De Gubernatione Dei (pr.1-pr.4)

Omnes admodum homines, qui pertinere ad humani officii
culturam existimarunt, ut aliquod linguarum opus studio ingeniorum
excuderent, id speciali cura elaborarunt ut, siue
utiles res ac probas siue inutiles atque probas stilo tegerent,
seriem tantum rerum nitore uerborum inlustrarent causisque
ipsis quas loqui uellent loquendo lucem accenderent. itaque
ad hanc se partem ex utroque genere litterarum scriptores
mundialium negotiorum plurimi contulerunt, non satis considerantes,
quam probabilibus materiis se impenderent, [*] [*] [*]

omnes enim in
scriptis suis causas tantum egerunt suas et propriis magis
laudibus quam aliorum utilitatibus consulentes non id facere
adnisi sunt, ut salubres ac salutiferi sed ut scholastici ac
diserti haberentur. itaque scripta eorum aut uanitate sunt
tumida aut falsitate infamia aut uerborum foeditatibus sordida
aut rerum obscenitate uitiosa, ut uere, cum ingeniorum
tantum laudem aucupantes tam indignis rebus curam impenderent,
non tam inlustrasse mihi ipsa ingenia quam damnasse
uideantur.

nos autem, qui rerum magis quam uerborum amatores
utilia potius quam plausibilia sectamur neque id quaerimus,
ut in nobis inania saeculorum ornamenta sed ut salubria
rerum emolumenta laudentur, in scriptiunculis nostris non
lenocinia esse uolumus sed remedia, quae scilicet non tam
otiosorum auribus placeant quam aegrotorum mentibus prosint,
magnum ex utraque re caelestibus donis fructum reportaturi.

si enim haec salus nostra sanauerit quorundam non bonam
de deo nostro opinionem, fructus non paruus erit, quod multis
profui. sin autem id non prouenerit, et hoc ipsum infructuosum
forsitan non erit, quod prodesse temptaui. mens enim boni
studii ac pii uoti, etiamsi effectum non inuenerit coepti operis,
habet tamen praemium uoluntatis. hinc ergo ordiar. [*]