Contra Secundinum (23)

Unde et illud, quod inperitia laudabili deridendo commemorasti:
pone manum sub femore meo, Abraham seruo
suo dixit, postulans iurisiurandi fidem pone, inquit. manum
sub femore meo et iura per deum caeli. seruus quidem
ille oboediendo iurabat. sed Abraham iubendo prophetabat
deum scilicet caeli in eam carnem esse uenturum. quae fuisset
ex illo femore propagata. uos hoc aspernamini. detestamini,
abominamini, casti et mundi homines, qui filio dei, quem
nullus contactus carnis mutare potuisset. unum uterum uirginis
formidatis; et dei uestri naturam mutatam atque pollutam
omnium feminarum, non hominum tantum, sed bestiarum quoque
uteris inplicatis . ac per hoc qui unum patriarchae femur
horretis, quae tandem femora, non dico prophetarum, sed
quarumlibet prostitutarum inuenitis. ubi non per deum uestrum
illic tam turpiter conpeditum iurare debeatis? nisi forte non
quidem caste. tangere humani corporis membrum, sed pudet
iurare per deum tam turpiter uinctum. tanta illic deformitate
captiuo nomine pancarpi, qui in ludicris muneribus. edi solet. [*] [*]

propter omnium generum, quae inerant. bestias exagitas
arcam Noe, quae per omne genus animalium futuram ex
omnibus gentibus figurabat ecclesiam. ubi te uel non aduertentem
uel ignorantem gratulor congruum posuisse uocabulum;
πόϒϰϰρπος enim omnis est fructus. quod in ecclesia spiritaliter
uerum est . et non adtendis. Noe cum suis inter illas feras,
quo inlaesus ingressus est, unde inlaesus egressus est, quam
felicior fuerit deo uestro, qui ferina rabie gentis tenebrarum
dilaniatus et deuoratus est. itaque ille non pancarpus, sed
plane camparcus factus est, qui omni feritate discerptus eat.
luctam Iacob cum angelo inrides, ubi futura cum carne Christi
lucta populi Israhel prophetice figurata est. sed quomodolibet
intellegas, quanto melius deus uester cum homine luctaretur,
quam uictus atque captiuus a daemonum gente diriperetur.
falso Abraham, quod pudicitiam coniugis uendiderit criminaris:
ubi non est mentitus sororem, sed cautela humana
tacuit uxorem, deo suo committens eius pudicitiam conseruandam:
qui nisi faceret, quod facere posset, non in deum
fidere, sed deum temptare iudicaretur. nec tamen respicis deum
uestrum, qui non uxorem, sed membra sua hostibus polluenda,
corrumpenda, turpanda non uendidit, sed gratis dedit. ad quem.
si posset, certe optaretis, ut tam inlibata rediret ab inimicis
suis dei uestri praeclara natura, quam inlibata uiro reddita
est Sara.