Helius (4-5)

horam mortis futuros actus ante perscripserit. satis praeterea constat eum de [*] Vero saepe dixisse: Ostendent terris hunc tantum fata neque ultra esse sinent. quos versus cum aliquando in hortulo spatians cantitaret atque adesset unus ex litteratis, quorum Hadrianus speciosa societate gaudebat, velletque addere nimium vobis Romana propago visa potens, superi, propria haec si dona fuissent, Hadrianus dixisse fertur hos versus vita non capit Veri, illud addens: [*] [*] [*] Manibus date lilia plenis; purpureos spargam flores animamque nepotis his saltem accumulem donis et fungar inani munere, cum quidem etiam illud dicitur cum [*] risione dixisse: Ego mihi divum adoptavi non filium . hunc [*] tamen cum consolaretur unus de litteratis qui aderat ac diceret: Quid 3? si non recte constellatio eius collecta est quem credimus esse victurum? Hadrianus dixisse fertur: Facile ista dicis tu, qui patrimonii tui non rei publicae quaeris heredem . unde apparet eum habuisse in animo alium deligere atque hunc ultimo vitae suae tempore a re publica summovere. sed eius consiliis iuvit eventus, nam cum de provincia Helius redisset atque orationem pulcherrimam, quae hodieque legitur, sive per se seu per scriniorum aut dicendi magistros parasset, qua kalendis Ianuariis Hadriano patri gratias ageret, accepta potione, qua se aestimaret iuvari, kalendis ipsis Ianuariis periit. iussusque ab Hadriano, quia vota interveniebant, non lugeri.

Fuit hic vitae laetissimae, eruditus in litteris, Hadriano, ut malevoli loquuntur, acceptior forma quam moribus, in aula diu non fuit, in vita privata etsi minus probabilis, minus tamen reprehendendus [*] [*] [*] ac memor familiae suae, comptus, decorus, pulchritudinis regiae, oris venerandi, eloquentiae celsioris, versu facilis, in re publica etiam non inutilis, huius voluptates ab iis qui vitam eius scripserunt multae feruntur, et quidem [*] non infames sed aliquatenus diffluentes. nam tetrapharmacum, seu potius pentapharmacum, quo postea semper Hadrianus est usus, ipse dicitur repperisse, hoc est sumen phasianum pavonem pernam crustulatam et aprunam. de quo genere cibi aliter refert Marius Maximus, non pentapharmacum sed tetrapharmacum appellans, ut et nos ipsi in eius vita persecuti sumus, fertur etiam aliud genus voluptatis, quod Verus invenerat. nam lectum eminentibus quattuor anacliteriis fecerat minuto reticulo undique inclusum eumque foliis rosae, quibus demptum esset album, [*] replebat iacensque cum concubinis velamine de liliis facto se tegebat unctus odoribus Persicis. iam illa frequentantur a nonnullis quod et accubitationes ac mensas de rosis ac liliis fecerit et quidem purgatis, quae etsi non decora, non tamen ad perniciem publicam prompta sunt. atque idem Apicii Caelii relata, idem Ovidii libros Amorum [*] in lecto semper habuisse, idem Martialem, epigrammaticum poetam, Vergilium suum dixisse, iam illa [*] [*] [*] leviora quod cursoribus suis exemplo Cupidinum alas frequenter adposuit eosque ventorum nominibus saepe vocitavit, Boream alium, alium Notum et item Aquilonem aut Circium ceterisque nominibus appellans et indefesse atque inhumaniter faciens cursitare. idem uxori conquerenti de extraneis voluptatibus dixisse fertur: Patere me per alias exercere cupiditates meas; uxor enim dignitatis nomen est, non volup- tatis . Eius est filius Antoninus Verus, qui adoptatus est a Marco, vel certe cum Marco, et cum eodem aequale gessit imperium, nam ipsi sunt qui primi duo Augusti appellati sunt, et quorum fastis consularibus sic nomina praescribuntur ut dicantur non [*] duo Antonini sed [*] duo Augusti. tantumque huius rei et novitas et dignitas valuit ut fasti consulares nonnulli ab his sumerent ordinem consulum.