De Rebaptismate (16-19)

Quoniam autem prima pars disputationis huius uidetur explicata,
etiam sequentem eius propter haereticos debemus attingere, quia
perquam necessarium est eum tractatum qui semel in manus incidit
non praeterire, ne forte eos qui sunt simpliciores ex fratribus aliquis
haereticorum uersutia sua audeat attentare. nam quia Ioannes dixit
nos baptizandos esse in spiritu sancto et igni, eo quod addiderit dicens
et igni, idcirco quidam desperati homines ausi sunt usquequaque
prauitatem suam porrigere et propterea homines nasutissimi quaerunt
quomodo sanctitatis baptisma ita corrumpant ac uiolent ut etiam
euacuent: qui originem iam exinde trahunt a Simone mago multiformi
peruersitate per uarios errores eam exercentes. cui Simoni Petrus in
actis apostolorum dixit: pecunia tua tecum sit in perditionem,
quia gratiam Dei existimasti per pecunias
posse possideri. non est tibi portio neque sors in sermone
hoc. cor enim tuum non est rectum coram Deo.
et agunt isti haec omnia dum fallere cupiunt eos qui sunt [*] [*]

Item si huiusmodi homo rursus ad te redeat, utique haesitabis
utrum habeat baptisma necne: et tamen oportebit te huic quoque paenitentiam
agenti quibuscumque modis potueris subuenire. est autem
adulterini huius immo internecini baptismatis si qui alius auctor, tum
etiam quidam ab eisdem ipsis haereticis propter hunc eundem errorem
confictus liber qui inscribitur PAVLLI PRAEDICATIO. in quo
libro contra omnes scripturas et de peccato proprio confitentem inuenies
Christum, qui solus omnino nihil deliquit, et ad accipiendum
Ioannis baptisma paene inuitum a matre sua Maria esse compulsum,
item cum baptizaretur ignem super aquam esse uisum, quod in euangelio
nullo est scriptum, et post tanta tempora Petrum et Paulum
post conlationem euangelii in Hierusalem et mutuam cogitationem et
altercationem et rerum agendarum dispositionem postremo in urbe
quasi tunc primum inuicem sibi esse cognitos, et quaedam alia huiuscemodi
absurde ac turpiter conficta, quae omnia in illum librum
inuenies congesta. qui autem non ignorant spiritus sancti qualitatem
intellegunt quod dictum est de igni de ipso spiritu dictum esse. nam
in actis apostolorum secundum hanc eandem promissionem Domini
nostri ipso die Pentecostes cum descendisset spiritus sanctus super
discipulos ut in illo baptizarentur, uisae sunt insidentes super [*]

Et hominibus quidem spiritus perseuerat hodie inuisibilis, sicut
Dominus dicit: spiritus ubi uult spirat, et nescis unde
ueniant uel quo uadat. sed in principio mysterii fidei et spiritalis
baptismatis hic idem spiritus manifeste uisus est et super discipulos
insedisse quasi ignis. item caelis apertis descendisse super Dominum
columbae similem, quoniam pleraque immo paene omnia quae essent
futura manifesta sunt: quae tamen modo essent inuisibilia nihilominus,
nunc quoque oculis et incredulitati hominum uel ox parte uel
aliquando uel in figura sunt monstrata ad corroborandam et confirmandam
fidem nostram. sed nec aliud omiserim quod euangelium
merito praedicat. ait enim paralytico Dominus noster: bono animo
esto, fili, dimittuntur tibi peccata, ut ostenderet fide mundari
corda ad remissionem peccatorum consequendam. quam remissionem
peccatorum consecuta est etiam illa quae erat mulier peccatrix
in ciuitate, cui Dominus ait: dimittuntur tibi peccata. et
cum coepissent qui simul discumbebant apud semet ipsos dicere: quis
est hic qui peccata dimittit? quod et circa paralyticum acerbius
scribae et Pharisaei obmurmurauerant: ait ad mulierem Dominus:
fides tua te saluam fecit, uade in pace. ex quibus
uniuersis ostenditur fide emundari corda, spiritu autem ablui animas.
porro autem per aquam lauari corpora, sanguine quoque festinantius
perueniri per compendium ad salutis praemia. [*] [*]

Puto nos plene exsecutos praedicationem baptistae Ioannis, unde
sermonem sumus exorsi, qui dixit ad ludaeos: ego quidem nos
baptizo aqua in poenitentiam. qui autem post me uenit
fortior me est, cuius ego non sum dignus soluere corrigiam
calciamenti. ipse nos baptizabit in spiritu
sancto et igni. arbitror autem et apostoli Ioannis doctrinam nos
non inepte disposuisse, qui ait: quia tres testimonium perhibent,
spiritus et aqua et sanguis, et isti tres unum
sunt. nisi fallor autem etiam illud explanauimus quod Dominus
noster ait: Ioannes quidem baptizauit aqua, nos autem
baptizabimini in spiritu sancto. praeterea existimo nos non
infirmam rationem reddidisse consuetudinis causam. tueamur tamen,
etsi posteriore loco id facimus, ne qui putet nos unico articulo praesentem
altercationem suscitare. quamquam haec consuetudo etiam
sola deberet apud homines timorem Dei habentes et humiles praecipuum
locum obtinere.