De Unitate Ecclesiae Catholicae Liber (11-15)

Contra eiusmodi clamat Dominus, ab his refrenat et reuocat
errantem plebem suam dicens: nolite audire sermones
pseudoprophetarum, quoniam uisiones cordis eorum
frustrantur eos. locuntur sed non ab ore Domini.
dicunt eis qui abiciunt uerbum Dei: pax erit uobis
et omnibus ambulantibus in uoluntatibus suis,
omnis qui ambulat errore cordis sui non uenient
super te mala. non locutus sum ad eos, et ipsi prophetauerunt.
si stetissent in substantia mea et
andissent uerba mea et si docuissent populum meum,
conuertissem eos a malis cogitationibus eorum. hos
eosdem denuo Dominus designat et denotat dicens: me dereliquerunt
fontem aquae uitae et effoderunt sibi lacus
detritos qui non possunt aquam portare. quando aliud
baptisma praeter unum esse non possit, baptizare se opinantur:
uitae fonte deserto uitalis et salutaris aquae gratiam pollicentur.
non abluuntur illic homines sed potius sordidantur, nec
purgantur delicta sed immo cumulantur. non Deo natiuitas illa
sed diabolo filios generat. per mendacium nati ueritatis promissa
non capiunt: de perfidia procreati fidei gratiam perdunt. ad pacis [*] [*]

praemium uenire non possunt qui pacem Domini discordiae furore
ruperunt.

Nec se quidam uana interpretatione decipiant, quod dixerit
Dominus: ubicumque fuerint duo aut tres collecti in
nomine meo, ego cum eis sum. corruptores euangelii adque
interpretes falsi extrema ponunt et superiora praetereunt,
partis memores et partem subdole conprimentes: ut ipsi ab
ecclesia scissi sunt, ita capituli unius sententiam scindunt. Dominus
enim cum discipulis suis unanimitatem suaderet et pacem:
dico, inquit, nobis quoniam si duobus ex uobis conuenerit
in terra, de omni re, quamcumque petieritis,
continget nobis a patre meo qui in caelis est. ubicumque
enim fuerint duo aut tres collecti in nomine
meo, ego cum eis sum, ostendens non multitudini
sed unanimitati deprecantium plurimum tribui. siduobus, inquit,
ex uobis conuenerit in terra: unanimitatem prius
posuit, concordiam pacis ante praemisit: ut conueniat nobis, fideliter
et firmiter docuit. quomodo autem potest ei cum aliquo
conuenire, cui cum corpore ipsius ecclesiae et cum uniuersa fraternitate
non conuenit? quomodo possunt duo aut tres in nomine
Christi colligi quos constet a Christo et ab eius euangelio separari
? non enim nos ab illis, sed illi a nobis recesserunt et cum
haereses et schismata postmodum nata sint, dum conuenticula
sibi diuersa constituunt, ueritatis caput adque originem reliquerunt.
Dominus autem de ecclesia sua loquitur et ad hos qui sunt
in ecclesia loquitur, ut si ipsi concordes fuerint, si secundum [*] [*]

quod mandauit et monuit duo aut tres licet collecti unanimiter
orauerint, duo aut tres licet sint, inpetrare possint de Dei maiestate
quod postulant. ubicumque fuerint duo aut tres,
ego, inquit, cum eis sum, cum simplicibus scilicet adque
pacatis, cum Deum timentibus et Dei praecepta seruantibus. cum
his duobus uel tribus licet esse se dixit, quomodo et cum tribus
pueris in camino ignis fuit et quia in Deum simplices adque
inter se unanimes permanebant, flammis ambientibus medios
spiritu roris animauit, quomodo apostolis duobus in custodia.
clausis, quia simplices, quia unanimes erant, ipse adfuit, ipse
resolutis carceris claustris, ut uerbum quod fideliter praedicabant
multitudini traderent, ad forum rursus inposuit. quando
ergo in praeceptis suis ponit et dicit: ubi fuerint duo aut
tres, ego cum eis sum, non homines ab ecclesia diuidit qui
instituit et fecit ecclesiam, sed exprobrans discordiam perfidis et
fidelibus pacem sua uoce commendans ostendit magis esse se
cum duobus aut tribus unanimiter orantibus quam cum dissidentibus
plurimis plusque inpetrari posse paucorum concordi prece
quam discordiosa oratione multorum.

Ideo et cum orandi legem daret, addidit dicens: et cum steteritis
ad orationem, remittite si quid habetis aduersus
aliquem, ut et pater uester qui in caelis est
remittat peccata uobis. et ad sacrificium cum dissensione
uenientem reuocat ab altari et iubet prius concordare cum fratre,
tunc cum pace redeuntem Deo munus offerre, quia nec ad Cain
munera respexit Deus: neque enim habere pacatum Deum [*] [*]

poterat qui cum fratre pacem per zeli discordiam non habebat.
quam sibi igitur pacem promittunt inimici fratrum? quae sacrificia
celebrare se credunt aemuli sacerdotum? secum esse Christum,
cum collecti fuerint, opinantur qui extra Christi ecclesiam colliguntur?

Tales etiam si occisi in confessione nominis fuerint, macula
ista nec sanguine abluitur: inexpiabilis et grauis culpa discordiae
nec passione purgatur. esse martyr non potest qui in ecclesia non
eat: ad regnum peruenire non poterit qui eam quae regnatura
est dereliquit. pacem nobis Christus dedit, concordes adque unanimes
esse praecepit, dilectionis et caritatis foedera incorrupta
adque inuiolata mandauit: exhibere se non potest martyrem qui
fraternam non tenuit caritatem. docet hoc et contestatur Paulus
apostolus dicens: et si habuero fidem ita ut montes
transferam, caritatem autem non habeam, nihil sum:
et si in cibos distribuero omnia mea et si tradidero
corpus meum ut ardeam, caritatem autem non habeam,
nihil proficio. caritas magnanima est, caritas
benigna est, caritas non aemulatur, non inflatur,
non inritatur, non agit perperam, non cogitat
malum, omnia diligit, omnia credit, omnia sperat,
omnia sustinet. caritas numquam excidet. numquam,
inquit, excidet caritas. haec enim semper in regno erit, haec
in aeternum fraternitatis sibi cohaerentis unitate durabit. ad regnum
caelorum non potest peruenire discordia, ad praemium
Christi qui dixit: hoc est mandatum meum ut diligatis [*] [*]

inuicem, quemadmodum dilexi uos, pertinere non poterit
qui dilectionem Christi perfida dissensione uiolauit. qui
caritatem non habet Deum non habet. Iohannis beati apostoli
uoxest: Deus, inquit, dilectio est et qui manet in dilectione
in Deo manet et Deus in illo manet. cum
Deo manere non possunt qui esse in ecclesia Dei unanimes noluerunt.
ardeant licet flammis et ignibus traditi uel obiecti bestiis
animas suas ponant, non erit illa fidei corona sed poena perfidiae
nec religiosae uirtutis exitus gloriosus sed desperationis interitus.
occidi talis potest, coronari non potest. sic se christianum
esse profitetur, quomodo et Christum diabolus saepe mentitur
ipso Domino praemonente et dicente: multi uenient in nomine
meo dicentes: ego sum Christus, e.t multos fallent.
sicut ille Christus non est, quamuis fallat in nomine, ita
nec christianus uideri potest qui non permanet in euangelio eius
et fidei ueritate.

Nam et prophetare et daemonia excludere et uirtutes magnas
in terris facere sublimis utique et admirabilis res est, non tamen
regnum caeleste consequitur quisque in his omnibus inuenitur,
nisi recti et iusti itineris obseruatione gradiatur. denuntiat Dominus
et dicit: multi mihi dicent in illo die: Domine,
Domine, nonne in tuo nomine prophetauimus et in
tuo nomine daemonia exclusimus et in nomine tuo
uirtutes magnas fecimus? et tunc dicam illis: numquam
uos cognoui, recedite a me qui operamini iniquitatem.
iustitia opus est, ut promereri quis possit Deum
iudicem: praeceptis eius et monitis obtemperandum est, ut [*] [*]

accipiant merita nostra mercedem. Dominus in euangelio cum spei
et fidei nostrae uiam conpendio breuiante dirigeret, Dominus
Deus tuus, inquit, Dominus unus est, et: diliges Dominum
Deum tuum de toto corde tuo et de tota
anima tua et de tota uirtute tua. hoc primum et secundum
simile huic: diliges proximum tuum tamquam
te. in his duobus praeceptis tota lex pendet
et prophetae. unitatem simul et dilectionem magisterio suo
docuit, prophetas omnes et legem praeceptis duobus inclusit.
quam uero unitatem seruat, quam dilectionem custodit aut cogitat
qui discordiae furore uesanus ecclesiam scindit, fidem destruit,
pacem turbat, caritatem dissipat, sacramentum profanat P