De Interpellatione Iob et David (1.26-1.30)

Audito igitur quid locutus esset in eo deus et cognito per [*]
spiritum sanctum quod filius dei non solum ueniret in terras,
sed etiam descensurus esset ad inferos, ut mortuos resuscitaret
— quod tunc quidem factum est ad testimonium praesentium
et exemplum futurorum — conuersus ad dominum
ait: utinam in inferno me conseruares, absconderes
autem me, donec desinat ira tua et statuas mihi
tempus, in quo memoriam mei facias. si enim mortuus
fuerit homo, uiuet consummans dies uitae ipsius. [*] [*] [*]
sustinebo donec iterum fiam. deinde uocabis me, ego [*]
autem te obaudiam, opera uero manuum tuarum ne
despicias. numerasti autem meas adinuentiones, nec
praeteribit te quicquam ex peccatis meis. signasti
autem iniquitates meas in sacculo et notasti, si quid
inscius praeteriui. quam suauis locus, qui nos de resurrectione
confirmat et quam uidetur uoci dominicae, quae
legitur in euangelio, conuenire, ubi ait: tunc incipient
dicere montibus: cadite super nos, et collibus: operite
nos. erit enim in consummatione saeculi ira domini. recte
ergo sanctus in iudicium mauult resurgere quam in tempus [*]
diuinae iracundiae, quae terribilis etiam innocentibus est.

simul etiam illud prophetare intellegitur dicendo: statues
mihi tempus, in quo memoriam mei facias, quod in
passione domini resuscitandus foret, sicut in fine libri istius
demonstratur, nec tamen deplorare desinit et quo magis
intellegit sibi resurrectionem esse propositam, uitam hanc
fugere desiderat, uidens se in manus traditum aduersariorum, [*]
proiectum se in potestatem impiorum, cui etiam amici in
inimicos conuersi sint, qui cum debuerint consolari, ruinam
supra ruinam inferant. memor tamen conscientiae suae purae
et mundae orationis ait: terra non cooperias in sanguine
carnis meae, ut oratio eius sicut incensum dirigatur ad
dominum, non in terra deuersetur. sancti enim oratio nubes
penetrat. peccatoris orationem, sicut a deo Cain dictum est
parricidae, aperiens os suum terra in sanguine carnis abscondit. [*] [*] [*]

maledictus inquit a terra, quae aperuit os suum accipere
sanguinem fratris tui de manu tua, quoniam
operaberis terram.

Flebiliter itaque sanctus deplorat uitae istius tempora.
pereo inquit et spiritu circumferor, oro autem sepul-636 [*]
turam et non inpetro. precor laborans. et quid faciam?
dies mei transierunt in horrore, dirupti sunt articuli
cordis mei. nec tamen usquam derogat iudicio dei; scit
enim profundam esse altitudinem sapientiae et scientiae dei
et inscrutabilia iudicia eius atque inuestigabiles uias eius.

non calcauerunt inquit eas filii glorificantium, nec
transiuit per eas leo. quis enim potuit uias eius conprehendere,
quis abdite occulta penetrauit? unde inquit inuenta [*]
est sapientia aut quis locus disciplinae? nescit mortalis
homo uiam eius, nec inuenta est in hominibus.
abyssus dixit: non est in me, et mare dixit: non est
mecum. non tibi licet scire, o homo, alta sapientiae; ideo
tibi scriptum est: noli altum sapere, sed time. quid
curiose cupis inuestigare quod tibi scire non expedit nec
cognoscere datur? Paulus audiuit aliqua secreta sapientiae,
quae prohibitus est aliis intimare, et ideo raptus est in
paradisum, raptus usque ad tertium caelum, ut audiret ea [*]
quae positus in terris audire non poterat. si quae audiuit
homo, non licuit ei loqui, quemadmodum quod non audiuit
inquirit? imperatoris tibi huius in terris non licet scire [*] [*]

consilia, et uis scire diuina? non licet tibi curiosius inuestigare
quae in terris geruntur, et curiosius requiris quid supra
caelum agatur? cur tu disputas unde nata sit sapientia?
nescit homo uiam eius, nec in hominibus inuenta est perfecta
sapientia. non in Moyse, non in Aaron, non in Iesu Naue [*]
luit, non in ipso Dauid qui ait: incerta at occulta
sapientiae tuae manifestasti mihi, quia ipse dixit in
posterioribus: uelut iumentum factus sum apud te.
supra te est scire, o homo; altitudinem sapientiae, satis est
tibi ut credas. si enim non credideritis, inquit nec intellegetis.
abyssum scire non potes, abyssum non potes conprehendere,
quomodo altitudinem sapientiae conprehendes ?
abyssus dixit: non est in me, et tu potes dicere quia in te
est sapientia?

Abyssus ergo dixit: non est in me, quia ipse dominus [*]
dixit: non derelinques animam meam in infernum. et
apostolus dixit: quis descendit in abyssum? hoc est
Christum ex mortuis deducere. ergo si interrogatur
abyssus: ubi est sapientia? respondet: non est in me, quia
resurrexit. si interrogatur mare: ubi est sapientia ? dicit:
non est mecum, quia calcauit me nec fluctus mei eam
turbare potuerunt. et tu ergo in hoc saeculi istius positus
freto noli perfectam illam dei sapientiam in hoc mundo [*] quaerere,
quia mundus eam non cognouit. sed si uis eam inuenire,
calca fluctus istius mundi, sicut calcauit Petrus, et ambula
super aquas istius saeculi. porriget tibi dexteram sapientia, [*] [*]

sicut porrexit et Petro, quia nemo fuit quem non saeculi istius
unda turbauerit. turbauit et Abraham, turbauit et Moysen,
turbauit et Petrum. Moyses per mare transiuit et per mare
peditem duxit exercitum, sed ante ipse turbatus est. Petrus
super aquas calcauit, sed mersus fuerat corpore, quia infirmioris
fidei uestigio claudicauit. ergo noli sapientiam in mari quaerere,
quia non dixit cum mari se futurum dominus Iesus, sed cum [*]
apostolis suis, ut aliqua, eum ex parte cognoscerent, quibus
ait: ecce ego uobiscum sum usque ad consummationem
mundi. beati cum quibus est: utinam et nobiscum sit, sed
nobiscum mare est. Petrus cum Christo, quia et ipse calcauit
mare: nobis aurum cordi atque argentum est. sapientia autem
supra aurum, non in auro est. ideo qui sapientiam habere
cupiebat argentum inquit et aurum non habeo, sed
quod habeo do tibi. in nomine Iesu Christi Nazaraei [*]
surge et ambula. quia aurum non habebat, in nomine Christi
habebat operationis piae gratiam. ideo et tibi dicitur: attrahe
sapientiam in interiora. latuit inquit omnem
hominem, et a uolatilibus caeli abscondita erat. nec
homines sciebant ubi erat nec angeli, quia ipsi sunt aues
caeli, de quibus dictum est: et uidi angelum uolantem
per caelum.