Alexias (2.8)

comprobata vidit, vehementius fratri institit ac paene vi coegit, ut calceos pnrpureos indui sibi sineret, praesertim cum universi exercitus ardentissima in Alexium studia nosset. tunc initium acclamandi Ducae fecerunt, cum aliis de caussis Aiexio et ipsi cupientes, tum maxime quod propinqua eorum , Irene mater mea , rite ei nupserat. idem , qui sanguine cum iis coniuncti erant, simul alacriter faciebant; quos cetera multitudo excipiens, ad coelum usque voces efferebat. ac mirum quid eo tempore contigit, ut qui modo discordes inter se , mortem obire malucrant, quam sententia sua decedcre , consentirent momento, idque ita , ut dissidium inter eos unquam fuisse , cognosci non posset.

Quae dum peraguntur, rumor differebatur, Melissenum cum exercitu satis magno Damalim usque progressum, imperatorem acclamatum purpuraque indutum esse. cui fauaae tunc fidem fidem non

poterant. verum ille, de rebus a Comnenis gestis et ipse certior factus, legalos celeriter ad cos misit. qui cum advenissent, litteras tradide. runt, in quibus haec fere scripta erant “deus me usque Damalim incolumem cum exercitu servavit. vobis quoque quid acciderit cognovi et quomodo a servorum illorum maliggnitate dirisque insidiis dei providentia vindicati, saluti vestrae consulueritis. quoniam autem el. affinitale, id quod in divini beneficii parte pono , vobiscum iunclus sum, et voluntate immutablilque in vos animo ne consauguineorum quidem vestrorum (deum rerum rerum omnium iuddicem testor) ulli concedo, in comune consuledo salutis nostrae stabilitatem confirmare nos oportet, ne omni vento huc illuc agitemur, sed bene constitutis imperii rebus, satis firmo fundamento innitamur. id sine dubio contioget, si urbe a nobis deo annuente capta, vos Occidentis res res administretis, mihi Orientem regendum concedatis, corona alque purpura induto et, quemadmodum imperatoribus mos est.

simul cum nomine illius vestrum, cui imperium defcretur, renuntiato. ita et acclamatio communis fiet et licet, locis negotiisque disiuncti , animo tamen uno eodemque erimus ac siunma pace a duobus imperium administrabitur." haec cum legati retulissent, nihil in certi responsum. postridie iis arcessitis, Comneni multis verbis, ca qnae Melissenus proposnisset , fieri non posse , demonstrarunt ; ceterum quid consilii de ea re cepissent, breri ipsis indicatum iri per Georgium Manganem cognomine, cui legatorinn quoque curam demandaverant. inter quae nec urbis oppugnationem negligebant omniuo , sed velitatiouibus, quantnm poterant, muros teutabant. postero autem die arcessiverunt eos et quid sibi placuisset, docuerunt. caesaris dignitatem et taeniam et acclamationem et qui reliqui eius dignitatis bonores essent , Melisseno se concedere ; praeterea attribuere se eidem Thessalonicam urbem maximam, in qua etiam praestantissima aedes in nomine magni mngni martyris Demetrii condita est, ubi unguentum, e venera-

[*]

bili eius loculo semper scaturiens, maximas sanationes iis adfert, qui cum fule accedunt. has conditiones quamvis aegre ferrent legati, tamen improbatis quae contra monebant, cum multum eorum ad urbem apparatum et magnas Alexii copias viderent ac temporis angustiis iam premerentur, veriti, ne capta urbe Comneni etiam magis sibi confidentes, ne ea quidem, quae quae nunc proiuiltc rent, concessuri esscnt, postularunt, ut bnlla atirea, rubris litteris subscripta, haec sibi connrniarcutnr. annuit Alexius, novus imperator, et statim Georgio Mangani , qui ab epistolis erat, arccssito , ut bullam auream conscriberet, niandavit. vcrum is triduo rcin dlstnlit , aliud alio tcmpore praclexens; modo diurno se laborc defessum noctu litteras perficcre non potuisse causabatur, modo perfectas noctu scintalla, quae quae incidisset, conflagrasse. haec atque alia talia Manganes praetendens et quasi mangonizans alias aliter rem procrastinavit. interim Comneni ulterius progressi, Aretas quae dicuntur celeriter occpant. est is locus prope urbem situs, leniter ex planitie editus et infra stantibus collis speciem praebens, altero latere ad mare, alter

[*]
[*]