Ad Novatianum (16-18)

Excitemus itaque nos quantum possumus, fratres dilectissimi, et
abrupto inertiae et securitatis somno ad obseruanda Domini praecepta
uigilemus. quaeramus tota mente quod perdidimus, ut inuenire
possimus: quia quaerenti, ait scriptura, dabitur et pulsanti
aperietur. mundemus domum nostram munditia spiritali,
ut secreta quaeque et abdita pectoris nostri uero euangelii lumine
radiata dicant: tibi soli deliqui et nequissimum in conspectu
tuo feci: quia mors peccatorum mala et apud
inferos paenitentia nulla: habentes in contemplatione maxime
diem iudicii et retributionis: et quod ab omnibus nobis [*] [*]

credendum et firmiter est tenendum quia acceptio personarum non
est apud Deum: cum praeceperit in Deuteronomio non accipiendam
esse personam in iudicio. non accipies, ait, personam
nec secundum minimum nec secundum maximum iudicabis.
his similia et per Ezechielem dixit: omnes, inquit,
animae meae sunt, sicut anima patris et anima filii.
anima quae peccauerit ipsa morietur.. hic erit igitur a
nobis uenerandus, hic tenendus, hic per plenam ot dignam nostram
confessionem propitiandus, qui habet potestatem animam
et corpus mittendi in gehennam ignis, sicut scriptum est:
ecce uenit cum multis milibus nuntiorum suorum facere
iudicium de omnibus et perdere omnes impios et
arguere omnem carnem de omnibus factis impiorum
quae fecerunt impie et de omnibus uerbis impiis quae
de Deo locuti sunt peccatores.

His similia et Daniel, uidi, inquit, thronum positum, et
uetustus dierum sedebat super eum, et uestitus eius
erat tamquam nix et capilli capitis illius tamquam
lana alba: thronus illius flamma ignis, rotae illius
ignis ardens. flumen ignis prodibat ante eum, milia
milium seruiebant ei et milium milia adsistebant illi,
ad indicium sedit et libri aperti sunt. Iohannes autem
manifestius et de die iudicii et de consummatione saeculi declarat
dicens: et cum aperuisset, inquit, sigillum sextum, ecce
terrae motus factus est magnus et sol factus estniger
ut saccus cilicinus, et luna tota sanguinea facta est,
et stellae ceciderunt in terram, quomodo ficus a uento [*] [*] [*]

magno agitata mittit grossos suos, et caelum recessit
ut liber cum inuoluitur, et omnis mons et insulae de
locis suis motae sunt: et reges terrae et maximi quique
et tribuni et diuites et fortes et omnis seruus et
liber absconderunt se in speluncis petrarum et in cauernis
montium dicentes montibus et petris: cadite
super nos et abscondite nos a conspectu patris sedentis
super thronum et ab ira agni: quoniam uenit dies
interitionis, et quis poterit stare? item in eadem Apocalypsi
hoc quoque Ioannes dicit sibi reuelatum: uidi, inquit,
thronum magnum et candidum sedentem super eum,
a cuius facie fugit caelum et terra, et locus eorum inuentus
non est: et uidi mortuos magnos et pusillos
stantes ante conspectum throni Domini, et libri aperti
sunt. et alius liber apertus est qui est uitae: et iudicati
sunt singuli secundum ea quae scripta erant in
libro secundum opera ipsorum. sed et apostolus bonum
consulens sic hortatur nos dicens: nemo uos decipiat inanibus
uerbis: propterea enim uenit ira Dei super filios
contumaciae, nolite esse participes eorum.

Demus igitur totis uiribus fidei nostrae Deo laudem, demus plenam
confessionem: quandoquidem super paenitentia nostra gaudeant uirtutes
caelorum, gaudeant angeli omnes, gaudeat et Christus, qui nos
denuo peccatis oneratos delictis obrutos plena et clementi mode ratione
cessare a facinore hortatur dicens: conuertite uos et redite
ab impietatibus uestris, et non erunt uobis iniquitates
uestrae ad poenam. proicite a uobis omnes impietates
uestras quas fecistis aduersum meet facite uobis cor
nouum et spiritum nouum. et ut quid uos morti traditis
domus Israel? non enim desidero mortem peccatoris.
ego sum, ego sum, qui deleo facinora tua et
non commemorabor te: tu autem in mente habe, et
iudicemus. dic tu facinora tua prius, ut iustificeris.
dum patet, fratres, indulgentiae aditus, Deum plenis satisfactionibus
deprecemur. humiliemus nos ut exaltari possimus. acquiescamus [*]

diuinae exhortationi qua euadere liceat diem Domini et iram. dicit enim
sic: respice, fili, nationes hominum et scito. quis sperauit
in Domino et confusus est: permansit in mandatis
illius et derelictus est: aut inuocauit eum et
despexit illum? quoniam pius et misericors Dominus
et remittens in tempore tribulationis peccata omnibus
inquirentibus se in ueritate. ait ergo: dic tu facinora
tua prius, ut iustificeris. prae manu sit uobis oratio
illa exomologeseos plena * * *