De Dominica Oratione (1-5)

Euangelica praecepta, fratres dilectissimi, nihil sunt aliud
quam magisteria diuina, fundamenta aedificandae spei, firmamenta
conroborandae fidei, nutrimenta fouendi cordis, gubernacula
dirigendi itineris, praesidia obtinendae salutis, quae dum docibiles
credentium mentes in terris instruunt, ad caelestia regna
perducunt. multa et per prophetas seruos suos dici Deus uoluit
et audiri: sed quanto maiora sunt quae filius loquitur, quae Dei
sermo qui in prophetis fuit propria uoce testatur non iam mandans
ut paretur uenienti uia sed ipse ueniens et uiam nobis aperiens
et ostendens, ut qui in tenebris mortis errantes inprouidi
et caeci prius fuimus luce gratiae luminati iter uitae duce et
rectore Domino teneremus.

Qui inter cetera salutaria sua monita et praecepta diuina quibus
populo suo consulit ad salutem etiam orandi ipse formam
dedit, ipse quid precaremur monuit et instruxit. qui fecit uiuere
docuit et orare, benignitate ea scilicet qua et cetera dare et conferre
dignatus est, ut dum prece et oratione quam filius docuit
aput patrem loquimur, facilius audiamur. iam praedixerat horam
uenire, quando ueri adoratores adorarent patrem in spiritu
et ueritate, et inpleuit quod ante promisit, ut qui spiritum et
ueritatem de eius sanctificatione percepimus de traditione [*]

Oremus itaque, fratres dilectissimi, sicut magister Deus docuit.
amica et familiaris oratio est Deum de suo rogare, ad aures eius
ascendere Christi orationem. agnoscat\'pater filii sui uerba, cum
precem facimus: qui habitat intus in pectore ipse sit et in uoce,
et cum ipsum habeamus aput patrem aduocatum pro peccatis
nostris, quando peccatores pro delictis nostris petimus, aduocati
nostri uerba promamus. nam cum dicat: quia quodcumque
petierimus a patre in nomine eius dabit nobis,
quanto efficacius impetramus quod petimus Christi nomine, si
petamus ipsius oratione ?

Sit autem orantibus sermo et precatio cum disciplina quietem
continens et pudorem. cogitemus nos sub conspectu Dei stare.
placendum est diuinis oculis et habitu corporis et modo uocis.
nam ut inpudentis est clamoribus strepere, ita contra congruit
uerecundo modestis precibus orare. denique magisterio suo Dominus
secrete orare nos praecepit, in abditis et semotis locis, in
cubiculis ipsis, quod magis conuenit fidei, ut sciamus Deum
ubique esse praesentem, audire omnes et uidere et maiestatis
suae plenitudine in abdita quoque et occulta penetrare, sicut
scriptum est: ego Deus adproximans et non Deus de
longinquo. si absconditus fuerit homo in absconditis,
ego ergo non uidebo eum? nonne caelum et
terram ego inpleo? et iterum: in omni loco oculi Dei [*] [*]

Quod Anna in primo Regnorum libro ecclesiae typum portans
custodit et seruat, quae Deum non clamosa petitione sed tacite
et modeste intra ipsas pectoris latebras precabatur. loquebatur
prece occulta sed manifesta fide, loquebatur non uoce sed corde,
quia sic Dominum sciebat audire, et. inpetrauit efficaciter quod
petit, quia fideliter postulauit. declarat scriptura diuina quae
dicit: loquebatur in corde suo et labia eius mouebantur
et uox eius non audiebatur, et exaudiuit
eam Dominus. item legimus in psalmis: dicite in cordibus
uestris et in cubilibus uestris conpungimini. per
Hieremiam quoque haec eadem Spiritus sanctus suggerit et docet
dicens: in sensu autem tibi debet adorari, Domine.