Alexias (3.10)

rum urbium praefectos et ipsos insiilariim incolas magnopere per litteras hortatus est, ne catlerent aniinis ncve ignaviter agerent, sed vigilarent sobrieqne semper se protegerent ac Robertum exspectarent; ne primo is impetu maritimis potitus urbibus et ipsis iusulis, Romanorum imperio in posternm negotiiim facesseret.

Haec de Illyrico imperator ita constituit, ac quae tum a fronte ef ante pedes Roberto erant, bcne, ut apparet, munivit. verum ne ea quidem, quae a tergo illi posita erant, neglexit. itatjue litteras primum ad Hermanum, Longiliardiae diicem , misit; dein etiara ad papam Romanum et Erbium, Capuae archiepiscopum, ad principes praeterea et Gallicarum regionum duces omnes; eosqiie donis satis magnis atqiie pollicitationibiis miiltanim largitioniini dignitatumque sibi conciliando ad bellum adversus Robertum concitabat ; quorum alii amicitiam huic iam reniintiarunt, alii , si plura acciperent, polliciti sunt. prae his autem omnibiis ciiin Alemaniae regem , quidquid vellet, contra Robertum perficere posse inteliigeret, litteris semel atque iterum missis, blandis verbis proniissisquc omuis generis euin tentabat; quem ubi non abhorrentem vidit et voluntali suae obsequi pol-

licentem, aliam rursus ad eum per Choerosphactem misit epistolam, in qua haec scripta erant “ bene se habere praepotentem dominationem tuam et nieliore in dies fortuna uti , in votis est maiestati meae, longe nobilissime ac vere Christianissime frater. quidni enim conveniat maiestatis nostrae pietati , meliora et florentiora tibi precari, tua perspecta pietate? nam fraterna haec, qua in maiestatem nostram es, propensio et affectus et quo belli adversus perniciosum istum homiuem minem hdfores suscepturum te esse animo promisisti , ut ab 3celerato atque nefario et dei et Christianorum hoste malignitatis iustas poenas repeteres, magnam probitatem mentis tuae produnt planeque tuam in deum pietatem eonfirmant. quod ad nostram maiestatem attinet, ea in ceteris quidem bene habet ; nou minima autem sollicitudine et perturbatione propter Robertum agitatur. sed si qua deo et aequis eius iudiciis fides habenda est, celeriter iniustissimi huius hominis pernicies aderit ; nec enim concedet omnino deus, virgam peccatorum in sortera suam usque adeo immitti. iam nummorum cen-

tum et quadraginta quatuor millia et rentiim vestes sericas, quae a maiestate nostra dominationi tuae potentissimae mittenda erant ex pacto, missa nunc sunt per Constantinum protoprohedrum et praepositum dignitatibus, iuxta placitum Bulchardi fidissimi tibi et nohilissiini comitis. et dicta quidem summa pecuniae constat argento facto et Romanato antiquae qualitatis. ubi autem insiurandum nobilitas tua praestiterit, stiterit , etiam reliqua ducenta sedecim millia nummorum et stipendia dignitatum viginti concessarum per Bagelardum dominationi tuae fidelissimum mitlentiir tibi, simulac in Longibardiam perreneris. quomodo vero iusiurandum praestandum sit, significatum et antea nobilitati tuae est, et exponet accuratius Constantinus protoprohedrus et praepositus, qui de singulis capitibus, quae expediri et iureiurando a te firmari oportet, mandata a maiestafe nostra acceperit. quando enim conventio infer maiestatem meam et missos a nobilitate tua legatos facta est, commemorata sunt capita quaedam maioris momenti, de quibus qnoniam se accepisse mandatum negarunt nobi-

litatis tuae ministri, etiam maiestas mea propterea sacramcntum ipsis distulit. ergo praestetur iusiurandum a nobilitate tua, ut fidelis tuus Albertes maiestati meae iuratus confirmavit, utque maiestas nostra. petit ob additamentum satis necessarium. cunctationis ac morae Bul- chardi, comitis tui fidelissimi et nobilissimi , ea fuit causa, quod nepotem carissimum , filium sebastocratoris felicissimi , germani maiestatis meae fratris , ab ipso conspici maiestas mea voluit, ut redux nuntiaret tibi firmuin ac solers in tenerae aetatis statu pueri ingenium; externa enim et quae ad corpus pertincnt, rationi posthabet maiestas mea ; quanquara et iliis virtutibus admodum excellit ; prout narrabit tibi legatus tuus, qui cum in urbe versabatur, vidit puernm atque cum eo, ut res postulabat, confabulatus est. ac quoniam filium quidem deus mihi nondutn dedit, hic aulem fratris filius suavissimus filii mihi est loco , si deo placuerit , nihil impediet, quominus propinquitate coniungamur, et cum amica, ut Christianos decet, in nos