Alexias (3.9)

ratione magnae martyris Theclae aedes, qiiam dixinius, aedeficata est; ubi, ut snpra exposuimus, solenues preces regina imperatorisque Alexii mater fnciebat. quam feminam et ego per breve tempus vidi et admirata sum. nec inani laiidandi studio profccta esse , quae de ea scripsi, norunt omnes ac facile, si vellent , confirmarent, quicunque sine odio veritatem profiteri volnnt. qiiodsi laudationem , non historiam scribere inslitiiisspm , miilto prolecto magis oratio in exponendis illis rebus versaretur, quemadmodum iam dixi ; nunc autem revocanda oratio ad ea est, quae proposita siint.

Imperator autem cum rem publicam quasi animam agentem cerneret, ( nam et in Oriente Turcae misere fincs vexabant, et occiduae provinciae admodum afflictae erant , Roberto omnem movente lapidem, ut Pseudomichaelem, qui euiu adierat, in regiam reduceret: qiiac quidem simulatio potius et regnandi fuisse mihi videtur cupiditas, quae incendebat eum et quiescere omnino non sinebat; itaque cum Michaelem monachum invenissct, Pa-

trocliim praetendens , ambitionis igne cineri hucusque supposito in magnam exardescente flammam , omni contentione belldm adversus Romanorum imperinm parabat , dromones biremesque armans et trircmes, ac sermones et onerarias alias permultas ex regionibu maritimis cogens , et ex continenti copias multas colligens , quae in bello , quod cogitabat, se adiuvarent,) hac igitur diflicuitate circumventus, cum iuvenis ille generosus nesciret, quo se verteret, hostium utroque utrique pugnam quasi praeripiente, aegritiidine afficiebatur molesteque ferebat. nam neque exercitus satis magnus imperio Romano erat, (non phires enim quam trecenti erant milites iique ex Chomate oriundi , ignavi prorsus nec bello exercitati, et pauci admodum barbari auxiliares , qui in dextro solent liumero securim gestare,) nec pecnniae vis in aerario regio asservabatur , qua auxilia peregre arcesserel. etenim cum summa in re bellica et militari fuissent sent inertia, qui ante eum imperium tenuerant, in angiistias permagnas rem Romanam adduxerant. equidem et ab ipsis militibus et a senioribus nonnullis viris audivi , nullam unquam post hominum memoriam urbem in tantam miseriam prolapsam esse, male igitur se

habebant imperatoris res, ac diversae eura curae trahebant. verum cum generoso et intrepido animo esset et magno rei bellicae usu , decreverat ex vehemenli iactatione ad tuta littora rcin publicani rursus appellere, hostibus, qiii iiistabaut, deo iuvante, in spumam evanesentibus, ut fluctus solent, cum ad scopulos alliduntur. necessnriutn igitur duxit , omnes in Orieute toparchas celeriter arccssere, quicunque arcibus urbibusque praeerant ac fortiter Turcis restiterant. itaque statim ad omnes litteras misit, ad Dabatenum, Heracleae Pouticae et Paphlagoniae tym lemporis praefectum , et ad Burtzem, praesidem Cappadociae et Chomalis, et ad celeros diices; quaecjue sibi accidissent ac qiiomodo dei providenlia ad iiuperatoris dignitateiu evectus esset, ex praesenti periculo praeter exspectationem servatus, exposuit alque iis imperavit, ut postquam castellis quisque suis bene prospexissent eaque luta praeititissent, idoneo militum numero in hune usum relicto, cuin celeris copiis Cpolim convenireut, simulque novos militos quam plurimos in supplementum lectos adducerent. dein adversus Robertmn sibi, quantum posset, praecanendum sxistimabat, et qui ad eum transire vellent duces comitesque, a conatu coercendos.

[*][*]

legatus, quem ante captam urbem ad Monomachatum miserat, ul in auxilium eum vocaret et pecunias inde sibi conficeret, litteras tantum retulerat , in quibus causa, ut supra exposuimus, perscripta erat, quamobrem scilicet Botaniate imperium adhuc obtinente auxiliari non posset. quibus litteris perlectis, cum Alexius metneret , ne de Botaniate imperio pulso certior ille factus, Roberto accederet , auimi plane anxius , arcessivit coiigenerinn Georgium Palaeologum ac Dyrrhachium, quod est oppidum lllyrici, misit omnemqiie adhibere machinam iussit, ut Monomachatum nulla adhibita vi eiiceret, quoniam per copias non liceret invitum inde pellere ; Pvoberti anteiu conatibus , quantum posset, officeret. ad hoc praerepit, propugnacula noviim in modum ita pararct, ut pleraque tigna clavis haud religarpn tur : ut si forte scalisLatini ascensuri essent, simulac tignis insisiPrcn everterentur haec et cum illis in terram ruerent. quin eliam marilima-