Canones (In Pauli Apostoli Epistula Canones A Peregrino Episcopo) (pr-4)

Multis occupatus necessitatibus litteris tuis tardius respondi,
carissime. Postulaueras enim, ut contra haereticorum uersutam
fallaciam firmissimum aliquod propugnaculum in diuinis scripturis
sagaci indagine reperirem, quod non tam prolixum uel
fastidiosum esset quam concinnum ac uenustum existeret, per
quod uelocius eorum prosterneretur inpudentia, qui obiecta sibi
uerissima testimonia in suum prauissimum sensum ea interpretari
nituntur aut certe negent haec esse scripta. Ideoque
contra eos tale aliquid excogitandum esse dicis, quod non uersuta
oratoris eloquentia turgescat uel lubricis dialecticae syllogismis
inuoluatur, nam haec quibusdam maxima solent esse
perfugia, sed tale sit uis, quod mera ueritate effulgeat atque
mira constet scripturarum auctoritate, Illa uero uitari debere
quae sunt spiritali et innocuae fidei Christianae contraria atque
inimica, quippe quae mundi existens sapientia ab apostolo
sit stultitia nuncupata. Haec te saepissime audiens et alia [*] [*]

his similia mihi scribente e re mihi uisum est ipsas scripturas
in medio positas idest quattuordecim epistulas beatissimi Pauli
apostoli in earum textu sensus testimoniorum distinguere ipsisque
testimoniis numeros ordinare, quosque numeros unicuique
epistularum ab uno incipiens usque in finem quantitatis suae
modum sequaciter atramento supernotare. Praeterea ex ipsis
testimoniis quaedam uerba decerpens canones iisdem concinnaui
saporibus ipsorum testimoniorum constantes. Quibus canonibus
epistularum titulos et ipsorum testimoniorum numeros subteradnotaui,,
ut ubi uel quotum quaeres testimonium, per eundem
canonem cui haec subdita sunt facillime reperias. Ipsi autem
canones proprios habent numeros mineo descriptos idest in
quattuordecim epistulas canones nonaginta; quosque numeros
in omnem textum scripturae conuenientibus sibi testimoniis
supernotatos inuenies illic uidelicet, unde unicuique canoni pauca
uerba necessaria esse uidentur. Cur autem non omne testimonium
possideat canon, sollerti studio animaduerte, quia eadem
testimonia ex multis uersibus constant, canones autem ex paucis
uerbis eo quod semper ad respondendum pauca uerba [*]
proferantur. Ideoque euenit, ut aliquorum testimoniorum principia
tantum cum canone cui subdita sunt conueniant, aliorum autem
medietas, nonnullorum uero finis, plerumque totum. Et idcirco
duorum uel trium seu plurimorum canonum numerum in unum
testimonium mineo supernotatum inuenies, ut iam dixi, illic
tamen unde pauca uerba unicuique uidentur esse necessaria.
Hoc enim me elaborasse uolo intellegas, quo fideliter continentiam
scripturarum palam facerem nulli existens inimicus
et ut errantium uelocius, sicut postulasti, corrigerentur mentes.
Uale in Christo!

Deus uerax est, spiritus quoque deus et deus saeculorum
possidens inmortalitatem estque inuisibilis lucem habitans
inaccessibilem, rex etiam atque dominus, cuius est imago [*] [*] [*]

ac primogenitus Christus, in quo non inuenitur \'est et non\', sed
\'est\' tantummodo.

Rom. 18.

Cor. II, 6. 18. 22.

Col. 5.

Tim. I. 5. (11.) 28. 29.

Tit. 1.

Hebr. 1. 11. 18. 19.

Quaenam sint quae sibi dissona et inimica motu ac
fructibus existant; est namque natio praua, sed et perditio habens
filium proprium.

Rom. 54.

Cor. H. 28. 34.

Gal. 30. 31.

Eph. 30.

Philipp. 12.

Thess. II. 4.

Hebr. 23.

Quia duo genera spirituum sunt, unum dei, alterum
mundi ad errores. [*] [*]. [*] [*] [*] [*]

Rom. 54. 55. 56. 58. 59.

Cor. I. (6.) 11. 12. 72.

Cor. H. 19.

Gal. 30.

Tim. I. 15.

Tim. II. 5.

Quia duae sint sapientiae, una quidem dei, altera
uero hominum uel carnis.

Rom. 54 (55.)

Cor. I. 3.4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 12.18.

Cor. n. 3.

Thess. I. 2.

Col. 15.