De Disciplina et bono pudicitiae (11-14)

Nihil animum fidelem sic delectat quam integra inmaculati pudoris
conscientia. uoluptatem uicisse uoluptas est maxima: nec ulla maior
est uictoria quam ea quae de cupiditatibus refertur. qui hostem uicit
fortior fuit, sed altero: qui libidinem repressit se ipso fortior fuit:
qui inimicum prostrauit externum hostem percussit : qui cupiditatem
depressit hostem domesticum superauit. malum omne facilius uincitur
quam uoluptas, quia illud quidquid est horridum est, hoc blandum est.
nihil tam difficile obprimitur quam quod per illud armatur. qui cupiditates
tollit et metus sustulit: nam ex cupiditatibus metus ueniunt.
qui cupiditates uicit de peccato triumphauit, qui cupiditates uicit malum
generis humani sub pedibus suis iacere ostendit, qui cupiditates
uicit pacem sibi perpetuam dedit, qui cupiditates uicit libertatem sibi
quod est etiam ingenuis difficillimum reddidit. meditanda est ergo
nobis, fratres, ut res docent, semper pudicitia: quo facilior sit, nullis
artibus constat. quae enim illam consummat uoluntas est, quae nec nisi [*]

inpediretur, longe esset. nostra est: ita non est adquirenda, sed
fouenda quae nostra est.

Quid est enim aliud pudicitia quam mens honesta ad custodiam
corporis data, ut sexibus redditus pudor seueritate signatus fidem
generis de incorrupta sobole seruaret? pudicitiae autem, fratres, conpetunt
et cogniti sunt in primis diuinus pudor et praeceptorum sancta
meditatio et animus propensus ad fidem et mens attonita ad sacram
religionem: deinde uidere, ne quid in se sit ultra modum sculptum,
ultra honestatem productum, ne quid prodigum, ne quid arte fucatum,
ne quid ad inritandos aut detinendos oculos lenocinatum. non est
pudica quae adfectat animum alterius mouere etiam salua. corporis
castitate. longe absint quibus pulchritudo non ornatur, sed prostituitur.
nam sollicitudo de pulchritudine et malae mentis indicium et
deformitatis est. sit natura corporum libera nec diuinis operibus inferatur
uis. semper est misera quae sibi non placet qualis est. quid
capillorum mutatur color? quid oculorum extremitates suffucantur ?
quid facies artibus in diuersam formam conuertitur? quid postremo
speculum consulitur, nisi quia ne ipsa sit timetur? cultus etiam mulieris
pudicae pudicus sit: adulterium fidelis nec in coloribus nouerit.
uestibus aurum intexere quasi pretio est uestes corrumpere. quid
inter fila staminum delicata rigida faciunt metalla? nisi ut fluentes [*]

humeros premant et luxuriam infeliciter se animi iactantis ostendant.
quid cum ceruices peregrinis lapidibus urgentur et absconduntur,
quorum pretia etiam sine artibus kalendarium cuiusuis excedunt?
non ornatur mulier, sed uitia mulieris ostenduntur. quid cum digiti
tali auro onerati nec intrare possunt nec egredi? utrum usus exposcit
an patrimoniorum inanis pompa monstratur ? mirum negotium,
mulieres ad omnia delicatae ad uitiorum sarcinas fortiores sunt uiris.

Sed ut repetam quae coeperam, colenda semper est pudicitia et
uiris et feminis, omni custodia seruanda est intra limites suos. cito de
natura corporis periclitatur in corpore, dum rapit illam secum caro
quae semper in lapsu est. sub praetexto quippe naturae quae homines
semper urguet ad affectus, quibus ruinae conlapsi generis resarciuntur,
blandimento uoluptatis fallens non ducit ad continentiam legitimae
coniunctionis sobolem, sed iactat in crimen. ergo contra has
carnis insidias, quibus se diabolus et socium inserit et ducem, obluctandum
est omni genere uirtutis. adsumantur secundum apostolum
Christi opera et a consortio carnis in quantum potest animus colligatur,
separetur omnis sensus a corpore, uitia semper castigentur ut
odiantur, ante oculos obuersetur deformis iste atque deiectus peccati
pudor, paenitentia ipsa cum luctibus suis quae commissorum criminum
inhonesta contestatio est. nihil consideretur curiose in alienis [*]

uultibus. sermo et breuis sit et sobrius risus, signum est enim animi
facilis et remissi: nam contactus recedat etiam honestus. nihil corpori
liceat, ubi quid uitandum est corporis uitium. cogitetur quam
honestum sit uicisse dedecus, quam inhonestum uictum esse dedecore.

Dicendum etiam, quod adalterium uoluptas non est, sed mutua
contumelia: nec delectare potest quod et animam interficiat et pudorem.
coerceat animus stimulos carnis, refrenet impetum corporis.
accepit enim hanc potestatem, ut illi ad imperium eius membra seruirent,
et quasi legitimus ac perfectus auriga ultra concessas corporis
metas extollentes se carnis impetus caelestium praeceptorum habenis
reflectat, ne ultra terminos suos currus iste corporis raptus in periculum
suum secum et ipsum rapiat aurigam. sed inter haec, immo et
ante haec, contra turbas et uitia omnia de diuinis castris auxilium
petendum est: solus est enim potens Deus qui homines dignatus est
facere et plena homiuibus auxilia praestare. ego pauca dictaui, quoniam
non est propositum uolumina scribere, sed adlocutionem transmittere.
uos scripturas aspicite, exempla uobis de ipsis praeceptis
huius rei maiora conquirite. fratres carissimi, bene ualete. [*]