De Sancta Virginitate (40-41)

Et quae magis membra corporis sancti,
quod est ecclesia, curare debent, ut super ea requiescat spiritus
sanctus, quam uirginalem profitentia sanctitatem? quomodo [*] [*]
autem requiescit, ubi non inuenit locum suum? quid aliud
quam cor humilatum quod inpleat, non unde resiliat, quod
erigat, non quod deprimat? cum apertissime dictum sit:
super quem requiescet spiritus meus? super humilem
et quietum et trementem uerba mea? iam iuste
uiuis, iam pie uiuis, pudice, sancte, uirginali castitate uiuis;
adhuc tamen hic uiuis et non humilaris audiendo: numquid
non temptatio est uita humana super terram? non
te a praefidenti elatione reuerberat: uae mundo ab scandalis?
non contremescis, ne deputeris in multis quorum
refrigescit caritas, quoniam abundat iniquitas? non
percutis pectus, quod audis: quapropter qui se putat
stare, caueat ne cadat? inter haec diuina monita et
humana pericula itane adhuc uirginibus sanctis humilitatem
persuadere laboramus? .

An uero propter aliud credendum est permittere
deum, ut misceantur numero professionis uestrae multi et
multae casurae et casuri, nisi ut his cadentibus timor uester
augeatur, quo superbia comprimatur? quam sic odit deus, ut
contra hanc unam se tantum humilaret altissimus. nisi forte [*]
reuera ideo minus timebis magisque inflaberis, ut modicum
diligas eum, qui te tantum dilexit, ut traderet se ipsum pro
te, quia modicum tibi dimisit, uiuenti uidelicet a pueritia
religiose, pudice, pia castitate, inlibata uirginitate. quasi uero
non tu multo ardentius diligere debes eum, qui flagitiosis ad
se conuersis quaecumque dimisit, in ea te cadere non permisit.
aut uero ille pharisaeus, qui propterea modicum diligebat.
quia modicum sibi dimitti existimabat, ob aliud hoc errore
caecabatur, nisi quia ignorans dei iustitiam et suam
quaerens constituere iustitiae dei subiectus non
erat? uos autem genus electum et in electis electius, uirginei
chori sequentes agnum, etiam uos gratia salui facti estis
per fidem; et hoc non ex uobis, sed dei donum est.
non ex operibus, ne forte quis extollatur. ipsius
enim sumus figmentum, creati in Christo Iesu in
operibus bonis, quae praeparauit deus, ut in illis
ambulemus. ergone hunc quanto eius donis ornatiores estis,
tanto minus amabitis? auerterit tam horrendam ipse dementiam.
proinde quoniam uerum ueritas dixit, quod ille, cui modicum
dimittitur, modicum diligit, uos ut ardentissime diligatis, cui
diligendo a coniugiorum nexibus liberi uacatis, deputate uobis
tamquam omnino dimissum quidquid mali a uobis non est [*] [*]
illo regente commissum. oculi enim uestri semper ad
dominum, quoniam ipse euellet de laqueo pedes
uestros, et: nisi dominus custodierit ciuitatem, in
uanum uigilauit qui custodit. et de ipsa continentia
loquens apostolus ait: uolo autem omnes homines esse
sicut me ipsum; sed unusquisque proprium donum
habet a deo, alius sic, alius autem sic. quis ergo
donat ista? quis distribuit propria unicuique sicut
uult? nempe deus, apud quem non est iniquitas. ac per hoc
qua aequitate ille faciat alios sic, alios autem sic, homini
nosse aut inpossibile aut omnino difficile est; quin tamen
aequitate faciat, dubitare fas non est. quid itaque habes
quod non accepisti? aut qua peruersitate minus diligis,
a quo amplius accepisti?