De Imperio Cn. Pompei Ad Quirites (6-10)

et quoniam semper appetentes gloriae praeter ceteras gentis atque avidi laudis fuistis, delenda vobis est[*] illa macula Mithridatico bello superiore concepta[*] quae penitus iam[*] insedit ac nimis inveteravit in populi Romani nomine, quod is qui uno die tota in Asia tot in civitatibus uno nuntio atque una significatione[*] omnis[*] civis Romanos necandos trucidandosque curavit, non modo adhuc poenam nullam suo dignam scelere[*] suscepit sed ab illo tempore annum iam tertium et vicesimum regnat[*], et ita regnat ut se non Ponti[*] neque Cappadociae latebris occultare velit sed emergere ex[*] patrio regno atque in vestris vectigalibus, hoc est in Asiae luce, versari.

etenim adhuc ita nostri cum illo rege contenderunt imperatores ut ab illo insignia victoriae, non victoriam reportarent. triumphavit L.(ucius) Sulla, triumphavit L.(ucius) Murena de Mithridate, duo fortissimi viri et summi imperatores, sed ita triumpharunt ut ille pulsus superatusque regnaret. verum tamen illis imperatoribus laus est tribuenda quod egerunt[*], venia danda quod reliquerunt, propterea quod ab eo bello Sullam in Italiam res publica, Murenam Sulla revocavit.

sed tamen alterius partis periculum, Sertorianae atque Hispaniensis, quae multo plus firmamenti ac roboris habebat, Cn.(Gnaei) Pompei divino consilio ac singulari virtute depulsum est; in altera parte ita res ab[*] L.(Lucio) Lucullo, summo viro, est administrata ut initia illa rerum gestarum[*] magna atque praeclara non felicitati eius sed virtuti, haec autem extrema quae nuper acciderunt non culpae sed fortunae tribuenda esse videantur. sed de Lucullo dicam alio loco, et ita dicam, Quirites, ut neque vera laus ei detracta oratione mea neque falsa adficta[*] esse videatur;