Libellus Adversus eos qui contra Synodum Scribere Praesumpserunt (26-30)

"Redite ergo, quia fuga uos nec dum essetis agrestes
eripuit: currite ad ouile, ne luporum uos exponatis insidiis,
ne per moram amittatis gratiam sponte uenientum, quia
contemptam inuitationem gehenna subsequitur. ego si quid
dulcedinis ut pater debui, si quid districtionis ut adtributus
a deo magister inpleui, prouidete ne diutius qualemcumque
crucis meae angulum rara Leuitarum corona circumdet,
ne dolenda etiam extraneis in longum solitudo dominetur,
ne labor uteri mei sterilitatis uice hostilem peperisset [*]

familiam et numerosa proles per sinistros actus infecunditatem
parientis ostendat. pauca sunt quae adserui, sed quanta ex his
pendeant aestimate. uenite, fili, audite me: timorem
domini docui uos. Romam respicite, quam ab idolorum
seruitute sine auri , sine argenti pretio liberam sanguinis
Christi fecit effusio, cui etiam meam seruuli sui mortem iussit
inpendi, quae per multa tempora famosis cultum delubris
exhibuit, quae diu uenerata est in imaginibus daemonum quem
laborante censu indiderat manus magistra terrorem, quae suspexit
potestatem numinum emptam pretio metallorum, cui
sublimiores deos peperit exercitatior manus artificis et diuinitatem
quam homo per fabricam contulit apud homines dei
habuit forma maiorem. ecce iam Christo propitio ad nouas
fornaces simulacra redierunt : ecce iam de obsoleta superstitione
usus uester accipit quod laetetur, dum de ueteri tonante noua
merito uascula praeparantur. quid hanc adnitimini interrumpere
quietem? quid ludere uanis intentionibus felicitatem ?
excusationem non habet furor iste, si creditis: non interest
quibus itineribus ad mundi principem currat qui a sancta
unitate desciscit: pingues hostias litat diabolo qui contristat
ecclesiam. uanas ergo repudiate tendiculas: simplicem habet
defensionem pacis affectus: nimis armatus est qui illa quae
aduersarius concordise ministrat tela contemnit: sufficit contra
omnia iacula iurgiorum fidei nuda oppositio. quid Eulali et [*] [*]
Bonifaci tempora, dum malorum solacium quaeritis, reuocatis
in medium ? quid incrementis excessuum praesentatis uetusta
contagia et per iniquam uoluntatem senectuti in operiendis
delictis facitis nil licere ?alia tunc fuit causa discordiae, et
nisi narrando cogerer sustinere transacta, ostenderem uobis
nullum euenire solacium de conparatione factorum, quia illos,
quos ad pontificale fastigium intentioni obsequens feruor euexerat,
utrosque reppuli, hunc elegi, quia de illis teste exitu
nemo mihi placuit : de istis contra regulas nitentem profugum
feci, prouectum legitime mundo impugnante seruaui. scitis
ista nec noua sunt, quia, dum ille truditur, iste firmatur,
uester mihi militauit adsensus".

"Deinde cur in perniciem uestram laeditis sacerdotale concilium
? cur laceratis sententiam, in qua inspirante Christo
oracula superna patuerunt ei inter deum atque homines
interpres extitit lingua pontificum ? quid generalis ecclesiae
dolorem facitis quamuis in principali tamen in una conmissum
? illa enim caeli curia uariarum dotibus aucta curulium
et multo redemptoris nostri auro ostroque decorata
nihil M illa decisione auctore se protulit, sed per humanae
linguae ministerium diuino militauit imperio. intellexit non
esse suum quicquid inpulsa constituit: nihil habet in illa
sententia, nisi unde de sola deuotione gratuletur : peregrinum
stilus sensit eloquium, inde sumens solam gloriam, quod infusa
sibi et seruauit et coluit. quid his de exemplis- [*] [*] [*]

euangelicis praeparastis calumniam? sicut de uobis scriptum est:
errauerunt ebrietate, nescierunt uidentem, ignoranerunt
iudicium. nam dam profanis memoratos uerbis
caeditis, et inscitiam proditis et liuorem. isti ergo resurrectionem
corporis quam praedicant non credentes haereticis
se miscuere contagiis ? isti quod abiurant linguis corde sectantur ?
ergo quia dixerunt, eum timendum esse, qui potest
corpus occidere et animam mittere in gehennam, ideo a fide
aliena texuerunt? ecce profundam inperitiam! en beatum
Lucam,. cuius potestis adsertione conuinci, qui clamat: timete
eum, qui postquam occiderit corpus, habet potestatem
animam mittere in gehennam. quid hic locus
erroris, ubi congruentia pari ductu exempli et historiae uerba
concurrunt nec diuersum est ab intellectu catholico et lectionibus
quod profertur? numquam bene nodus in scirpo quaeritur:
non inuoluunt nebulae praedicantes lucis auctorem. resurrectionem
ergo carnis non credunt, quia posse corpus confitentur
occidi, quia peccatricem animam gehenna mancipari?
densis cor uestrum uepribus suffocatur et interna uitia aliis
certat adscribere. Iohannis etiam apostoli iactatis scripta uiolari,
quia ei uerbis eius dictum est: si dicamus quod [*] [*]
peccatum non habemus, mendaces sumus, et ueritas
in nobis non est. de codicum diuersitate nil conqueror.
ideo ergo corrupta sunt apostoli monita, quia non iunxerunt :
nos ipsos decipimus, et quia iunxerunt: mendaces sumus,
non solum diuinae, sed etiam humanae rationis ignari?
qui ueritatem non habet, mendax recte censetur, nec alia re
nisi falsitate plenus est qui integritate uacuus innotescit. sed
haec in nobis non curanda sunt: linguae oratione sed\' gemituum,
nec magis sunt uobis exhibenda uerba quam lacrimae,
quia liquido nocens est qui insontibus aut meritum culpabilis
aut nomen opponit".

"Reliqua obiectionum uestrarum capita non reuoluam: praestat
silentio damnanda sepeliri. \' nobilitatem dat facinoribus
qui uentilationem ipsorum multiplici ad aures posteras
relatione transmittit. beati Pauli est sequenda sententia,
qui monet per discipulum cunctos et clamat: inanes quaestiones
euita. multa enim sunt in propositionibus uestris,
quae ita faeculentis ulnis peccandi amor amplectitur, ut fiant
indigna memoratu: plura leuitas dehonestat, dum subductis
euiscerantur uerba uestra ponderibus et de religionis
causis elocutio uentosa conponitur, auris congruam sortita
grauitatem, quae in palearum abundantia nihil est horreis
inlatura de tritico, dum infecundam frugibus culmorum [*] [*] [*]

parturit ubertatem et spem de herbae luxuria mentitur agricolis.
de quibus nihil lucri uentilabra reperiunt, ea sunt igni debita
incendioque peritura: de his scriptum est: dormierunt nitri
somnium suum, et nihil inuenerunt. nihil est, carissimi,
pace dulcius, si tamen saporem eius non plenum
amaritudine pectus excludat. breuiorem quidem admonitionem
debueram, quam prolixam non parua uestri consideratio et
diu in uobis iurgiis exercitata frons protulit usus est multa
peccantium stricta adlocutione non corrigi, et effusionem
plurimi quam, in delictis habuerunt, in monitoris sermonibus
hanc requirunt. me satis est et diligentiae uestrae et iussis
caelestibus obsecutum. in his, quae secutura sunt, locum sermonibus
non relinquam, quia haec refero, mundi caput Romam
per uestras intentiones esse prostratam et nutricem pontificii
cathedram quasi ultimum uidere sedile despectam".

. Cuius uocem beatus Paulus excepit et illa qua semper usus
est eloquii intonuit libertate, apostolorum principem lenitatis
incessens, quod fluxis et profligatis mentibus parentis adhuc
seruaret. affectum nec in profundum ductis ulceribus ferro
medicante succurreret, rescindenda docens laminis secreta morborum
et manifestae desperationi salutiferum esse uulnus
adhibendum, ne, dum manus medici per impietatem a sectione
carnis corruptae suspenditur, de abstinentia teli inuitetur
exitium, quia, dum parcit aegris dextera, curandos interficit, [*] [*]

nec grandis est differentia, utrum letum inferas an admittas.
mortem languentibus qui cum possit non excludit inflixit. his
ergo aduersus eos oris ianuam patefecit alloquiis:

"Omnis qui iudicas, in quo alium iudicas, te ipsum
condemnas: eadem enim agis qui iudicas.
scimus autem quia iudicium dei est secundum
ueritatem in eos, qui talia agunt, et iterum: beatus
qui non iudicat, inquo probat se ipsum. quae malum
ratio est, ut praedicet non furandum qui furatur et prodigam
uerecundiae frontem nube uestiat inpugnationis alienae? nemo
recte monitoris personam suscipit, nisi qui actibus suis errata
condemnat et amorem innocentiae conuersatione demonstrat.
nam adiacet etiam publicanis amica moribus uitia damnare
sermone et sceleratioribus linguae officiis punire quod diligunt,
quasi non quoddam genus sit maiorum excessuum, dare rei
affectum labiis, quam mente despicias, et ingenii uirus conloquii
melle uestire. haec sic ago, quasi si uobis esset pudor
pudicitia uenustas affectu(s aut cu)i liceret accusare doctorem et
aduersus electum oris liuidi morsus aptare, cum ante futuri
praescius per epistulam ad uos datam plena uoce monuissem:
quis accusabit aduersus electos dei ? deus qui iustificat:
quis est qui condemnet? et iterum: o homo,
qui iudicas eos qui talia agunt et facis illa, putas
quoniam effugies iudicium dei ? an diuitias [*] [*]

bonitatis eius et patientiae et longanimitatis contemnis ?
accusatis malitiam repleti iniquitate fornicatione
anaritia nequitia inuidia homicidiis condemnatione
dolo malignitate, superbi elati inuentores
malorum, parenti non oboedientes, insipientes
incompositi sine adfectione sine misericordia. docetis
fornicantibus neminem esse miscendum, adulteri Laurenti
aut sequaces aut praeuii, per quos ille aut exseruit quae habebat
toxica aut quae effundens monstrauit accepit. post illam
inlecebrosae communionis maculam et pestem toto orbe exsecrabilem
sacerdotes dei quasi obsoleta corporatos communione
culpatis: reos putatis esse qui subiere consortium nullo teste
conuicti, et sectamini hominem toto ecclesiasticae inscriptionis
non dicam stilo sed ense perfossum. quod licet non licet et
quod non licet licet. quemadmodum Iamnes et Mambres
restiterunt ueritati, sic et uos mente reprobi,
circa fidem proditores, proterui inflati, amantes
uoluptatem magis quam deum, habentes speciem
quidem pietatis, uirtutem autem ipsius abnegantes.
s o uim doloris interni ! qui\' nequit expedire quod concepit,
qui profundis ingestum uisceribus loquendi affectum, quem
imperauit, inrumpit. nihil uobis ultra plus eloquar: quod de
oratione remanet lamenta subplebunt".