De Situ Hierusolimitanae Urbis Atque Ipsius Judaeae (1-5)

Fausto presbytero insulano Eucherius episcopus.

Hierusolimitanae urbis situm atque ipsius Iudaeae, ut mihi
uel relatione cognitus erat uel lectione conpertus, breuiter
amplexus sum breui et ipsum praefatione indicans, quia opusculo
non diffuso nequaquam esse diffusam praefationem decet.
Vale in Christo, decus et praesidium meum.

Hierusalem ab Aelio Adriano Aelia uocitatur, nam post
subuersionem Titi conditoris Aelii nomen cum opere suscepit.
Natura loci edita adeuntibus eam qualibet ex parte haut dubie
ascendendum erit, diutino quippe, sed molli tractu adsurgit.
Situs ipse urbis paene in orbem circumactus est non paruo
murorum ambitu, quo etiam montem Sion quondam uicinum
iam intra se recipit, qui a meridie positus pro arce urbi
supereminet. Maior ciuitatis pars infra montem iacet in planitie
humilioris collis sita.

Mons Sion latere uno, quod aquilonem respicit, clericorum
religiosorumque habitationibus sequestratur, cuius in uertice [*]

planitiem monachorum cellulae obtinuerunt ecclesiam circumdantes,
quae illic fertur ab apostolis fundata pro loci resurrectionis
dominicae reuerentia, eo quod ibi promisso quondam
per Dominum paracleto repleti sunt spiritu.

Celebriores tres sunt portarum exitus, unus ab occasu,
alter ab oriente, tertius a septentrione ingressis a septentrionali
parte urbem.