In Hieremiam Prophetam Libri Sex (1.17.1-1.18.1)

[*]Et non dixerunt: ubi est dominus, qui ascendere
nos fecit de terra Aegypti, qui transduxit nos
per desertum, per terram inhabitabilem et inuiam.
per terram sitis et

quod cum
iuxta historiam manifestum sit, illud considerandum secundum
ἀναγωγήν, quod, quamdiu in isto saeculo sumus et de Aegypto
educimur, paulatim ascendimus et primum deserta transimus
et terram inhabitabilem, quam sanctus inhabitare non debet,
et inuiam, ut difficultatem monstret itineris; per terram
sitis, ubi semper maiora cupimus nec praesentibus contenti
sumus, et imaginem siue umbram mortis — semper
enim in periculo consistimus et ubique diabolus tendit laqueos
suos —, per terram. in qua non ambulauit uir, qui
perfectae in Christo aetatis est — omnes enim resurgemus in
uirum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis
Christi —; neque umquam in ea habitat, qui homo dei est siue [*] [*] [*]

ex quo perspicuum
est non esse in uia perfectionem, sed in fine uiae et
in mansione, quae sanctis in caelestibus praeparatur et quibus
dicitur: qui statis in domo domini, in atriis domus
dei nostri. frustra igitur noua ex ueteri heresis suspicatur
hic perfectam esse uictoriam, ubi pugna est atque certamen et
incertus exitus futurorum.

[*]Et induxi nos in terram Carmeli, ut comederetis
fructum eius et bona illius. et ingressi contaminastis
terram meam et hereditatem meam posuistis
in abominationem. Pro labore durissimi itineris dedi uobis
omnium rerum abundantiam); hoc quippe significat \'Carmelus\',
qui Hebraice appellatur \'Chermel\' et in lingua nostra sonat
\'cognitionem cognitionem\'.