Epistulae imperatorum pontificum aliorum (13.10-13.14)

sed hactenus steterit iners dissimulatio
iudicantum; nec necesse est admonere, quo possit sanctio
contempta procedere; hactenus, inquam, steterit apparitorum
supina desidia: posthac nisi omnes, ut nominatim iussionis
nostrae summa complectitur, uel quos turbas istiusmodi
molientes sancti episcoporum concilii consensus ostenderit,
ultra centesimum miliarium ab urbe depuleris atque earum
ciuitatum finibus extorres esse praeceperis, quarum plebem
uel ecclesias uel per se uel per simile sui uulgus exercent,
praeter aestimationis iniuriam, cuius apud bonos iactura non
leuis est, piaculum neglectae sanctionis incurres.

uolumus
autem, ut, quicumque iudicio Damasi, quod ille cum concilio
quinque uel septem habuerit episcoporum, uel eorum qui
catholici sint iudicio atque concilio condemnatus erit, si
iniuste uoluerit ecclesiam retentare uel euocatus ad sacerdotale
iudicium per contumaciam non adesse, seu ab illustribus
uiris praefectis praetorio Galliae atque Italiae auctoritate adhibita
ad episcopale iudicium remittatur siue a proconsulibus
uel uicariis accitus ad urbem Romam sub prosecutione [*]

perueniat, aut si in longinquioribus partibus alicuius ferocitas
talis emerserit, omnis eius causae dictio ad metropolitani in
eadem prouincia episcopi deducatur examen, uel, si ipse
metropolitanus est, Romam necessario uel ad eos, quos
Romanus episcopus iudices dederit, sine relatione contendat,
ita tamen ut, quicumque deiecti sunt. ab eius tantum urbis
finibus segregentur, in quibus fuerint sacerdotes. mitius enim
grauiter meritos cohercemus et sacrilegam pertinaciam lenius
quam merentur ulciscimur.

quod si uel metropolitani episcopi
uel cuiuscumque alterius sacerdotis iniquitas suspectatur aut
gratia, ad Romanum episcopum uel ad concilium quindecim
finitimorum episcoporum arcessito liceat prouocare, modo ne
post examen habitum, quod definitum fuerit, integretur.

iam
uero illud, quod in negotiis quoque rerum minorum et in
leuibus causae dictionibus animis nostris iustitia naturalis inseruit,
multo diligentius in causis iustissimis uolumus conualescere,
ne facile sit cuicumque perdito notabili prauitate morum
aut infami calumnia notato personam criminatoris assumere
aut testimonii dictionem in accusationem episcopi profiteri. [*]