De Bono Patientiae (6-10)

Nec hoc, fratres dilectissimi, Iesus Christus Dominus et Deus
noster tantum uerbis docuit, sed impleuit et factis. et qui ad
hoc descendisse se dixerat ut uoluntatem patris faceret inter
cetera mirabilia uirtutum quibus indicia diuinae maiestatis expressit
paternam quoque patientiam tolerantiae tenore seruauit.
omnis denique actus eius ab ipso statim aduentu patientia comite
signatur, quod primum de [illa] sublimitate caelesti ad terrena
descendens non aspernatur Dei filius carnem hominis induere et
cum peccator ipse non esset aliena peccata portare. inmortalitate
interim posita fieri se mortalem patitur ut innocens pro nocentium
salute perimatur. Dominus baptizatur a seruo et remissam
peccatorum daturus ipse non dedignatur lauacro regenerationis
corpus abluere. diebus quadraginta ieiunat per quem ceteri saginantur:
esurit et famem sensit ut qui in fame sermonis et gratiae
fuerant caelesti pane saturarentur. cum diabolo temptante congreditur
et inimicum tantum uicisse contentus nihil ultra uerba
conatur. discipulis non ut semis dominica potestate praefuit,
sed benignus et mitis fraterna eos caritate dilexit, dignatus etiam
pedes apostolorum lauare, ut dum circa seruos talis est dominus,
exemplo suo doceret qualis circa conpares et aequales debeat
esse conseruus. nec mirandum quod circa obaudientes talis extiterit
qui ludam potuit usque ad extremum longa patientia
sustinere, cibum cum inimico capere, hostem domesticum scire [*] [*] [*]

Sub ipsa autem passione et cruce, priusquam ad crudelitatem
necis et effusionem sanguinis ueniretur, quae conuiciorum probra
patienter audita, quae contumeliarum tolerata ludibria, ut insultantium
sputamina exciperet qui sputo suo caeci oculos paulo
ante formasset et cuius nomine a semis eius nunc diabolus cum
angelis suis flagellatur flagella ipse pateretur, coronaretur spinis
qui martyras floribus coronat aeternis, palmis in faciem uerberaretur
qui palmas ueras uincentibus tribuit, spoliaretur ueste
terrena qui indumento inmortalitatis ceteros uestit, cibaretur
felle qui cibum caelestem dedit, aceto potaretur qui salubri poculo
propinauit. ille innocens, ille iustus, immo innocentia ipse
et ipse iustitia inter facinorosos deputatur et testimoniis falsis
ueritas premitur, iudicatur iudicaturus et Dei sermo ad crucem
tacens ducitur. et cum ad crucem Domini confundantur sidera,
elementa turbentur, contremescat terra, nox diem cludat, sol
ne Iudaeorum facinus aspicere cogatur et radios et oculos suos
subtrahat, ille non loquitur nec mouetur nec maiestatem suam
sub ipsa saltim passione profitetur: usque ad finem perseueranter
ac iugiter tolerantur omnia ut consummetur in Christo
plena et perfecta patientia. [*]

Et post ista adhuc interfectores suos, si conuersi ad eum uenerint,
suscipit et patientia salutari ad conseruandum benignus
ecclesiam suam nemini cludit. illos aduersarios, illos blasphemos,
illos nominis sui semper inimicos, si paenitentiam delicti agant,
si admissum facinus agnoscant, non solum ad indulgentiam criminis
sed ad praemium regni caelestis admittit. quid potest patientius,
quid benignius dici ? uiuificatur Christi sanguine etiam
qui fudit sanguinem Christi. talis est Christi ac tanta patientia:
quae nisi talis et tanta existeret, Paulum quoque apostolum
ecclesia non haberet.

Quodsi et nos, fratres dilectissimi, in Christo sumus, si
ipsum induimus, si ipse est salutis nostrae uia, qui Christum
uestigiis salutaribus sequimur per Christi exempla gradiamur,
sicut Iohannes apostolus instruit dicens: qui dicit se in
Christo manere debet quomodo ille ambulauit et
ipse ambulare. item Petrus super quem ecclesia Domini dignatione
fundata est in epistula sua ponit et dicit: Christus
passus est pro uobis relinqens uobis exemplum, ut
sequamini uestigia eius qui peccatum non fecit,
nec dolus inuentus est in ore eius, qui cum malediceretur
non remaledixit, cum pateretur non minabatur,
tradebat autem se iudicanti iniuste.

Inuenimus denique et patriarchas et prophetas et iustos omnes
qui figuram Christi imagine praeeunte portabant nihil magis
custodisse in laude uirtutum suarum quam quod patientiam forti
et stabili aequanimitate tenuerunt. sic Abel originem martyrii
et . passionem iusti initians primus et dedicans aduersus fratrem [*] [*] [*]