De Testimonio Animae (6)

Crede itaque tuis et de commentariis nostris tanto magis
crede diuinis, sed de animae iipsius arbitrio perinde crede naturae.
elige quam ex his fidelius sororem obserues ueritatis.
si tu tuis litteris dubitas, neque deus neque natura mentitur.
ut et naturae et deo credas c/ede animae, ita fiet ut et tibi
credas. illa certe est quam tanti facis, quantum illa te facit,
cuius es totus, quae tibi omnia est, sine qua nec uiuere potes
nec mori, propter quam deum neglegis. cum enim times fieri
Christianus, eam conueni. cur alium colens deum nominat?
cur, cum maledicendo spiritus denotat, daemonia pronuntiat?
cur ad caelum contestatur et ad terterram detestaturstatur? cur alibi
seruit, alibi uindicem conuenit? cur de mortuis iudicat?
cur uerba habet Christianorum, quos nec auditosditos uisosque
uult ? cur aut nobis dedit ea uerba, aut accepit a nobis ?
cur aut docuit aut didicit? suspectam habes conuenientiam
prapraedicationis in tanta disconuenientia conuersationis. uanus
es, si huic linguae soli aut Graecae, quae propinquae inter se
habentur, reputabis eiusmodi, ut neges naturae uniuersitatem.
non Latinis nec Argiuis solis anima de caelo cadit.

omnium
gentium unus homo, uarium nomen est, una anima, uaria uox,
unus spiritus, uarius sonus, propria cuique genti loquella, sed
loquellae materia communis. deus ubique et bonitas dei ubique,
daemonium ubique et maledictio daemonii ubique, iudicii [*]
diuini inuocatio ubique, mors ubique et conscientia mortis ubique,
et testimonium ubique. omnis anima suo iure proclamat
quae nobis nec mutirere conceditur. merito igitur omnis anima
et rea et testisis est, in tantum et rea erroris, in quantum et
testis ueritatis, et stabit ante aulas dei die iudicii nihil habens
dicere. deum praedicabas et non requirebas, daemonia abominabaris
et illa adoraadorabas, iudicium dei appellabas nec esse
credebas, inferna supplicia praesumebas et non praecauebas,
Christianum nomen sapiebas et Christianum nomen persequebarisbaris.
[*]