Epistulae imperatorum pontificum aliorum (2.2-2.6)

quod si haec [*] [*]

sed hoc cum magis post atrocissimas
prioris temporis persecutiones iuuare sanctam deberet ecclesiam,
magis affligit, cum idem ipsi egregii episcopi, qui eam ante
hoc sub adsertione uel adsensu haereseos persecuti sunt, nunc
quoque sub auctoritate catholici nominis persecuntur et, quanto
nunc sub ementita piae fidei professione hoc fraudulentius
agunt, tanto et perniciosius grassantur et dolentius aestuat
ueritas, quod ei adhuc non licet nec sub uobis imperatoribus,
qui piam fidem defenditis, respirare.

sed ne hoc ad inuidiam
sine rei probatione referre uideamur, causam ut possumus
explicamus; quaesumus autem, supplices quaesumus, ut regias
aures uestras nobis exiguissimis commodetis, dum ostendimus [*]

Non latet mansuetudinem et deuotam deo religionem uestram,
quam impia quamue pestifera sit haeresis Arriana, contra
quam a patribus nostris apud Nicaeam spiritali uigore conscriptum
est, ita ut et apostolicae fidei pia confessio seruaretur
atque ipsius haereseos perpetua damnatio seruaretur, ne
quis falli posset in posteris.

sed Arrius ut cor Pharaonis non
credens diuinam in se tunc datam fuisse sententiam nescio
qua ratione subripuit apud Constantinum sperans, quod ipsius
suffragio spiritalium sacerdotum sententia rescissa recipi posset
in ecclesiam. denique idem Constantinus iusserat, ut ei sanctus
ac beatae memoriae episcopus Alexander communicaret, non
ille Alexander, qui fuit diuinae fidei episcopus in Alexandria
(qui et plenus sapientia et spiritu sancto feruens eundem
Arrium primus et detexit et expulit et in perpetuum [*] [*]