De Perfectione Iustitiae Hominis (1-5)

\'Iterum quaerendum est\', inquit, \'peccatum uoluntatis an
necessitatis est. si necessitatis est, peccatum non est; si uoluntatis
est, uitari potest\'. respondemus quod supra et, ut sanemur, [*] [*]

\'Iterum\', inquit, quaerendum est, quid est peccatum.
naturale an accidens. si naturale, peccatum non est; si autem
accidens est, et recedere potest; et quod recedere potest,
uitari potest; et quod uitari potest, potest homo sine eo esse
quod uitari potest\'. respondetur naturale non esse peccatum,
sed naturae, praesertim uitiatae — unde facti sumus natura
filii irae — parum esse ad non peccandum uoluntatis
arbitrium, nisi adiuta sanetur gratia dei per Iesum Christum
dominum nostrum.

\'Iterum\', ait, \'quaerendum est, quid est peccatum: actus
an res. si res est, ut auctorem habeat necesse est; et si auctorem
habere dicitur, iam alter praeter deum rei alicuius
auctor induci uidebitur; at si hoc dici inpium est, et confiteri
necesse est peccatum omne actum esse, non rem. si igitur
actus est, immo quia uere actus est, uitari potest\'. respondemus
peccatum quidem actum dici et esse, non rem. sed etiam in
corpore claudicatio eadem ratione actus est, non res, quoniam
res pes ipse uel corpus uel homo est, qui pede uitiato claudicat
nec tamen uitare potest claudicationem, nisi habuerit
sanatum pedem. quod etiam in interiore homine fieri potest,
sed gratia dei per Iesum Christum dominum
nostrum. ipsum sane uitium, quo claudicat homo, nec pes
est nec corpus nec homo nec ipsa claudicatio, quae utique
non est, quando non ambulat, cum tamen insit uitium, quo [*] [*]