Fragmenta Minora (2.1.1-2.1.3)

In quadam uero homilia de libro sancti lob attende, quid dicat,
quemadmodum ipsius diaboli aduersus nos indesinens bellum ex hoc
fieri asserat, cum ea mala, quae in nobis sunt, excitat contra nos,
quod in nostram fieri utilitatem uult docere, conuertente scilicet diuina
misericordia malitiam diaboli ad purgationem nostram:

Tanta enim et tam admirabilis, inquit, in nos misericordiae dei
bonitas est, ut, per quem in Adae offensa generositatem primae et beatae
illius creationis amisimus, pereum rursum inquit amisimus, obtinere
mereamur. tunc enim diabolus inuidens nocuit, nunc autem,
cum nocere nititur, uincitur. mouet enim per infirmitatem carnis
nostrae omnia potestatis suae tela, cum ad lasciuiam accendit, cum
ad ebrietatem illicit, cum ad odia stimulat, cum ad auaritiam prouocat,
cum ad caedes instruit, cum ad maledicta exacerbat.

sed [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*]

cum per firmitatem animi horum omnium subrepentia incentiua
reprimuntur, emundamur a peccato per huius uictoriae gloriam;
dictum enim ita est: aut quomodo se emundabit natus
ex muliere? quia non extante hoste non erit bellum,
cessante deinde bello uictoria deerit. collidentium autem adutrsus
nos uitiorum uictoria non adepta non erit emundatio ulla uitiorum,
quia his insidiis corporis nostri pirata uicto conluctantium aduersus
nos passionum concertatione purgamur.

memores igitur, inquit, et
conscii illa ipsa corpora nostra omnium uitiorum esse materiem,
per quam polluti et sordidi nihil in nobis mundum, nihil innocens
obtinemus, gaudeamus nobis esse hostem, in cuius concertatione
quodam concertationis nostrae bello dimicemus.

[*][*]