De Pascha Computus (1-5)

Multo quidem non modico tempore anxii fuimus et aestaantes non
in saecularibus sed in sanctis et diuinis scripturis quaerentes inuenire,
quisnam esset primus dies noui mensis, in quo mense praeceptum
est Iudaeis in Aegypto pro XIIII luna immolare Pascha. adnuit
itaque sanctissimus qui id uidit, et inuenimus. inuenimus autem
per ipsius omnipotentis Dei patris immensam bonitatem et iustitiam
et Christi filii eius Domini et Dei nostri incomparabili misericordia,
qui propter peccata nostra obaudiens suo patri exposuit animam
suam: cum qua resurgens a mortuis die tertia pollicitus est discentibus
suis uitam aeternam et dedit pignus spiritus sancti gratiam
credentibus in passione et resurrectione sua. in quo spiritus ipse
Dominus uolentibus id est totis fidei uiribus quaerentibus semis suis
reuelat alta mysteria et manifestat obscura sacramenta. ac propterea
credentes et pro certo scientes quia nihil denegat Deus, sed unicuique
uolenti et desideranti praestat sicuti et uult, commisimus nos
in rem tam laboriosam: in qua re non derelicti sed potius ab ipso
Deo inspirati uolumus amantibus et adpetentibus studia diuina [*]

Praecepit igitur Deus per Moysen uniuersae synagogae filiorum
Israel in mense nouo, qui est initium mensium primus in mensibus
anni, in quo habitu ederent Pascha quarta decima luna, ad hoc utique
ut et suam diuinitatem credentibus nobis in Christo manifestaret
et illorum latrocinium iam tunc ab initio saeculi demonstraret, et
qui in Aegypto ad uesperam id est in nouissima saeculi tempora
praecincti et calceati aduersus agnum Dei immaculatum prima die
azymorum ad uesperam cum gladiis et fustibus exierunt, et uniuersa
quae ab omnibus prophetis praedicta fuerant in eum commiserunt.
et ideo qui iam non secundum imaginem sicut illi, sed secundum
ueritatem in commemorationem passionis filii Dei Pascha celebramus,
nihil aliud inprimis nisi mensem nouum quia sit et unde
incipiat et ubi finiat totis? uiribus fidei nostrae diligenter requirere
debemus. et tunc inueniemus, nec ante nec post XIIII lunam inuentam
posse ab ipsis Iudaeis Pascha obseruari.

Quod ipsum quidem euidenter incipiet nobis ostendere sancta et
diuina Geneseos scriptura dicens: in principio fecit Deus
caelum et terram. terra autem erat inuisibilis et incomposita,
et tenebrae erant super abyssum, et [*] [*]

Qui nunc comprehenditur esse VIII kl. April., a quo die computantes
aliqui ex nobis qui priores uoluerunt hunc mensem nouum
ostendero et ipso XIIII luna inuenta dies Paschae secundum Iudaeos
demonstrare, dixerunt eundem mensem ab id. Martii incipere et in
diem id. April. consummare, et sic impegerunt. ac propterea ipsos
dies XXX quamuis recte diuiserint in XI et XVIIII, undecim scilicet
in communi anno retrorsum computantes et ad idus Martii peruenientes,
decem et nouem in priorem illum annum quo embolismus incurrit
immittentes et usque ad idus April. deuenientes: in hoc
errauerunt, ut dixi, cum uere primum diem noui mensis comprehendere
non potuerunt. quae res sic modo uere ostensa demonstrabitur,
cum in ipso pinace a nobis composito nullus annus fallere «
inuenietur.

Volentes igitur hunc mensem uero ostendere, unde incipiat et ubi
finiat, reuertamur ad Genesim, quae retulit nobis ipsum Dominum
diuisisse inter primum diem et primam noctem. unde recognoscimus
et inter secundum et inter tertium diem et noctem neminem alium. [*]