per te inlatos non timentes subire parati sumus omne
exitium. numquam nos consiliorum nostrorum paenitere potest.
si per te mactati qui adhuc tuis crudelibus restitisse uidemur
manibus fuerimus. mors etenim quam nobis tu minitaris inferre
omnibus est parata; tantam uero beatitudinem quantam sancti
sunt martyres adepti nemo ut uidemus est consecutus, nisi
hi qui mortem propter unicum dei filium moriundo uicerunt.
dicatos deo homines torques interficis exterminas, et cur haec
geras causas odiorum reddere non uales. quia tua erras, etiam
nobis irasceris cur ueram teneamus uiam, et cum nostra
salubri admonitione corrigere te possis, errores tuos insuper
crudelibus factis coaceruas, dicatas deo mentes euisceratis
corporibus extorquens eorum, qui statuerimus deo fidem usque
ad extrema uitae seruare curricula. perspicis ita haec esse
et quidem non sine maximo dolore tuo, cum non ualere te
aduertis nos ab hac quae sola est religione deflectere, ab isto
cursu, in quo ad brauium sursum uocationis tendimus retrahere [*] [*]

non cum te ex aperto facis inimicum, non cum te simulas
amicum - uideris etenim quod sit in te qui deceperit Euam —
non cum uerbum tuum per quod serpis ut cancer falso fucato
scientiae tumore. conponis, - adstruendo te omnibus flagitiis tuis
maculato edicto tuo rescissore, messe omnium errorum, cum
sis ipse totius erroris fons, adfirmas te luminis portitorem,
cum sis tenebris obsessus omnibus. nullis ergo modis posse
nos a uia ueritatis deflecti, licet intellectu omni careas, tamen
ex parte contemni te inspiciens potes tandem uidere, Constanti
imperator immanissime. hoc enim fidei primum esse negotium
nouimus Christiani nec prosperis nec aduersis de gradu demoueri,
non a proposito semel uigore deduci. cernimus una
hac uoce religiosa: Christianus sum, nolo esse ut tu es, Con- •
stantius, apostata, omne crimen excludi, hac una uoce tribui
praesidium salutis, uinculum libertatis et honoris, conspicimus
hac confessione tribui uobis protectionis clipeum, telum contra
per te in nos saeuientem diabolum; et tu inquis: negate uos
Christianos. ut contra aduersans discrimen duremus stabiles
nec saeuitiam tuam torquentis horreamus, animemur magis
quam doleamus, ista efficit conscientia quae reminiscitur unicum
dei filium ad protegendos uietoresque efficiendos suos
suae diuinitatis praebere praesentiam; hinc efficitur, ut qua
nos credis extingui poena uiuificemur. id etenim nobis, qui
eum propter quem patimur esse nobiscum credimus, in augmentum
uirtutis adsumimus, quod tu cruciatui sperasti prodesse,
punitor; hinc est quod malis tuis quatientibus non
frangamur quantoque uarie continua crudelitate uexamur, tanto
firmiter roboremur. est enim nobiscum ille qui adulescentes
Hebraeos credentes in se in camino ignis tutatus est; ipse [*] [*]
firmat nostras mentes, ipse sensum regit nostrum, ipse diuino
incendit amore suo nostra corda et ad tolerantiam sanctae
passionis animat, unde et nemo nostrum mortem quam inferre
minitaris cogitat sed immortalitatem nec temporariam per
te inlatam poenam sed gloriam sempiternam. tormentis namque
martyras dei consecrari et ipsa passionis probatione coronari
aperiunt ita sacrae scripturae: pretiosa in conspec(tu)
domini mors sanctorum eius, et: si coram hominibus tormenta
passi sunt, spes eorum inmortalitate plena est. et in paucis
uexati in multis bene disponentur, quoniam deus temptanit
illos et inuenit eos dignos se. tamquam aurum in fornace
probauit eos et quasi holocausta hostia accepit eos, *n tempore
erit respectus illorum. iudicabunt nationes et dominabuntur
populis, et regnabit dominus eorum in perpetuum.

Qui igitur tantam felicitatem consecuturos se de dei
praesumunt magnitudine, et exsultent necesse est et futura
cogitantes gaudia praesentia tua mala calcent. unici dei filii
diuina uox est: qui amat animam suam in isto saeculo perdet
illam, et qui odit animam suam propter me in uitam aeternam
conseruabit eam. quo diuino haerentes Christiani praecepto.
licet in membris nostris resultans, Constanti, tua ungula recurrat
in uulnera, stamus stabimusque inmobiles, te tortore
atque omnibus poenis tuis fortiores, hoc solum nobiscum ipsi
reuoluentes quod ista crudelitatis tuae carnificina nobis sit
utilis ad gloriam sempiternam. a barbaris saepe parcitur uictis
et est locus inter arma clementiae et utique apud eos qui
ferali ritu sint nitam ducentes. hoc uero inenarrabile est quod
fit aduersum nos a te, qui tibi bene noluimus atque ut contingat
desiderantes sumus deumque iugiter obsecrantes non
desinimus; spolias, proscribis, mactas gladio, uarie punis nec [*] [*]

corpora quae laniare sanxisti sepeliri permittis, eleemosynam
fieri prohibes, omnia metalla omniaque loca, exilia uocari
quae putabantur digna, nostro tuae calliditati resistentium
replesti numero; relegando insontes, fame siti nuditate uexando
non desistis. his illa ingeris mala qui aeternam cupimus consequi
beatitudinem. et tamen, imperator crudelissime, quidquid
saeuitia tua nobis intulit atque inrogatura erit, aduerte
quod mendacium sit, siquidem nec mors sanctis qui nos
praecesserunt martyribus per te inlata mors sit nec iactura
neque damnum, sed fidei faeneratio. semper Christiani nobis
tyrannis in persecutione peruersa quaestione torquemur. quo
enim genere nocentes coguntur ad confitendum, eo nos conpellimur
modo ad Christum unicum uerissimum filium dei
negandum. sed ut illi pro meritis confessi damnantur, sic nos,
quia dei filium non negamus, coronamur quibus uictoria est
a te inlata damnatio; auferimur a te e medio quibus coram
non audeas blasphemare. prosternitur etenim una uoce Christi
militis ille qui contra nostram confessionem religiosam in te.
manens loquitur, ille qui per te nostrum sitit sanguinem, ille
qui tuam obsedit mentem; contremiscit praesentiam cultorum
dei atque ferre non ualet, cum dissentimus a te qui dicas
esse ex nihilo filium dei, cum contra stamus minas tuas omnemque
crudelitatem carnificinae tuae potentia eius iuuati protectique
calcamus. castigari te profecto sentis eius seruorum
constantia atque tolerantia qui dicit: nolite metuere eum qui
potest occidere corpus; magis autem metuite eum qui potest
et corpus et animam perdere in gehennam. Pauli etiam beatissimi
eius apostoli ad te calcandum tyrannorum omnium
tyrannum hortamentis animamur: sumus filii dei. si autem
filii dei et heredes dei, coheredes autem Christi, siquidem
conpatimur, ut et simul glorificemur, etiterum: existimo non [*] [*] [*] [*]
esse contignas passiones huius temporis ad futuram gloriam
quae reuelabitur in nobis. cuius claritatis gloriam cogitantes
pressuras omnes et persecutiones non solum per te inlatas a
diabolo, sed et per omnes eius homines nos tolerare seruos I
Christi conuenit, quia licet sint multae, tamen ex omnibus
illis liberamur qui filium dei uerum esse filium credimus et.
cum duas esse personas patrem et filium meminerimus, tamen
unam diuinitatem patri et eius unico filio uindicemus. has
nostras iustas inuictasque audiens allegationes, quia sustinere\'
ueritatem ille qui tuam obsedit mentem non potest, instigat
tuum ferinum animum, ut nos quam acerrime uexes, exquisitis
poenarum generibus excrucies, cur nolimus iter deserere
salutare. hinc est quod nimia tua crudelitas nostris
inludit corporibus, cur magni aestimemus fidem cultoresque
dei nos esse non abnegemus. totis in nos incumbis carnificinae
tuae uiribus, arbitratus nociturum te nobis, ignorans
probationis nostrae nos gaudere occasionibus, hi uidelicet qui
felicitatem nostram hanc existimemus maximam, si in hoc
iustitiae agone tua carnifice manu nobis contingat pro dei
iugulari filio. stabiles contra tuam religiosa mente perstamus
insaniam, uincente scilicet in nobis eo pro quo patimur
quicquid sub persona nostra in iniuriam ipsius diuinae maiestatis
tu profane iactitas sermone uacuo et inani conloquio.
uoluntate praua; quae cuncta dura mens tua et obstinata
pectoris feritas in necem suae gignit salutis. dum a religione
dei dissentis ducente dementia, furore rapiente, omni
denique te inmanitate uexante qua instigaris pariter ac fereris.
eo quem negas protegente contra tuam, belua, inmanitatem
ut aduerso solent mari moles oppositae reluctamur. feriant
licet per te diabolici fluctus et pulsent late uagantes mundi
turbines, magis magisque inmobilis ut est erit uirtus nec [*] [*]
undis tuarum infestationum circumspumantibus succumbemus
operti, sed contra omnia erimus semper erecti pericula,
siquidem non sit Christianus animus abiectus qui sternatur et
iactetur ad uitia, sed eo usque sit generosus ac nobilis, ut
contra omnia temptamenta inmobilis uictorque permaneat.
non sumus Christiani cogitantes praesentis fragilis uitae dulcedine
perfrui, sed sumus adipisci cupientes aeternae securitatis
et felicitatis gloriam, perpetuae beatitudinis possessionem.
Iohannis apostoli beati, ut terrena spernentes caelestia sequi
desideremus, hortantis religiosa uox est: et mundus transit
et concupiscentia eius;, qui autem fecerit uoluntatem dei manet
in aeternum, quomodo et deus manet in aeternum.

Cum haec ita sint, cupio te cognoscere cum omnibus
tuis praestigiis ac fraudibus cumque uastissima saeuitiae tuae
crudelitate iacere te subter pedes dei seruorum, omnem gloriam
tuae uanae dominationis duci a nobis atque haberi pro nihilo
nihilque te aliud esse a nobis sentiri cum omni uigore atque
auctoritate imperii tui quam inanem aurulam. iactare nos haec
quisquam de tuis fortassis dicat adulatoribus. non retines,
Constanti, dixisse me iudicibus te uelo misso audiente quod,
licet totum militem tuum in nos decreuisses iacere regni tui
tela, in nos exsecratores blasphemiae tuae ut in sacrilegi tui
decreti contemptores omnia sua conliderent arma, nec sic
tamen quod possemus ta proposito recedere? sed tu pro tua
illa prudentia in omni pro te moriundos bello milites tuos
censuisti, Christianos uero sanxisti dei oportuisse exsistere
negatores. et utique tui sentiunt dolorem uulnerum, dolent se
perisse, dolent hanc amittere lucem. nos uero primo sentire
poenarum cruciatus non possumus, in quibus Christus patitur,
in quibus Christus aeternam salutem operatur; deinde, quia
praesentia pro nihilo ducamus et lumine in illo perenni semper
futuri sumus, qui fieri potest, ut non pro Christo dei filio
uitae aeternae tributore sacrilegio funestatis manibus tuis [*] [*] [*]

malimus interfici, qui aliter nos deo patri placere non posse
cernamus, nisi conuenti a te ad negandum unicum dei filium
eius per mortem etiam ipsam uerum esse illum dei filium
confessi fuerimus? detestabilis mens tua indigne fert, quia
dicamus Christum dei filium dei esse uerbum, dei sapientiam,
dei uirtutem, deum uerum de deo uero, natum de patre, id
est de substantia patris, lumen de lumine, natum non factum.
unius substantiae illum esse cum patre, quod graece dicunt
6aoouXiov, per quem omnia sunt facta, sine quo numquam
fuerit pater. indigne fers, Arrii uermis, cur defendamus quod
claritas potestas magnitudo aeternitas diuinitasque una sit
patris et unici eius filii, non esse nouum quod nos legati adseuerabamus
in tuo palatio et firmando non desumus, semper
sic fuisse et esse creditum a Christianis, sicuti apud Niciam
contra haeresem tuam Arrianam et contra omnes errores uidetur
esse sacra fides conscripta. si tandem oculos serpentis morsibus
confossos cordis tui aperias, inuenias, quod hanc habet.
hanc defendit ecclesia fidem quam sibi traditam cognoscit per
beatos apostolos. omnes momento peragrare si posses gentes,
inuenisses, stolidissime imperator, ubique Christianos sicuti
nos credere, in hac defensione nostra perstantes pro dei filio
ut nos mori cupere. at tua nouella praedicatio et recens
religio, sub praetextu fidei blasphemia in perniciem salutis
tuae per te prolata, non solum adhuc limitem Romanum peragrare
non ualuit et utique te satis agente, sed et. ubi ubi
radices figere temptauerat, aruit recedentibus scilicet omnibus
dei famulis a te atque paucis tuis quos lolium esse super
frumentum seminatos dominus praedixerit tecum manentibus.
quae omnia tibi praestitit atque est praestans artifex fraudis [*] [*]
ac mortis, qui per te plurimos blanditiis obliquis inlicit ac
decipit, qui cum sit reus totius sceleris, suggerit cordi illi
tuo amarissimo, ut nos tamquam reos alicuius criminis piinias.
sed prospice tandem, aperi cordis oculos, in quibus tibi nihil
luminis est, sed omnis caligo et ingentes tenebrae uersantur,
et inuenies quod mors tua fragili inlata potestate integriorem
reparet uitam, quod haec magis nos deducat ad gloriam per
ignes, per gladios, per catenas ac feras, per quidquid denique
rabies tua piissimi imperatoris in nostram censuerit ingerere
necem. tutante deo non modo non extinguimur, sed magis
atque magis uiuificamur, qui meminerimus nihil esse super
nos praeter deum, unde erubescit animus deuotus atque mancipatus
deo tibi per tuam mortuo blasphemiam, cani latranti
contra ueritatem, uermibus Arrii scatenti succumbere. seruorum
Christi animae quotiens uim diligenter ueram examinant
tormentorum, considerant nullum maius esse tormentum
quam a te aduersarii nostri seruo seruum uinci Christi. recordamur
dominum dixisse: si quis uult post me uenire, abneget
se sibi et tollat crucem suam et sequatur me. qui enim uoluerit
animam suam saluam facere perdet illam, qui autem
perdiderit animam suam propter me inueniet eam. quid enim
prodest homini, si totum mundum lucretur, animae uero suae
detrimentum patiatur? aut quam dabit homo commutationem
animae suae? martyrii cogit dignitas, ut uitam Christiani
morte condemnemus, siquidem nouum salutis genus per dei
filium fuerit tributum interire ne peream. nouimus hanc esse
nobis traditam diuinitus disciplinam, ut sine ullo terrore militiae
uim tueamur tanti nominis, quippe quos iam pridem
aeternae memoriae cupiditas abstraxerit a desiderio istius
lucis quosque ad calcanda omnia terrena Christi societas
segregarit. crescit, Constanti, crudelitatis tuae pugna; sed [*] [*]
crescere aduerte et Christi militibus gloriam, nec retardamur
denique ab acie tormentorum metu, sed ipsis magis tuis tormentis
ad aciem prouocamur. haec ita esse negare non poteris,
quando conspicias pari et simili calore uirtutis Christianos
toto in orbe ad gerendum certamen animatos, quando uideas
militum Christi incorruptam fidei firmitatem quod non detestandae
tuae blanditiae decipiant, non minae furoris toi
terreant, non cruciatus tuae carnificinae ac tormenta crudelitatis
deuincant, illo uidelicet in nobis manente et nobiscum
semper constituto qui ad beatos apostolos dixerit: uobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi. est
ubique praesens, quia omnipotentis sit filius totum potens, cui
cum patre una sit aeternitas atque potestas diuina.

Sed te quanta caligo obsederit incredulitatis quantaque
tenebrarum et errorum nubes tuum pectus obduxerit, dici
non potest, qui cum te Christianum fingas, Christianum tamen
nomen e medio auferre nitaris. inter haec daturos legentes
ueniam conspicere debes, quod pro merito impietatis tuae
facundia mediocris ingenii mei ad exsecrandum te describerenon
ualuerit; dedisse me etenim uidebant formam uniuersis
deum timentibus praebuisseque materiam tractaturis, quo te
ordine possent sine uitae aeternae radicibus positum secare.
nec te maledicis uocibus dicas a nobis obiurgari, si quae
dignus es a rusticis licet tamen Christianis audis. nouimus
non maledicendum, sed magis propter inimicos rogandum
filius etenim dei rerum cum sit dominus, tamen cum malediceretur,
non remaledicebat. ceterum, si rerum malediceret
dominus, tantae utique maiestatis impetu uniuersa conciderent.
dicis utique ad haec: dominus te mitem esse uoluit
quippe antistitem suum, et tu te peruicacem me circa praebes. prophetae apostoli et chorus euangeliorum non occidendum [*] [*]

docent, tu contra deo dignaris interficere dicatos. Christiani
ad placandum quem colimus his rebus opus esse nouimus
quibus illum delectari ac gaudere scimus. si igitur placere
censendum est posse deo quod facis, omnes nos oportet homicidas
esse, sacrilegos ac blasphemos. o Constanti, quam
ingentis sis dementiae uideris; conspicitur ueterator ille subtilis,
circumscriptor innocentium in tua mente sedem sibi
conlocasse, et arbitraris non te adhuc publicatum? adhuc in
ouem, cum sis lupus, perfrigescis, tu qui a sanctissimis prophetis
bestia nominaris, a beatissimis apostolis canis ac lupus
rapax, subornatus, cum sis operarius iniquitatis, tamquam
minister iustitiae, et te esse hominem censes, cum nihil hominis
nisi lineamenta ac summam figuram geras? doles te
inmanem bestiam dici, nihil te hominis nisi liniamenta ac
summam gerere figuram. dic, quaeso, an possis, innocentium
interemptor, merito dici Christianus et non potius insanus
hebes uecorsque hostis quippe dei religionis, in qua pietas
humanitas omnisque iustitia uersatur, in qua nec malum pro
malo discitur reddere, in qua non occidere, sed occidi propter
dei filium docemur? tu sacrilego conatu tuo contemptam uanam
dominationem tuam considerans tormenta admoues; sed
est protector fidei, gubernator salutis, rector animarum, quem
nos inpellis negare, semper nobiscum, semper adest certamini
nostro, qui proeliatores atque adsertores diuini sui nominis
erigat. hinc est quod semis iniustitiae tuae ac ministris, hoc
est concarnificibus tuis torquentibus stemus fortiores, inanimamur
ut tuam ungulam artus nostri pulsati ac laniati superent.
quomodo etenim inexpugnabilem fidem superare poterit
saeuiens diu plaga repetita, cum omnis miles Christi sciat
ipsum pro quo patitur secum esse praesentem gaudentemque [*] [*]
de suorum tolerantia seruorum ? stamus utique famuli Christi
eius maiestate firmati, uoce libera, mente incorrupta, telis
quidem fragilibus tuis nudi, sed illa induti arma, quae nos
ut indueremus est deprecatus beatus apostolus dicens: de
cetero confirmamini in domino et in potentia uirtutis eius.(et: ] induite arma dei, ut possitis stare aduersus remedia
diaboli, quia non est uobis conluctatio aduersus carnem et
sanguinem, sed contra potestates, contra huius mundi rectores
tenebrarum harum, contra spiritalia nequitiae in caelestibus.
propterea accipite arma dei, ut possitis resistere in die malo et in omnibus perfecti stare, praecincti lumbos uestros in
ueritate, induentes loricam iustitiae et calciati pedes in praeparatione
euangelii pacis, in omnibus adsumentes scutum
fidei, in quo possitis omnia iacula nequissimi candentia exstinguere,
et galeam salutis et gladium spiritus, quod est uerbum
dei, per omnem orationem et obsecrationem orantes omni
tempore in spiritu et in illum uigilantes. igitur quia taliter
armatos, tanta potentia munitos, superare non possit tua patrisque
tui crudelitas, ut saepe dictum est, stetimus et stamus
et, quoad usque consumas corpora nostra, staturi sumus salutari
Christi clipeo muniti, lorica pietatis eius circumdati,
sancto spiritu gubernati, inmobiles et magis magisque in
omnibus auctores, pellentes omnem uocem seruitutis. certi
etenim et fidentes sumus nullis nos tuis insidiis, nulla tua
calliditate, nulla cauillatione, nullis tuis fraudibus posse a
proposito uigore deduci, quandoquidem sciamus quod enim
finis delictorum mors sit, deinde sequitur uita quae semper
sit, amplectamurque beati consilia apostoli eius eiusque imitatores
atque participes desideremus inueniri qui adstruit,
quod cum uetus homo noster corrumpitur, qui intus est in- [*] [*]
nouetur et si terrestris domus nostri corporis dissoluitur,
caelestis aedificetur et quod positi in corpore peregrinamur
a domino; cum quo apostolo in regnis caelestibus uberes
laudes referre non poterimus deo, nisi prius morte expugnata
ad inmortalia sumenda praemia uenerimus.