Ad Nationes Libri Duo (1.2)

In quo ipsi etiam contra formam iudicandorum

malorum
iudicatis. nam nocentes quidem perductos, si admissum negent,
tormentis urgetis ad confessionem, Christianos uero sponte confessos
tormentis comprimitis ad negationem. quae tanta peruersitas,
ut confessioni repugnetis, tormentorum officia mutetis,
grati reum euadere, inuitum compellentes negare? praesides
extorquendae ueritatis de solis nobis mendacium exquiritis, ut
dicamus nos non esse quod sumus. opinor, non uultis nos
malos esse ideoque gestitis de isto nomine excludere. sane
ceteros ad hoc tenditis et carnificatis, ut negent quod esse
dicuntur. atquin illis negantibus non creditis: nobis, si negauerimus,
statim creditis. II si certi estis nos nocentissimos esse,
cur etiam in hoc aliter quam nocentes a uobis agimur? non
dico quod neque accusationi neque recusationi spaltium commodetis
(soletis inaccusatos et indefensos non temere [*]
damnalre): sed, uerbi gratia, si de homicida consultatur, non statim
confesso eo nomen homicidae dispuncta causa est aut satiata
cognitio. quamquam confessis difficile crediltis, uerum insuper
consequenltia exigitis, quotiens caedem egerit, quibus telis,
quibus in locis, quibus spoliis sociis receptoribus, ne quid
-omnino mali hominis deli aut desit aliquid instruendae
ad sententiam ueritati. porro de nobis, quos atrocioribus ac
pluribus criminibus deputatis, breuiora ac leuiora elogia
conficitis. credo, non uultis oneratos, quos omni opere perditos
uultis, aut non putatis requirenda quae nos l tis. hoc ergo
peruersius, si cogitis negare de quibus certissime scitis. immo,
quo magis odio uestro competebat seposita forma iudicandi
proprio studio non ad negationem certare, ne quos odistis
liberar letis, sed ad confessionem singulorum scelerum, quo
magis inimicitiae satiarentur exaggeratione poenarum, dum
recognoscitur quot quisque iam conuiuia illa celebrasset, quotiens
in tenebris incursas lset incesta? quid? quod eradicandi
generis diffundenda erat requisi ltio, porrigenda quaestio in
socios consciosque. perducerentur infantariae et coci, ipsi
canes pronubi, emendata res esset. etiam spectaculis gratia
adgregaretur. quanto enim studio in caueam II conueniretur
depugnaturo aliquo qui centum infantes deuoras lset? si enim
tam horrenda tamque monstruosa de nobis defe l runtur, utique
erui debuerunt, ne incredibilia uiderentur et odilum in nos
publicum refrigesceret. nam et plerique fidem talium temperant,
honorantes naturam, quae quam quaerere pabulum ferinum
quam concubitum ab humano genere praeclusit.