De Nabuthae (1-5)

Nabuthae historia tempore uetus est, usu cottidiana. quia [*]
enim diuitum non cottidie concupiscit aliena? quia [*] opulentissimorum
non exturbare contendit agellulo suo pauperem atque
inopem auiti ruris eliminare finibus? quis contentus est suo?
cuius non inflammet diuitis animum uicina possessio? non
igitur unus Achab natus est, sed quod peius est cottidie Achab
nascitur et numquam moritur huic saeculo. si unus occidat,
adsurgunt plurimi. plures qui rapiant quam qui amittant. non [*]
unus Nabuthae pauper occisus est; cottidie Nabuthae sternitur,
cottidie pauper occiditur. hoc metu percitum humanum
genus cedit iam suis terris, migrat cum paruulis pauper onustus
pignore suo, uxor sequitur inlacrimans, tamquam ad
bustum prosequatur maritum. minus tamen deplorat illa, quae
deflet suorum funera, quia etsi amisit coniugis praesidium,
sepulchrum tenet, etsi filios non tenet, tamen exules non dolet,
non ingemit grauiora funeribus tenerae prolis ieiunia.

[*] quousque
extenditis, diuites, insanas cupiditates? numquid soli
habitabitis super terram? cur eicitis consortem naturae [*] [*]

et uindicatis uobis possessionem naturae? in commune omnibus,
diuitibus atque pauperibus, terra fundata est: cur uobis
ius proprium soli, diuites, adrogatis? nescit natura diuites,
quae omnes pauperes generat. neque enim cum uestimentis [*]
nascimur, cum auro argentoque generamur. nudos fundit m
lucem egentes cibo amictu poculo, nudos recipit terra quos
- edidit, nescit fines possessionum sepulchro includere. caespes
angustus aeque et pauperi abundat et diuiti et terra, quae
uiuentis non cepit affectum, totum iam diuitem capit. nescit
ergo natura discernere quando nascimur, nescit quando deficimus.
omnes similes creat, omnes similes gremio claudit sepulchri.
quis discernat species mortuorum? redoperi terram [*]
. et, s) potes, diuitem deprehende. eruderato paulo post tumulum
et, si cognoscis, egentem argue nisi forte hoc solo, quod

(
plura cum diuite pereunt. sericae uestes et auro intexta uelamina,
quibus diuitis corpus ambitur, damna uiuentium, non
subsidia defunctorum sunt. unguentum accipis, diues, et faetidus
es; perdis alienam gratiam nec adquiris tuam. heredes
relinquis, qui litigent. heredibus relinquis depositum magis [*]
hereditarium quam commodum uoluntarium, qui id quod relictum
est minuere ac uiolare formident. si frugi heredes sunt,
custodiunt; si luxuriosi, exhauriunt. itaque aut bonos heredes [*] [*]

perpetua condemnas sollicitudine aut malos dimittis, quo tua
facta condemnent.

Sed quid arbitraris quod. dum uiuis, abundas omnibus? o [*]
diues, nescis quam pauper sis, quam inops tibi ipse uidearis,
qui te diuitem dicis. quanto plus habueris. plus requiris et [*]
quidquid adquisieris, tamen tibi adhuc indiges. inflammatur
lucro auaritia, non restinguitur. quasi gradus quosdam cupiditas
habet; quo plures ascenderit eo ad altiora festinat, unde
sit grauis ruina lapsuro. tolerabilior tamen iste, cum minus
haberet, census sui contemplatione mediocria requirebat; accessione
patrimonii accessit cupiditatis augmentum. non uult esse
degener uotis, pauper in desideriis. ita duo intolerabilia simul
iungit, ut ambitiosam spem diuitis augeat et non deponat [*]
mendicitatis affectum. denique docet nos scriptura diuina quam
misere egeat, mendicet abiecte.

rex Achab in Istrahel erat et
pauper Nabuthae. ille regni opibus adfluebat, iste angusti soli
possidebat caespitem. nihil pauper de possessionibus diuitis
concupiuit, rex sibi egere uisus est, quia uineam habebat
pauper uicinus. quis igitur tibi pauper uidetur? qui contentus
est suo an qui concupiscit alienum? alter certe pauper censu
uidetur, alter pauper affectu est. affectus diues egere non [*] [*] [*]

nouit, census abundans nequit auari pectus explere. ideoque
diues cupidus in inuidia possessionis et paupertatis querella
est.