De Sancta Virginitate (44-45)

Deinde iam sciens homo gratia dei se esse quod
est, non incidat in alium superbiae laqueum, ut de ipsa dei
gratia se extollendo spernat ceteros. quo uitio alius ille pharisaeus
et de bonis, quae habebat, deo gratias agebat et tamen
se super publicanum peccata confitentem extollebat. quid
igitur faciat uirgo, quid cogitet, ne se extollat super eos uel
eas, quae hoc tam magno dono carent? neque enim simulare [*] [*]
debet humilitatem, sed exhibere; nam simulatio humilitatis
maior superbia est. ideo scriptura uolens ostendere ueracem
humilitatem esse oportere, cum dixisset: quanto
magnus es, tanto humila te in omnibus, mox quoque
subdidit: et coram deo inuenies gratiam, utique ubi se
fallaciter humilare non posset.

Proinde quid dicemus? estne aliquid. quod
uirgo dei ueraciter cogitet, unde se fideli mulieri non tantum
uiduae, uerum etiam coniugatae praefen-e non audeat? non ego
reprobam dico; nam quis nesciat oboedientem mulierem inoboedienti
uirgini praeponendam? sed cum ambae sunt oboedientes
praeceptis dei, itane trepidabit sanctam uirginitatem
etiam castis nuptiis et continentiam praeferre conubio, fructum
centenum praeire triceno? immo uero non dubitet hanc rem
illi praeponere. haec tamen uel haec uirgo oboediens et deum
timens illi uel illi mulieri oboedienti et deum timenti se
anteferre non audeat; alioquin non erit humilis, et deus
- superbis resistit. quid ergo cogitabit? occulta scilicet dona
dei, quae nonnisi interrogatio temptationis etiam in semet
ipso unicuique declarat. ut enim cetera taceam, unde scit
uirgo, quamuis sollicita quae sunt domini, quomodo
placeat domino, ne forte propter aliquam sibi incognitam [*] [*] [*] [*]
mentis infirmitatem nondum sit matura martyrio, illa uero
mulier, cui se praeferre gestiebat, iam possit bibere calicem
dominicae humilitatis, quem prius bibendum discipulis amatoribus
sublimitatis opposuit? unde, inquam, scit, ne forte ipsa
nondum sit Thecla, iam sit illa Crispina?

Certe nisi adsit temptatio, nulla doni huius fit demonstratio.