De Disciplina et bono pudicitiae (1-2)

aliquas officiorum meorum partes praeterisse, dum semper
enitor uel maxime cotidianis euangeliorum tractatibus, aliquando
uobis fidei et scientiae per Dominum incrementa praestare. quid enim
aliud in ecclesia Domini utilius geri, quid accommodatius officiis
episcopi potest inueniri, quam ut doctrina dominicorum per ipsum
insinuata conlataque uerborum possint credentes ad repromissum
regnum peruenire caelorum? hoc certe mei et operis et muneris
cotidianum uotiuum negotium absens licet optinere conitor et praesentiam
mei uobis reddere per litteras conor. dum uos solito more
allocutionibus missis in fide interpello, ideo conuenio, ut euangelicae
radicis firmitate solidati aduersus omnia diaboli proelia stetis semper
armati. absentem me non credam, si fuero securus. uerum tamen [*] [*]

omnia quae utiliter proferantur et aeternae uitae statum tractatibus
uel definiunt uel promittunt ita demum fructuosa sunt, ei ad emolumentum
operis diuinae indulgentiae uiribus adiuuentur. non solum
uerba proferimus quae de scripturarum sacris fontibus ueniunt, sed
cum ipsis uerbis preces ad Dominum et uota sociamus, ut tam nobis
quam uobis et sacramentorum suorum thesauros aperiat et uires ad
inplenda quaeque cognoscimus tribuat. periculum enim maius est
uoluntatem Domini cognouisse et in Dei uoluntatis opere cessasse.

Quamuis ergo ad multa uos negotia et ad diuinae admonitionis
praecepta semper ut scitis exhorter — quid enim mihi aliud uotiuum
aut maius potest esse quam at per omnia perfecti stetis in Domino —
tamen praecipue pudicitiae claustra teneatis, quod et facitis, admoneo:
scientes templum esse uos Domini,, membra Christi, habitationem
Spiritus sancti, electos ad spem, consecratos ad fidem, destinatos ad
salutem, filios Dei, fratres Christi, consortes Spiritus sancti, nihil
iam carni debentes qua renatos ex aqua et pudicitia praeter uoluntatem
quam uelle debemus ut nostra sit: praestetur etiam propter
redemptionem, ut corrumpi non possit quae a Christo consecrata sit.
nam si apostolus ecclesiam sponsam Christi pronuntiat, oro uos
quanta pudicitia exigitur, ubi ecclesia inter matrimonia sponsa uirgo
praestetur? et ego quidem, nisi quod breuiter uos admonere proposui, [*]

latissimas satis puto et locupletes pudicitiae laudes proferre potui:
sed superuacuum duxi laudare eam diutius apud colentes. nos enim
illam ornatis dum geritis et plures eius laudes exercendo profertis.
facti eius ornamentum, dum et illa uestrum est, mutuo decore inuicem
fenerandum. illa uobis disciplinam bonorum suggerit morum, uos illi
ministerlum praestatis operum sanctorum. nam et illa quantum et
quid posset per uos apparuit, et quid uos uelitis ipsa demonstrauit
et decuit, copulatis in unum duobus bonis mandatorum et rerum, ne
quid mutilum uideretur, si aut praecepta ministeriis aut praeceptis
ministeria defuissent.