De Nuptiis et Concupiscentia (pr.1-pr.3)

Cum diu moleste haberem, quod aliquotiens scripserim et
nulla tuae sublimitatis rescripta meruerim, repente epistolas tres
tuae benignitatis accepi: unam non ad me solum datam per
coepiscopum meum Vindemialem et non longe post per conpresbyterum
Firmum duas, qui uir sanctus nobisque, ut ab illo scire
potuisti, familiarissima caritate coniunctus multa nobiscum de
tua excellentia conloquendo et ueraciter insinuando qualem te in
Christi uisceribus nouerit non solum eas quas memoratus episcopus
uel quas ipse attulit, sed etiam illas quas non accepisse
querebamur litteras uicit. et ideo de te narratio eius suauior nobis
erat, quia ea dicebat, quae ipse non posses ne quidem me inquirente
rescribere, ne tuarum laudum, quod sancta scriptura
prohibet, fieres praedicator. quamquam et ego uerear haec ad
te scribere, ne suspicionem adulantis incurram, domine inlustris
et merito praestantissime atque in Christi dilectione carissime fili.

Laudes itaque tuas in Christo, siue magis in te laudes
Christi, uide quid mihi delectationis et laetitiae fuit audire
ab illo qui nec fallere me posset propter fidem suam et eas
ignorare non posset propter amicitiam tuam. sed alia et ab
aliis, etsi non tam multa uel certa, uerumtamen audiuimus,
fides tua quam sit sana et catholica, quam pia expectatio [*] [*] [*] [*]

Porro autem de pudicitia coniugali, ut eam quoque in
te laudare et amare possimus, quid audiremus nisi ab aliquo
interiore familiari tuo, qui uitam tuam non in superficie, sed
penitus nosset? de hoc itaque tuo bono, dei dono, me quoque
delectat familiarius et aliquanto diutius loqui tecum. scio me
non esse oneri tibi, si aliquid prolixum mitto, quod legendo
diutius sis nobiscum. nam et hoc comperi, quod inter tuas
multas magnasque curas facile ac libenter legas nostrisque
opusculis, etiam quae ad alios conscripsimus, si qua in manus
tuas uenire potuerunt, admodum delecteris. quanto magis
quod ad te scribitur, ubi tamquam praesenti loquar, et aduertere
dignaris attentius et accipere gratius! ab hac ergo
epistula perge ad librum, quem simul misi, qui tuae reuerentiae
et cur conscriptus sit et cur ad te potissimum missus ipse suo
principio commodius intimabit. [*] [*]