Epistulae imperatorum pontificum aliorum (10.1-11.2)

IDEM AUGG. AD OLVBRIUM P. U. Cum nihil possit esse
iocundius uel abundantia uel quiete ac summa felicitas sit,
quotiens duo ista iunguntur, procul dubio sublimitas tua perspicit,
quam gratae nobis litterae tuae fuerint, cum et eos
esse compressos, qui sanctissimam legem tumultu et seditione
miscuerant, et annonam communis omnium patriae paulatim
in statum pristinum redire coepisse testatae sunt.

sed haec
propemodum non stupemus in noto; talem enim te futurum
esse praesumpsimus, cum detulerimus tuis meritis praefecturam,
qualem statim in administrationis exordiis inuenimus.
denique non monemus, ut illustris auctoritas tua eandem
efficaciam deuotionemque custodiens penitus statum plebis
uel reformatione pristinae disciplinae uel necessariorum prouisionibus
commodorum et modestiae gloria et bonis securitatis [*] [*] [*]

neque ita origines criminum metiaris, ut mansuetudinem
nostram de correctionibus singulorum aestimes consulendam,
cum omnia, ex quibus aliqua potest esse confusio, sponte
praeuenias ac sic sollicite uerecundeque compescas, ut nobis
non tam incitandi necessitas relinquatur quam gratia comprobandi.

IDEM AUGUSTI AD AMPELIUM P. U. Iure mansuetudinis nostrae
sensibus uel diuinitus datum est uel tranquillitate naturae,
ne cum delinquentum facinore legum seueritate certemus ac
spe emendationis futurae mitiorem esse uelimus correctionis
iniuriam quam prouocat meritum noxiorum, Ampeli parens
karissime atque amantissime.

dudum Ursini inquietudine
prouocati, fauentes concordiae populi Christiani, quieti etiam
urbis sacratissimae prouidentes uno interim loco intra Gallias
dumtaxat perturbatorem tranquillitatis publicae statueramus
iure cohiberi, scilicet ne applicatione morum late dissensionis
incommodum spargeretur. uerum naturae nostrae mansuetudine
leuigati ita memorato abscedendi copiam dedimus, ne ad urbem
Romam uel certe suburbicarias regiones pedem introferre aut
nequitiae suae contagionem conetur infundere.