De Sancta Virginitate (52-53)

Hic dicet aliquis: non est hoc iam de uirginitate. [*] [*]
sed de humilitate scribere. quasi uero quaecumque uirginitas,
ac non illa, quae secundum deum est, a nobis praedicanda
suscepta est. quod bonum quanto magnum uideo, tanto ei,
ne pereat, in futurum superbiam pertimesco. non ergo custodit
bonum uirginale nisi deus ipse, qui dedit, et deus caritas
est. custos ergo uirginitatis caritas; locus autem huius custodis
humilitas. ibi quippe habitat, qui dixit super humilem et
quietum et trementem uerba sua requiescere spiritum suum.
quid itaque alienum feci, si bonum, quod laudaui, uolens
tutius custodiri, curaui etiam locum praeparare custodi? fidenter
enim dico nec mihi ne irascantur timeo, quos ut mecum
sibi timeant sollicitus moneo: facilius sequuntur agnum, etsi
non quocumque ierit, certe quousque potuerint, coniugati
humiles quam superbientes uirgines. quomodo enim sequitur,
ad quem non uult accedere? aut quo modo accedit, ad quem
non uenit, ut discat, quoniam mitis est et humilis corde?
illos proinde sequentes agnus quocumque ierit ducit, in quibus
prius ipse ubi caput inclinet inuenerit. nam et quidam superbus
et dolosus hoc ei dixerat: domine, sequar te quocumque
ieris. cui respondit: uulpes foueas habent et uolatilia
caeli nidos; filius autem hominis non habet, ubi caput [*] [*]
suum inclinet. arguebat nomine uulpium astutam dolositatem
et nomine uolucrum uentosam elationem, in quo ubi
requiesceret piam non inueniebat humilitatem. ac per hoc
nusquam omnino secutus est dominum, qui se promiserat non
usque ad quendam prouectum, sed omnino quocumque ierit
secuturum.

Quapropter hoc agite, uirgines dei, hoc agite:
sequimini agnum quocumque ierit. sed prius ad eum, quem
sequamini, uenite et discite, quoniam mitis est et humilis
corde. humiliter ad humilem uenite, si amatis, et ne discedatis
ab illo, ne cadatis. qui enim timet ab illo discedere, rogat et
dicit: non mihi ueniat pes superbiae. pergite uiam sublimitatis
pede humilitatis. ipse exaltat humiliter sequentes.
quem descendere non piguit ad iacentes. dona eius illi seruanda
committite, fortitudinem uestram ad illum custodite. quidquid
mali ipso custodiente non committitis, tamquam remissum ab
illo deputate, ne modicum uobis existimantes dimissum modicum
diligatis et tundentes pectora publicanos ruinosa iactantia
contemnatis. de uiribus uestris expertis cauete, ne, quia ferre
aliquid potuistis, inflemini; de inexpertis autem orate, ne supra
quam potestis ferre temptemini. existimate aliquos in occulto
superiores, quibus estis in manifesto meliores. cum aliorum [*] [*]
bona forte ignota uobis benigne creduntur a uobis, uestra
nobis nota non conparatione minuuntur, sed dilectione firmantur;
et quae forte adhuc desunt, tanto dantur facilius, quanto
desiderantur humilius. perseuerantes in numero uestro praebeant
uobis exemplum; cadentes autem augeant timorem
uestrum. illud amate, ut imitemini, hoc lugete, ne inflemini.
iustitiam uestram nolite statuere, deo uos iustificanti subdite.
ueniam peccatis donate alienis, orate pro uestris; futura uigilando
uitate, praeterita confitendo delete.