De Spiritu Sancto Libri Duo (1.2)

II. QVOD NON IN ECCLESIAM SICUT IN SPIRITUM SANCTUM, SED REMOTA IN PRAEPOSITIONE ECCLESIAM CATHOLICAM CREDERE DEBEAMUS.

Sed opponis et dicis non statim in hoc uerbo deum posse
monstrari, quo dicimus: credo et in spiritum sanctum, quia
sequitur: credo in sanctam ecclesiam catholicam. primo nescio, [*] [*]

quomodo ecclesiam catholicam nominare audeat Macedonius,
qui extra catholicam exui salutis exclusus est ex illorum factus
numero, de quibus dicitur: in circuitu impii ambulabunt.
ergo dicis: credo in sanctam ecclesiam catholicam. quid supponendo
exiguam, id est in syllabam ingentem caliginem subtexere
conaris? credimus ecclesiam quasi regenerationis matrem,
non in ecclesiam credimus quasi in salutis auctorem. nam
cum hoc de spiritu sancto uniuersa confiteatur ecclesia, numquid
et in semet ipsam ecclesia credere potest? ergo cum in
solam specialiter credi oportere trinitatem etiam memoratorum
patrum toto celebrata orbe doctrina confirmet, aut remoue
hanc de ecclesiae nomine syllabam aut certe credere te in
ecclesiam manifesta professione scripturis adsere, testimoniis
doce, diuinis oraculis remota uerborum tuorum praesumptione
conuince.

De sacris omnimodo uoluminibus quae sunt credenda sumamus,
de quorum fonte symboli ipsius series deriuata subsistit.
qui in ecclesiam credit in hominem credit. non enim
homo ex ecclesia, sed ecclesia coepit esse ex homine. recede
itaque ab hac blasphemiae persuasione, ut in aliquam humanam
credere te debere aestimes creaturam, cum omnino
nec in angelum nec in archangelum sit credendum. haec
enim, quae in symbolo post sancti spiritus nomen sequuntur,
ad clausulam symboli remota in praepositione respiciunt, ut
sanctam ecclesiam, sanctorum communionem, abremissa peccatorum,
carnis resurrectionem, uitam aeternam credamus in
deum, id est, ut haec a deo disposita et in deo constare [*] [*]

fateamur. nam nonnullorum inperitia praepositionem hanc uelut
de proxima uicinaque sententia in consequentem traxit ac rapuit
et ex superfluo inprudenter adposuit. in nullis autem canonicis,
de quibus symboli textus pendet, accipimus, quod in ecclesiam
credere sicut in spiritum sanctum filiumque debeamus.
et ideo de spiritu sancto, cum ab) hoc honore omnis creatura
aliena sit, hic, in quem credere praecipimur, deus est. quod
uerbum specialiter diuinitati uox domini saluatoris adsignat
ita dicens: credite in deum et in me credite, et iterum:
qui credit in me, non credit in me, sed in eum, qui
misit me.