Contra Adimantum (21-25)

De eo, quod scriptum est in deuteronomio: maledictus
omnis, qui in ligno pependerit. licet saepe a Manichaeis
ista quaestio uentilata sit, non uideo tamen. quid habeat huic
sententiae contrarium, quod ex euangelio Adimantus obponen*
dum putauit, ubi dominus ait: si uis perfectus esse, uende
omnia quae possides et diuide pauperibus et tolle [*]
12*

De homine, quem lapidari deus iussit, quia sabbato inuentus
est ligna colligere. dominus in euangelio, ubi hominis manum
aridam sanauit die sabbati, diuinum opus fecit, non humanum;
nec ab otio recessit qui iussit et factum est. et ideo non est
simile hoc factum ligna colligenti, quod facere cum inuentus
esset homo die sabbati, iussu dei lapidatus est. de seruili
autem obseruatione sabbati et de uindicta temporalis mortis
iam multa dicta sunt. sicut enim tempore caritatis bonitas,
sic tempore timoris seueritas dei maxime commendatur. et
cum adhuc non oporteret ante aduentum domini nudare populo
legitimarum sacramenta figurarum, non inuitabantur illi homines
significata intellegere, sed iussa cogebantur inplere;
nondum enim deo inhaerebant per spiritum, sed per carnem
legi seruiebant. miror autem, quod isti plangunt hominem
lapidatum dei praecepto, quia contra iussum legis ligna collegit,
et non plangunt arborem arefactam uerbo Christi, quae
contra nullum praeceptum fecerat, cum talem animam arboris
esse credant, qualem hominis. [*] [*]

De eo, quod scriptum est: mulier tua sit ut uinea
frondescens et filii tui ut nouellae oliuarum in circuitu
mensae tuae et uidebis filios filiorum tuorum;
et scies, quia hoc modo benedicitur homo, qui timet
dominum. hoc per prophetam figurate dictum ad significationem
ecclesiae pertinere Manichaei non intellegunt et putant
contrarium esse, quod in euangelio domiuus de spadonibus
ait, qui se ipsos castrant propter regnum caelorum. sed nos
iam et de uiro et de uxore et de spadonibus, quantum satis
fuit, in tertio capitulo disseruimus.

De eo, quod scriptum est apud Salomonem: imitare formicam
et intuere diligentiam eius, quia ab aestatis
tempore usque hiemem colligit sibi alimonias. neque
hoc intellegunt Manichaei spiritaliter esse accipiendum et
putant praeceptum esse, ut thesaurizemus in terra aut etiam
curemus haec horrea, quae sine ullo praecepto multum homines
inplere festinant. et ideo illud Adimantus ex euangelio dicit
aduersum esse huic sententiae, ubi dominus ait: nolite cogitare
de crastino. sed neque hoc intellegunt ad id pertinere,
ut temporalia non amemus neque timeamus, ne nobis desint
necessaria, et propter ipsa conquirenda uel deo uel hominibus
seruiamus. nam si hoc ideo dictum est, ut non seruetur panis
in crastinum, magis hoc inplent uagi Romanorum, quos pasgiuos
appellant, qui annona cotidiana satiato uentre aut donant
statim, quod restat, aut proiciunt, quam uel domini discipuli,
qui etiam cum ipso domino caeli et terrae in terra ambulantes
loculos habebant, uel Paulus apostolus, qui omnium terrenorum
contemptor sic tamen gubernauit ea, quae praesenti uitae erant [*] [*]

De eo, quod scriptum est in Osee: da illis uentrem
uacuum et ubera arida; mortifica semen uentris ipsorum,
ne pariant. et haec prophetica locutio est utique
figurata. nam et uentrem non carneum intellegunt in euangelio,
cum legunt: flumina aquae uiuae fluent de uentre eius.
et ubera quaedam habebat apostolus, cum diceret: lac uobis
potum dedi, non escam et iterum: factus sum paruulus
in medio uestrum, tamquam si nutrix fouens filios
suos. et Galatas ad earn alia declinantes iterum parturit, donec
Christus in eis formetur. et ideo huic propheticae sententiae
non repugnat, quod Adimantus posuit ex euangelio, quod in
resurrectione a mortuis neque nubent neque uxores
ducent neque morientur, sed sunt ut angeli dei. nam
hoc est utique quod accipiunt etiam spadones, de quibus [*] [*]