Alexias (3.5)

balur. nonnulli dicebant, haec imperatricem de filio etiain ante pactam esse cum Coinuenis, quaiu deficerent. ita certe rebus conslitutis, palalio illa cum satis magno comitatu egressa, in aedes prope magni Martyris Georgii monaserium a Constantino Mononiacho imperatore exstructum migrat., (Mauguna haec vulgari lingua dict adluic soleut,) Isaacio proseqtiente sebastocratore.

Mariae igitur imperatrici sic a Coiunenis prospectura est. iiiiprralur ciiiii discipliua alj infantia iisiis bona et ad matris adhortationes totum sese conformans, dei timorem intimo concepissct animo, niurdebatur sollicitudine de urbis direptionc, quam, cuin ingrederetur, omnes omnino perpessi erant. nara imiiiiiuitate lapstis curaeue omnis facile eflicilur , ut officii obliviscamur; a quo ubi animes escivit, ad temrraria quaeque aufertur, ciim anten ne ulla quideui in re iiirenderit : at qui lapsus est , modo sit cautior prudensque, statim dei timore correptus , toto commovetur animo ac metu perturbatur, praeserlim si magnes res aggressus et in summum fastigium evcctus est. quippe metus eum excruciat, ne imprudentia , superbia,

insolentia dei iram in se convertat et imperio excussus amittat, quibus tum est potitus. qualia etiam Saulo quondara acciderunt, cuius ob insolentiam dens scindens scidit regnnm eius. his perturbatus cogitationibus Alexius metuque aestuans , ne forte dei vindicta subito affligeretur, — quidquid enim in tota urbe a singulis militibus perpe tratum erat, quantacunque tunc per totara urbera niuititudo erat vagata, adscribebat ille sibi , et tanquam calamitates , quas universa civitas gravissimas passa erat , ipse intulisset , pungebatur urebaturque, regnum, potentiam, purpuram, diaderaa gemmatum , vestera auro fulgenlem et unionibus nihili , ut par crat , ad infandam miseriam dncens , qua urbiuin regina tunc afflicta erat. nam quantis ea maiis illo tempore circumventa sit , id nemo , etiamsi voluerit, enarrare queat. etenim et ipsa templa et fana , et publica et privata ubique ab omnibus diripiebantur; aures omnium streoevabt vocibus clamoribusque passim sublatis , ut terrae motnm esse diceres. ad haee igi-

[*]

[*]
[*]

tur animnm advertens Alexius , moerebat mortlebaturque , neque dolorij magnitudinem levare polerat. erat enim in sensu prave factorum conripiendo acutissinius, et licet facinora, quibus urbs iu tantam calamitatem delata erat, alioriim manibiit animisque pcrpetrata nosset, tamen idem conscius sibi erat quam maxime, occasioneni atque initiiim malorum seinet ipsuin dedisse; qiianqiiam Alexio rursus defectionis aiictores servi fuerant, qiioriim mentionem iam fecimus. sed vel sic omnem in se ciilpam conferens, sanare vulnus et studebat ct volebat. non enim aliter nisi sanalo viilnere, labeqiie eliita, ad reriim administrationem accedere ttatiiit, ncc exercitus bellique ciiram prosperese habiturm speravit adit igitur matrem, aperit ei laiidabilem illum dolorem, eiusque sedandi et angnris ronscientiae tollendi rationem exqiiirit. ea , filio benigne excepto , libenter audit , quae dicebat. arcessiint igitiir, (nam Alexius assenserat,) patriarcliam Cosmam , qui nonduni dignilatc ἓ abdicaverat, et praeiipiios quosdam ex sacra synodo et ordine monnchoriim ; quos iinperator adit ut reus, ut condemnatus , ut humliis vel etiam

alius quispiam ex iss, qui subiecti sunt sententiamque tantum non exspectant, quam iudices pronuntiaturi sunt. confitetur cuncta, non suasionem, non approbationem, non rem gestam, non causam eorum, quae facta erant, praeteriens; sed omnibus cum timoris et fidei significatione expositis, ut vulneri mederentur, obnixe rogavit et se poena afficiendum dedit. illi non ipsum solum, verum etiam consanguineos et qui defectionis socii fuerant, issdem omnes piaculis subiiciunt, ieiunio, humi cubatione et quae cum his coniungi solent ad placandum deum, praescriptis. nec illi poenam detrectant, sed libenter perferunt; quin ipsae eorum coniuges impune esse noluerunt. qui enim sustinerent, cum maritorum amantes essent? sponte igitur poenitentiae iugum subiere. itasque palatium eo tempore lacrimis plenum cerneres et luctu, non illo quidem ignavo ac vituperabili, animi abiecti imbecillitatem prodente, sed honesto gaudiumque procurante coeleste nec unquam interiturm. imperator autem, qua erat pietate, ultra progressus, sub purpura saccum ipsi corpori adhaerentem ge-