De Disciplina et Habitu Virginum Liber (6-10)

Paulus forti ac sublimi uoce proclamat: mihi autem absit
gloriari nisi in cruce Domini mei Iesu Christi, per
quem mihi mundus crucifixus est et ego mundo: et
uirgo in ecclesia de specie carnis ac de corporis pulchritudine
gloriatur. addit Paulus et dicit: qui enim sunt Christi
carnem crucifixerunt cum uitiis et concupiscentiis.
et quae se concupiscentiis carnis et uitiis renuntiasse profitetur,
in isdem quibus renuntiauerat inuenitur. deprehenderis, uirgo,
detegeris: aliud te esse iactas et aliud adfectas. maculis te [*] [*]

Sed sunt aliquae diuites et facultatum ubertate locupletes, quae
opes suas praeferant et se bonis suis uti debere contendant. sciant
primo illam diuitem esse quae Deo diues est, illam esse locupletem
quae locuples in Christo est, bona esse illa quae sint spiritalia,
diuina, caelestia, quae nos ad Deum ducant, quae nobiscum
aput Deum perpetua possessione permaneant. ceterum
quaecumque terrena sunt in saeculo accepta et hic cum saeculo
remansura, tam contemni debent, quam mundus ipse contemnitur,
cuius pompis et deliciis iam tum renuntiauimus, cum meliore
transgressu ad Deum uenimus. Iohannes nos excitat et hortatur
spiritali et caelesti uoce contestans: nolite, ait, diligere
mundum neque ea quae in mundo sunt. si qui dilexerit
mundum, non est caritas patris in illo: quoniam
omne quod in mundo est concupiscentia carnis
est et concupiscentia oculorum et ambitio [*] [*]

Locupletem te dicis et diuitem. sed diuitiis tuis Paulus occurrit
et ad cultum adque ornatum tuum iusto fine moderandum sua
uoce praescribit. sint, inquit, mulieres cum verecundia
et pudicitia conponentes se, non in tortis crinibus
neque auro neque margaritis aut ueste pretiosa, sed
ut decet mulieres promittentes castitatem per bonam
conuersationem. item Petrus ad haec eadem praecepta
consentit et dicit: sit in muliere non exterior ornamenti
aut auri aut uestis cultus sed cultus cordis. quodsi
ille mulieres quoque admonet coercendas at ad ecclesiasticam disciplinam
religiosa obseruatione moderandas quae excusare cultus [*] [*] [*] [*]

Locupletem te dicis et diuitem. sed non omne quod potest
debet et fieri nec desideria prolixa et de saeculi ambitione nascentia
ultra honorem ac pudorem uirginitatis extendi, cum scriptum sit:
omnia licent, sed non omnia expediunt. omnia
licent, sed non omnia aedificant. ceterum si tu te sumptuosius
comas et per publicum notabiliter incedas, oculos in te
iuuentutis inlicias, suspiria adulescentium post te trahas, concupiscendi
libidinem nutrias, sperandi fomenta succendas, ut etsi
ipsa non pereas, alios tamen perdas et uelut gladium te et uenenum
uidentibus praebeas, excusari non potes, quasi mente casta
sis et pudica. redarguit te cultus inprobus et inpudicus ornatus,
nec conputari iam potes inter puellas et uirgines Christi quae
sic uiuis, ut possis adamari.

Locupletem te dicis et dinitem. sed iactare diuitias suas uirginem
non decet, cum dicat scriptura diuina: quid nobis profuit
superbia aut quid diuitiarum iactatio contuli
nobis? transierunt omnia illa tamquam umbra, et
apostolus rursum moneat et dicat: et qui emunt sic sint
quasi non possidentes, et qui hoc mundo utuntur
quasi non utantur. praeterit enim figura huius
mundi. Petrus etiam, cui oues suas Dominus pascendas tuendasque
conmendat, super quem posuit et fundauit ecclesiam, aurum
quidem sibi esse et argentum negat, sed esse se dicit Christi gratia
diuitem, esse fide eius et uirtute locupletem, quibus multa [*] [*]