De Gratia Libri Duo (1.2)

II. CONTRA OBIECTIONEM PELAGII, QVA DICIT PAEUULOS BAPTISMO NON EGERE.

Adtendit etiam hoc Pelagius: si per baptismi donum tollitur
originale peccatum, de duobus baptizatis nati debent hoc
carere peccato. quomodo, inquit, mittunt ad posteros, quod
ipsi in se minime habuerunt? quibus facile respondetur duas
esse natiuitates, de quarum una peccatum ex generantis uoluptate
transmittitur, ex alia sanctificatio de regenerantis adoptione
donatur. quomodo, inquit, mittunt ad posteros, quod ipsi
in se minime habuerunt? quam inrationabilis et plena iniquitatis
obiectio! non uis, ut transfundant in posteros quod naturae
est, et uis, ut eis possint uelut de suo conferre quod
gratiae est, de qua natura apostolus dicit: eratis, inquit, natura
filii irae. merito quasi de proprio dare nequeunt, quod
de sursum et extrinsecus acceperunt. inprudentissime per parentes
filiis innocentiae puritatem Pelagius dari credit. ad parentum
ministerium natiuitas secunda non pertinet. officium uult
esse hominis quod dei munus est, ut uelut quodam hereditario
ordine per hominum currat posteritatem quod extra humanam
constat esse substantiam. originale autem peccatum ex
parentibus etiam baptizatis per carnis originem ad filios transire
non dubium est dicentibus nobis cotidie cum propheta:
ecce enim in iniquitatibus conceptus sum et in delictis
peperit me mater mea, sicut et apostolus istud insanabile
piaculum ex uno in omnes homines pertransisse confirmat.
[*] [*]

Sed dicit Pelagius ideo non esse originale peccatum, quia
ipsa concupiscentia generationis ex deo sit. unde autem ueniat
nexus iste, qui posteros trahit, si requiras: sine dubio per incentiuum
maledictae generationis ardorem et per inlecebrosum
utriusque parentis amplexum. nam cum illum solum uideas
ab originali inmunem esse contagione, qui non carne, sed spiritu,
nec erubescenda passione, sed stupenda benedictione conceptus
est, agnosce causam mali originalis de oblectamento
natum conceptionis et de uitio uoluptatis. propterea etiam
Adam et Euam in origine sua obnoxios conditio ista non tenuit,
quia a duorum ministerio eorum quoque ortus alienus inlecebram
in sui natiuitate et creatione nesciuit. sed forsitan requiras,
quare in conceptu sit positum originale delictum. initium totius
ruinae inoboedientia fuit. primum enim exaltatus homo postea
humiliatus est et confusus. et quia, cum in honore esset,
non intellexit, ideo conparatus est iumentis insipientibus
et similis factus est illis.- quamdiu ergo circa auctoris
obsequium humilitas reuerentiam tenuit, nuditatem conscientia
inmaculata non sensit, cum uero illo animo, ut deus esset,
gustum cibi letalis adpetiit et damnandam cupiditatem in ambitum
maiestatis extendit, inmemor legis et mandatorum legis
rebellis multatur inpugnatione membrorum et, dum aequalitatem
domini sui praesumit, corporis sui perdidit potestatem.
de superbia nata est incontinentia. nam quid in eo percussum
esset ostendit, quando uerecunda contexit. praecessit elatio,
secuta confusio est. diuinitatis ambitiosus libidinis coepit esse
captiuus.

Sed forsitan dicas: dum haec disseris, nuptias damnare deprehenderis.
non ita est. ordinatio nuptialis ex benedictione [*] [*]

coepit, generatio corruptionem ex transgressione concepit. inter
nuptiarum munus adhuc in paradiso a creatore concessum et
earum usum, qui extra paradisum iam sumpsit exordium, peccatum
in medio fuit. inter generationem et concupiscentiam
quidquid praeceptio diuina constituit, hoc laudo, quidquid humana
praeuaricatio adiecit, hoc reprobo. quomodo si aliquis
atro inquinamento candorem niueae uestis aspergat, non displicet
factura, sed macula. uestimenti non amisit usum, etsi perdidit
dignitatem. futura erat indubitanter casta et sincera
generatio, si non intercessisset inimica transgressio. sed inmaculatos
thoros caro maledictioni addicta maculauit et per
superbiae spiritum simplicem corrupit affectum et sicut inmortalitatis
priuilegium, ita donum perdidit puritatis. non in querellam
uocatur nuptialis gratia, sed obscenae passionis iniuria.
non aurum in culpam uenit, sed quidquid auro obryzo adulterinum
fraus iniquitatis admiscuit, sicut ipsius Pelagii spiritum
ad meliora studia a deo conditum corruptione pestifera nequitiae
auctor infecit.