Epistulae imperatorum pontificum aliorum (13.5-13.9)

Hisacem remotus Hispaniae
angulus titulo damnationis inclusit. non bene capiti
consulturum, si quid turbarum uesanus agitauerit.

Parmensis
episcopus eo perniciosior, quod inclytae urbi magis proximus.
et imperitorum multitudinem uicinus exagitat et ecclesiam
de qua iudicio sanctorum praesulum deiectus est, inquietat]
inanem uidelicet gloriam sententiae grauioris exspectans: quem [*]

et Florentius Puteolanus post
damnationem, quam recto iudicio conuictus accepit ac mansuetudinem
nostram inquietare conatus dignum tulit improba
offensione responsum: post quintum decimum annum ecclesiam,
de qua fuerat extrusus, rursus contaminare conatur, congregationes
illicitas facere molitur egentemque consilii multitudinem
perditi animi persuasione deprauat: nostrorum uidelicet
iudicum socordia fretus, qui priuatae gratiae imperialia
praecepta condonant et religionem, quam nos iure ueneramur,
quia fortasse ipsi neglegunt, inquietari patienter accipiunt.

Claudianus etiam ab his, qui contra diuina praecepta initia
religionis instaurant, ab his, inquam, quos expelli iusseramus,
accitus, quasi parum facinoris aggressus esset, si in Africa
perstitisset, Romae sese dicitur intimasse falsusque praeceptor
uel expertes adhuc deuio profanare mysterio uel iam initiatos
ex integro nititur flagitio maiore corrumpere, cum religionis
sanctissimae disciplinam non cumulet iteratio sed euertat.
quem nos Claudianum dissimili poena ac meruit persequentes
repetere tantummodo patriam hactenus commota seueritate
praecepimus. sed residere etiamnunc dicitur imperitosque sollicitans
et cassa nomina mercede conquirens perdit animas corporum
redemptorum.

hinc illi insectatores sanctissimae sedis [*]