De Nabuthae (36-40)

Habes inquit multa bona. nescit auarus bona nisi ea [*]
quae quaestuosa sunt nominare. sed adquiesco ei, ut bona
dicantur quae sunt pecuniaria. cur ergo de bonis facitis mala,
cum de malis bona facere debeatis? scriptum est enim: facite
uobis amicos de mammona iniquitatis. ei ergo
qui uti sciat bona sunt, qui uti nesciat recte mala. dispersit,
dedit pauperibus, iustitia eius manet in aeternum.
quid hoc melius? bona sunt, si pauperi largiaris, in [*]
quo tibi debitorem deum quadam pietatis faeneratione constituas.
bona sunt, si aperias horrea iustitiae tuae, ut sis panis
pauperum, uita egentium, oculus caecorum, orbatorum infantium
pater.

habes unde facias, quid uereris? tua te uoce conuenio.
habes multa bona in annos multos posita, potes et tibi
et aliis abundare, habes fecunditatem publicam: quid destruis
horrea,? ostendo tibi, ubi melius tua frumenta custodias, ubi [*] [*] [*]

et ideo ei dicitur: quae autem parasti[*] [*] [*]

Sed fortasse dicas quod uulgo soletis dicere: \'non debemus [*]
donare ei cui deus ita maledixit, ut eum egere uellet.\' sed
non pauperes maledicti, cum scriptum sit: beati pauperes,
quoniam ipsorum est regnum caelorum. non de paupere,
sed de diuite scriptura dicit: captans pretia frumenti
maledictus erit. deinde non requiras quid unusquisque
mereatur. misericordia non de meritis iudicare consueuit,
sed necessitatibus subuenire, iuuare pauperem, non
examinare iustitiam; scriptum est enim: beatus qui [*] intellegit
super egenum et pauperem. quis est qui intellegit?
qui conpatitur ei, qui aduertit consortem esse naturae,
qui cognoscit quod et diuitem et pauperem fecit dominus,
qui scit quod sanctificet fructus suos, si de his delibet aliquam
pauperibus portionem. ergo cum habeas unde benefacias,
ne differas dicens: cras dabo, ne largiendi amittas copiam. [*] [*]