De Iacob (1.16-1.20)

in
quo periculo unum est remedium, ut quem lex liberare non [*]
potuit liberet dei gratia. sic enim scriptum est: infelix ego
homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
gratia dei per legum Christum dominum nostrum.
itaque fit ut, licet peccatum quod latebat id est concupiscentia
mea, quam non putabam esse peccatum, mortem mihi operata.
sit, dum proditur, et supra modum factum sit ipsum peccatum
— erat enim peccatum, etsi nesciebatur, sed cognitione
coaceruatum est et quasi incrementum erroris adsumpsit
atque in naturam delicti cessit forma mandati.-, mihi tamen [*]
mors non sit, cui promptum est ad Christum confugere, per
quem soluimur omni mortis periculo. absoluta igitur etiam
secunda est propositio, quia mandatum mihi legis mors non
est, etsi mortem operetur. quod enim conturbamur fragilitatis
est, quod euadimus Christi.

si igitur in illius
morte dimittuntur nobis peccata, etiam peccatorum nobis
passiones in illius morte moriantur, illius crucis clauis teneantur.
adfixae. si in illius morte mortui sumus, quid iterum tamquam
uiuentes ad ea quae sunt mundana reuocamur? quid nobis cum
elementis mundi, quid cum cupiditatibus, quid cum luxuria atque
lasciuia, quibus in Christo mortui sumus? quodsi sumus in
Christo mortui, in Christo resurreximus; cum Christo igitur
uersemur, cum Christo superiora quae sunt, non quae [*] corruptibilia
et terrena quaeramus. Christus surgens a mortuis ueterem
hominem adfixum cruci reliquit, nouum resuscitauit. Christus
ideo mortuus est, ut et nos peccato moreremur, deo re-urgeremus.
mortua est caro nostra, quid iterum peccato reuiuescit,
quid iterum peccato oboedit? quid iterum peccatum regnat
in mortuis, cum mors finis peccati sit? mortui sumus carne. [*] [*]

sic quod erat inpossibile legi solutum est, si
in spiritu ambulemus: sic passiones sepelimus, si crucem
huius corporis non resoluamus, si chirographum peccati, quod
deletum est in cruce Christi, non rescribamus, si ueteris
hominis amictum quem exuimus non induamus. scriptum est
enim in Canticis: exui tunicam meam, quomodo induam
eam? laui pedes meos, quomodo inquinabo eos? [*]
mortificata igitur nobis sunt corporis membra, cur eius pullulant
uitia? ideo lex non praeualuit, quia carnem non mortificauit,
ideo quasi umbra praeteriit, quia non colorauit, ideo etiam
obumbrauit nos a sole iustitiae, quia coaceruauit crimina: ergo
et obfuit.

habebamus iam legem naturae, erat unusquisque
sibi lex, qui opus legis scriptum habebat in corde suo. illam
non tenuimus: cur addebatur et altera, in cuius operibus caro
non posset iustificari ? accessit uinculum, non solutio; addita [*]
est peccatorum agnitio, non remissio. peccauimus omnes, qui
poteramus excusationem praetendere per ignorantiam: os obstructum
est omnibus.