Tractatus Undecim (1.1-1.5)

[*]Etsi fides nostra nullis uitae offendiculis inpedita secu--
rum catholicae dispositionis iter tendens ad deum libera sit,
tamen, quia zabolica obtrectatione pulsata in eo quod percutitur
plus probatur, gloriosum nobis uidimus, beatissimi sacerdotes,
ut non redarguente conscientia, quamuis frequentibus
libellis locuti fidem nostram hereticorum omnium docmata damnauerimus
et libello fratrum nostrorum Tiberiani, Asarbi et ceterorum,
cum quibus nobis una fides et unus est sensus, cuncta
docmata quae contra Christum uideantur esse I damnata sint
et probata quae pro Christo, tamen etiam nunc, quia id uultis,.
sicut scribtum est parati semper ad confessionem omni [*] [*] [*] [*]

poscenti nos rationem de fide et spe quae est in nobis
tacere noluimus, quod iubetis. Etenim confessione repetita
licet in oculis uestris sit omne quod uiuimus et constituti in
fidei luce nulla tenebrosae conuersationis secreta sectemur,
non abnuimus tamen, ut etiam ignorantibus nos satisfieret, ne
quis in nos credens male alteris inueniabili errore peccaret, non
recusantes quin ostenderemus ore quod credebamus in
corde.

Quamuis enim gloriari in his quae fuimus non oporteat,
tamen non ita obscuro editi ad saeculum loco aut insipientes
uocati sumus, ut fides Christi et eruditio credendi mortem
nobis potius adferre potuerit quam salutem. Ad haec enim,
ut ipsi nouistis, peractis omnibus humanae uitae experimentis
et malorum nostrorum conuersationibus repudiatis tamquam in
portum securae quietis intrauimus. Agnoscentes enim quoniam
nemo nisi ex aqua et spiritu sancto renatus ascende-ir)
ret in regna caelorum, castificauimus animas I nostras
ad obaudiendum fidei per spiritum et repudiatis prioris
uitae desideriis, in quibus erubescebamus, ad innouatae
iter gratiae simbolum catolicae obseruationis accepimus, quod [*] [*] [*]

tenemus, ut intrantes lauacrum, redemptionem corporis nostri,
et baptizati in Christo induti Christum inanem saeculi
gloriam respuentes ipsi uni uitam nostram sicut dedimus dederemus,
qui peccatorum remissione concessa passus ipse pro
nobis et redemptionem animis nostris praestitit et salutem.
Quis enim est qui legens scribturas et unam fidem unum

baptisma unum deum credens hereticorum dogmata stulta
non damnet, qui, dum uolunt humanis conparare diuina, diuidunt
unitam in dei uirtute substantiam et magnitudinem Christi
tripertito eclesiae fonte uenerabilem Binionitarum scelere partiuntur,
cum scribtum sit: ego sum deus et non est alius
praeter me iustus et saluator non est praeter me, et:
ego primus et ego posthaec et praeter me non est deus;
quis sicut ego? item alibi: ego sum et ante me non fuit
alius et post me non erit similis mihi; ego deus et non
est praeter me qui saluos faciat; I et iterum Moyse dicente:
dominus deus noster deus unus est, et Hieremias
ait: hic est deus noster nec reputabitur alius absque
eum qui inuenit omnem uiam sapientiae et dedit eam
Iacob puero suo et Istrahel dilecto suo; posthaec in
terris uisus est et cum hominibus conuersatus est. Ipse
est enim qui fuit est et futurus est et uisus a saeculis uerbum
caro factus inhabitauit in nobis et crucifixus deuicta
morte uitae heres effectus est ac tertia die resurgens factus [*] [*]

futuri forma spem nostrae resurrectionis ostendit et ascendens

in caelos uenientibus ad se iter construit totus in patre et
pater in ipso, ut manifestaretur quod scribtum est: gloria. in
excelsis deo et pax hominibus in terra bonae uoluntatis;
sicut Iohannes ait: tria sunt quae testimonium dicunt
in terra aqua caro et sanguis et haec tria in
unum sunt, et tria sunt quae testimonium dicunt in
caelo pater uerbum et spiritus et haec tria unum sunt
in Christo Iesu.

Et quia uultis nos ire per singula ut quod credimus eloquamur,
licet nostrum sit studere de uobis, tamen, quia secundum
I institutum dei, qui, cum operibus quis esset ostenderet,
uoluit tamen quis esset a discipulis suis uel quis crederetur
audire: quia uultis etiam nos uobis probare quod nostis, ueniam
petimus si aut adserentes fidem nostram aut distruentes ea,
quae ad deprauandas mentes infidelium error insinuat, latius
eloquemur. Illorum enim culpa est, qui, dum plura in Christi
homines mentiuntur, prolixius nos respuere ea, quae sibimet
ipsis obiciunt, fecerunt. Anathema enim sit qui Patripassianae
heresis malum credens catholicam fidem

uexat, cum scribtum
sit dicente Petro: tu es Christus, filius dei uiui, et alibi:
qui habet filium, habet uitam, qui non habet filium,
non habet uitam, et iterum ipso dicente: ego et pater
unum sumus, adque alibi: ego in patre et pater in me;
ad cuius rei testimonium accessit etiam in euuangelio daemoniaca
confessio dicens: tu es Christus filius dei; quid [*] [*]

uenisti ante tempus perdere nos? Quod ideo positum
nouimus, non quod daemonum testimonium deus uellet, sed ut
homines ad imaginem et similitudinem dei facti deterioribus
tormentis obligarentur, si ista nescirent, quae etiam daemones
confitentur. I Nobis autem. unus deus pater, ex quo
omnia et nos in ipso, et unus dominus Iesus Christus,
per quem omnia et nos per ipsum. Ad quorum stultitiam
Nouatiana accedit heresis, quasi uero crudescente semper errore
peccati repetitis baptismatibus purgarentur, cum unum baptisma
unam fidem unum deum apostolica scriptura testetur
et sciamus praeter id quam quod euangelizatum est
nobis nec angelum de caelis si aliud dixerit audiendum.
Nos autem semel baptizati in Christo relinquentes
ea quae praeterita sunt in priora nos extendentes