De Spiritu Sancto Libri Duo (1.1)

OMNINO SPIRITUM SANCTUM APERTE DE CAPITE FIDEI, ID EST DE SVMBOLO INTELLEGENDUM.

Fides catholica in uniuersum mundum per patriarchas ac
prophetas et gratiae dispensatores spiritu sancto insinuante diffusa
est. hanc apostolica sollicitudo atque perfectio, sicut per
sacras paginas dilatauerat, ita in symboli salutare carmen mira
breuitate collegit et tamquam dispersas remediorum species
disposuit in corpus unum ac uelut ex innumeris aromatibus
pretiosum confecit unguentum, cuius odor omnes fines terrae
potentia fraglantiae spiritalis impleuit, ut in ipso uniuersitatis
adsensu uirtus appareat ueritatis.

Et quia oportet, ut errantibus quasi paruulis et ignaris prima
Christianae traditionis elementa repetamus, in hac symboli perfectione
et unitas euidenter aperitur et trinitas, dum ter repetita
confessio patri et filio et spiritui sancto unum credulitatis
reddit obsequium. in quibus uerbis etiam trecentorum
decem et octo sacer numerus sacerdotum emergentem Arrii
ac Macedonii damnauit errorem [dicens]: credo in deum patrem,
credo in filium eius unicum dominum nostrum, credo et in
spiritum sanctum. nam etsi hoc ex numero paucorum fragilitas
declinauit, uniuersalis tamen numeri mysterium non resoluit.
et ideo sacer numerus diximus, quia trecenti in aera
uel supputatione Graeca signum crucis, decem et octo uero [*]

Iesu adorandum nomen ostendunt. in hoc ergo numero atque
mysterio, in quo et sanctus Abraham de innumeris gentibus
triumphauit, seniorum pietas hostem fidei sub una patris et
filii et spiritus sancti praedicatione confudit. unde etiam intellegendum
est eos, qui in sanctum spiritum sub aeterna
damnatione blasphemant, aut sine perfectione symboli baptizatos
aut in ipso sibi symbolo ac fonte mentitos, ante quem
omnis homo diabolo renuntians confitetur: credo et in spiritum
sanctum.

Credo, inquam, et in spiritum sanctum. agnoscamus uerbi
ipsius priuilegium. credere illi cuilibet potes homini, credere
uero in illum soli te debere noueris maiestati. sed et hoc
ipsum aliud est deum credere, aliud in deum credere. esse
deum et diabolus credere dicitur secundum apostolum: nam
et daemones credunt et contremescunt. in deum uero
credere nisi qui pie in eum sperauerit non probatur. in deum
ergo credere hoc est fideliter eum quaerere et tota in eum dilectione
transire. credo ergo in illum, hoc est dicere: confiteor
illum, colo illum, adoro illum, totum me in ius eius ac dominium
trado atque transfundo. in professionis huius reuerentia
uniuersa diuino nomini debita continentur obsequia.