Epistulae (1-5)

I. LVCIFERI PANCRATII HILARII AD EVSEBIVM EPISCOPVM EPISTVLA.

DOMINO HONORIFICENTISSIMO EVSEBIO EPISCOPO LVCIFER EPISCOPVS PANCBATIVS PRESBVTER ET HILARIVS.

Calcato capite diaboli et suggestionibus prauis, domine
sancte, gratiam tibi a domino nostro concessam rogamus noli
negligere, sed ut quantocius inuadente (te) effugetur Arrianorum
dogma, iam accelerare dignare. scit enim dominus et
Christus eius quia sicut in aduentu beatissimorum apostolorum
glorificatur dei nomen in ruina Simonis, ita Valente expulso
in aduentu tuo dissoluta blasphemantium Arrianorum machina
destruatur. nos, domine sanctissime, a prima die qua Vercellas
uenimus religionem tuam usque in hodiernum cupimus
et dominum rogamus, ut in hac ecclesia restaurationem perpetuam
laudent sancti omnes tuamque spiritalem uirtutem
debita laude prosequantur. quod credimus peruenturum, quia
passionem saluatoris superari non posse confidimus. Christus
dominus te gloriosum conseruet, sanctissime ac beatissime. [*]

II. LIBERII PAPAE AD LVCIFERVM IN EXSILIO CONSTITVTVM EPISTVLA.

LIBERIVS EPISCOPVS DILECTISSIMO FRATRI LVCIFEEO.

Quamuis sub imagine pacis humani generis inimicus uehementius
in membra ecclesiae uideatur esse grassatus, uos
tamen acceptissimos in domino sacerdotes egregia et singularis
fides et hic probabiles deo ostendit et iam ad futuram glorias:
martyres designauit. quo itaque praeconio laudis, qua uocis
exsultatione merita uirtutis uestrae proferam positus inter:
moerorem absentiae uestrae et gaudium gloriae prorsus inuenire
non possum, nisi quod scio hinc me probabiliora uobis
solatia exhibere, si credatis me in exsilium simul uobiscum
esse detrusum. denique me adhuc in ipsa exspectatione pendentem
quod a consortio uestro durior necessitas interim u
distrahit, satis contristor. optaueram enim, fratres deuotissimi.
prior pro omnibus impendi, ut exemplum gloriae per me magis
uestra dilectio consequeretur. sed fuerit haec palma meritorum
uestrorum, ut priores de perseuerantia fidei ad confessionis
illustrem gloriam ueneritis. quaeso igitur dilectionem uestram.:
ut me praesentem uobiscum esse credatis atque eo me affectu
absentem non, esse sentiatis et intelligatis dolere me satis.
quod sum interim a uestro consortio disparatus. quantam
denique gloriam fueritis consecuti, hinc magis scire potestis.
quod si qui in persecutione coronati sunt solius persecutoris
cruentos gladios sentire potuerunt, contra. uos deuoti per
omnia dei milites etiam falsos fratres inimicos experti de I
perfidia uictoriam pertulistis, quorum quanto uiolentia in [*]

saeculo crescere potuit, tanto sanctis sacerdotibus praemia laudis
inueniuntur conferre. estote itaque de promissione caelesti
securi, et quia proximiores estis deo effecti, uestris orationibus
me uestrum consacerdotem famulum dei ad dominum subleuate,
ut superuenientes impetus, qui de die in diem cum
annuntiantur grauiora uulnera infligunt, tolerabiliter ferre
possimus, ut inuiolata fide saluo statu ecclesiae catholicae
parem uobis dignetur me dominus efficere. et quia cupio quae
gesta sunt in ipsa congressione fidelius scire, obsecro sanctitatem
uestram, uniuersa fideliter litteris intimare dignemini,
ut additamentum maius uel ipse animus qui diuersis rumoribus
cruciatur uel uires corporis ipsius quae iam extenuatae sunt
de cohortatione uestra possint sentire. [et alia manu] deus
uos incolumes custodiat, domini fratres.

III. FLORENTII AD LVCIFERVM EPISTVLA.

DOMINO BENIGNISSIMO LVCIFERO FLORENTIVS.

Nomine tuo codicem quidam domino et augusto nostro obtulit;
hunc ad sanctitatem tuam perferri mandauit et cognoscere
desiderat, si idem codex a te destinatus sit. id ergo, quod in
fide ueri est, perscribere debebis et codicem remittere, ut
possit aeternitati eius denuo offerri. [*] [*] [*]

IIII. LVCIFERI AD FLORENTIVM EPISTVLA.

FLORENTIO MAGESTRO OFFICIORVM LUCIFER EPISCOPVS.

Codicis perlatorem quem memorat honorificentia tua nomine
meo adisse imperatorem a mea fuisse destinatum mediocritate,
ipsum quoque codicem, ut es admonere dignatus, sollicite inspeetum
atque Bonoso in rebus agenti perferendum traditum
his formanda fuit religiosa prudentia tua, fili carissime. iam
tuae erit generositatis agnitum a me sine ulla cunctatione i
defendere. nos etenim propitio deo contra ea quae in nostram
parantur necem stare laetos, cum causas cur tali scripserim\'
modo discutere coeperit, inueniet.

V. ATHANASII AD LVCIFERVM EPISTVLA.

DOMINO DILECTISSIMO FRATEI LVCIFERO EPISCOPO ET CONFESSORI ATHANASIVS IN DOMINO SALVTEM.

Deo fauente corpore ualentes misimus etiam nunc carissimum
nostrum Eutychetem diaconem, ut tua quoque religiosa
sanctitas, quod est nobis optandum et desiderabile, de tua
incolumitate tuorumque omnium certiores nos efficere dignetur.
uobis namque confessoribus ac semis dei uiuentibus credimus
statum catholicae ecclesiae renouari et quod haeretici conscindere
temptauerunt hoc dominum nostrum Iesum Christum
per uos ad integrum restituere. quamquam enim praecuraores [*] [*]

antichristi per potentiam huius mundi omnia egerint, ut extinguerent
lucernam ueritatis, tamen diuinitas per uestram
confessionem clariorem eius lucem ostendit, ut neminem latere
possit eorum fallacia. antehac uel simulare poterant, n.unc
antichristi nominantur. quis enim non exsecretur? quis eorum
communionem tamquam maculam ac uirus anguis non fugiat?
omnis ubique ecclesia luget, omnis ciuitas gemit, senes episcopi
in exilio laborant et haeretici dissimulant, qui dum
negant Christum, publicanos se effecerunt sedentes in ecclesiis
et exigentes uectigalia. o nouum genus hominum et persecutionis
quod adinuenit diabolus, ut ipsis ministris ad malefaciendum
et tanta crudelitate uteretur! sed et si haec tanta
agunt et superbias et blasphemias extenderunt, confessio tamen
et religio et sapientia uestra non modicum, sed maximum
solarium et magna consolatio est fraternitati. peruenit enim
ad nos scripsisse sanctitatem tuam Augusto Constantio, et
magis magisque miramur, quia in medio tamquam scorpionum
habitans animi tamen libertate uteris, ut uel monendo uel
docendo uel emendando errantes ad lumen ueritatis adducas.
rogo igitur, regant mecum etiam omnes confessores, ut digneris
nobis exemplum destinare, ut non tantum auditu, sed
etiam ex litteris perspicere possint omnes animae tuae uirtutem
fideique fiduciam et libertatem. salutant sanctitatem
tuam qui mecum sunt, saluto omnes qui tecum sunt. diuinitas
te incolumem uegetum memoremque nostri semper tueatur,
domine dilectissime ac uere homo dei. [*] [*]