Adversus Valentinianos (7-9)

Primus omnium [Ennius] poeta Romanus \'caenacula
maxima ca.eIP simpliciter pronuntiauit, elati situs nomine
uel quia Iouem illic epulantem legerat apud Homerum. sed
haeretici quantas supernitates supernitatum et quantas sublimitates
sublimitatum in habitaculum dei sui cuiusque suspenderint
extulerint expanderint, mirum est. etiam creatori nostro
Enniana caenacula in aedicularum disposita sunt forma. aliis
atque aliis pergulis superstructis et unicuique deo per totidem
scalas distributis, quot haereses fuerint, meritorium factus est [*] [*]

mundus. insulam Feliculam credas tanta tabulata caelorum.
nescio ubi illic etiam Valentinianorum deus ad summas tegulas
habitat. hunc substantialiter quidem Αἰῶνα Τέλειον appellant,
personaliter uero Προπάτορα et Προαρχήν, etiam Bython, quod
in sublimibus habitanti minime congruebat. innatum inmensum
infinitum inuisibilem aeternumque definiunt, quasi statim
probent esse, si talem definiant, qualem scimus esse debere.
sic et ante omnia fuisse (non) ut dicatur, sed ut sit expostulo nec
aliud magis in huiusmodi denoto, quam quod post omnia
inueniuntur qui ante omnia fuisse dicuntur, et quidem non
sua. sedet itaque Bythos iste infinitis retro aeuis in maxima
et altissima quiete, in otio plurimo placidae et, ut ita dixerim,
stupentis diuinitatis, qualem iussit Epicurus. et tamen quem
solum uolunt, dant ei secundam in ipso et cum ipso personam,
Ennoian, quam et Charin et Sigen insuper nominant.
et forte accedit in illa commendatissima quiete monere eum
de proferendo tandem initio rerum a semetipso. hoc uice
seminis in Sige sua uelut in genitalibus uuluae locis collocat.
suscipit illa statim et praegnans efficitur et parit, utique
silentio, Sige. et quem parit? Nus est, simillimum patri et
parem per omnia. denique solus hic capere sufficit inmensam [*] [*]
illam et incomprehensibilem magnitudinem patris. ita et ipse
pater dicitur et initium omnium et proprie Monogenes. atquin
non proprie, siquidem non solus agnascitur. nam cum illo
processit et femina, cui Veritas (nomen). [Monogenes, quia
prior genitus, quanto congruentius Protogenes uocaretur!]
ergo Bythos et Sige, Nus et Veritas prima quadriga defenditur
Valentinianae factionis, matrix et origo cunctorum.
namque ibidem Nus simul accepit prolationis suae officium,
emittit et ipse ex semetipso Sermonem et Vitam. quae si
retro non erat, utique nec in Bytho. et quale est, ut in deo
uita non fuerit? sed et haec soboles, ad initium uniuersitatis
et formati(onem) Pleromatis totius emissa, facit fructum: Hominem
et Ecclesiam procreat. habes ogdoadem, tetradem duplicem,
ex coniugationibus masculorum et feminarum, cellas, ut
ita dixerim, primordialium Aeonum, fraterna conubia Valentinianorum
deorum, census omnia sanctitatis et maiestatis
haereticae. nescio criminum an numinum turbam, certe fontem
reliquae fecunditatis.

Ecce enim secunda tetras, Sermo et Vita, Homo et
Ecclesia, quod in patris gloriam fruticasset huic numero,
gestientes et ipsi tale quid patri de suo offerre, alios ebulliunt
fetus, proinde coniugales per copulam utriusque naturae.
hac Sermo et Vita decuriam Aeonum simul fundunt, illac
Homo et Ecclesia duos amplius, aequiperando parentibus,
quia et ipsi duo cum illis decem tot efficiunt, quot ipsi
procreauerunt. reddo nunc nomina, quos decuriam dixi: Bythios [*] [*]

et Mixis, (Ageratos et Honosis, Autophyes) et Hedone, Acinetos
et Syncrasis, Monogenes et Macaria. contra duodenarius numerus
hi erunt: Paracletus et Pistis, Patricos et Elpis, Metricos et
Agape, Aeinus et Synesis, Ecclesiasticus et Macariotes, Theletus
et Sophia. cogor hic, quid ista nomina desiderent, proferre
de pari exemplo. in scholis Karthaginiensibus fuit quidam frigidissimus
rhetor Latinus, Phosphorus nomine. cum uirum fortem
peroraret: \'uenio\', inquit, ad uos, optimi ciues, de proelio cum
uictoria mea, cum felicitate uestra, ampliatus gloriosus fortunatus
maximus triumphalis\'. et scholastici statim familiae
Phosphori φεῦ acclamant. audisti Fortunatam et Hedonen et
Acinetum et Theletum: acclama familiae Ptolomaei cpeo. hoc
erit Pleroma illud arcanum, diuinitatis tricenariae plenitudo.
uideamus, quae sint istorum priuilegia numerorum, quaternarii
et octonarii (et denarii) et duodenarii. interim in tricenario
fecunditas tota deficit, — castrata est uis et potestas et libido
genitalis Aeonum — quasi non et numerorum tanta adhuc coagula
superessent et nulla alia de paedagogio nomina. quare
enim non et quinquaginta et centum procreantur? quare non
et Sterceiae et Syntrophi nominantur?

Sed et hoc exceptio personarum est, quod solus ille
Nus ex omnibus inmensi patris fruitur notione, gaudens et
exultans, illis utique maerentibus. plane Nus, quantum in [*] [*]

ipso fuit, et uoluerat et temptauerat ceteris quoque communicare
quae norat, quantus et quam incomprehensibilis pater.
sed intercessit mater Sige, illa scilicet, quae et ipsis haereticis
suis tacere praescribit, etsi de patris nutu aiunt factum,
uolentis omnes in desiderium sui accendi. itaque dum macerantur
intra semetipsos, dum tacita cupidine cognoscendi
patrem uruntur, paene scelus factum est. namque ex illis
. duodecim Aeonibus, quos Homo et Ecclesia ediderant, nouissima
natu Aeon — uiderit soloecismus, Sophia enim nomen
est — incontinentia sui sine coniugis Theleti societate prorumpit
in patrem inquirere et genus contrahit uitii, quod
exorsum quidem fuerat in illis aliis, qui circa Nun, in hunc
autem. id est in Sophiam, deriuarat, ut solent uitia in corpore
alibi connata in aliud membrum perniciem suam efflare.
sed enim sub praetexto dilectionis in patrem aemulatio superabat
in Nun, solum de patre gaudentem. ut uero impossibilia
contendens Sophia frustra erat et uincitur difficultate et
extenditur adfectione, modico abfuit prae ui dulcedinis et
laboris deuorari et in reliquam substantiam dissolui; nec
alias quam pereundo cessasset, nisi bono fato in Horon
incursasset, — quaedam et huic uis: est fundamentum uniuersitatis
(et) illius extrinsecus custos — quem et Crucem appellant
et Lytroten et Carpisten. ita Sophia, periculo exempta et tarde
persuasa (de) declinata inuestigatione patris, conquieuit et totam [*] [*]
animationem (enthymesin) cum passione, quae insuper acciderat,
exposuit.