Alexias (2.6)

V

vit. quotidie mane adibant ambae custodes, ecquid de filiis audivissent, sciscitantes. illi, qui simplicius cum iis agerent, enarrabant quaecunque perceperaut. quos nt sibi magis adiungeret protovestiaria, animo ingenuo ac summa liberalitate mulier, iussit eos, quantum cibi vellent, de sua copia capere. quae enini ad victum pertinebant, quo minus importareutur, nihil obstabat. unde custodes tam faciles dehinc ad narranda omnia, quaecunque audiverant, habebant, ut nihil quidquam eas lateret.

Hactenus de mulieribus. Comneni porta, quae ad Propugnaculum Blachernarum erat, occupata clavibusque fraclis, tutum ad imperatoria stabuhi exitum habuere; untle abductis equis, qui utiliores viderentur, reliquorum posterioribus pedibus ab ipsis femoribus ferro recisis, celeriter ad monaslerium prope urbem, Cosmidium in mine, se contulerunt. namque, ut hic nonnihil addam, quo narrati

[*]

fiat dilucidior, protovestiariam, cuitia nientionem feci, priusquam imperator eain, ut supra enarravimus, arcssivisset, ibi coiivenerunt eique hine prolecluri vale dixerunt; et Georgium Palaeologum in partes suas traxerunt atque, ut secum deficeret, adegerunt. prius consilia cum eo communicare ausi non erant, cum merito esset suspectus. nam pater Georgii studiosissimus imperatoris erat, ut non sine periculo aperiri tale consilium posset. ac primo Palaeologus haud se lacilem praebuit; quin mnltum ounilcns, reprehendit illorum contra imperatorem inceptum el quod, deteriore inito coiisiiio, se quoipie in socielatem vocarent. sed cum etiam prolovestiaria, Palaecdogi sorus, ut una proficisceretur, instaret et gravissima minitaretur, animo fleclehatur. nec nisi de mulieribus iam sollicitus erat, Anna uxore et Maria socru, nobilissimo inter Bulgaros loco orta, tanta pulchritudine ac concinnitate totius corporis, ut omnium illius temporis mulierum formosissima haheretur quas ut in tuto collocarent, cum Palaeologo et Alexio cordi esset, hoc quidem loco eas amovendas censebant; sed alter in arce quapiam, alter in deiparae acde in Blachernis sita

collocandas existimabant. vicit tandem Georgii sententia. statim igitur feminas hinc abductas sanctissimae Verbi omnia continentis matri credebant; ipsi reversi, unde profecti erant, quid facto opus esset, consultabant. Palaeologus “vos, inqnit, praeire oporlet; ego mox sequar, rem meam familiarem mecum allaturus." forte enim sua bona, quae moveri poterant, illic deposuerat. itaque Conmeni nihil cunctati viam ingrediuntnr; ille vero, postqnam monachorum iumenlis bona imposuit, eodem pergit. cumque cumque Tzurulum, qui est vicus Thraciae, una cum iis advenisset, percommode accidit, ut exercitus a domestico convocatus adesset. iam ad Ducam lobannem Caesarem, in praediis snis Morobundianis commorantem, misernnt, qui de iis, quae sibi accidissent, certiorem faceret. accelerato nuntius itinerr. diluculo extra aedium limina constitit atque ad Caesarem aditum petiit. quem conspicatus Iohannes, Caesaris nepos, qui adhuc puerulus

erat nec eam ob causam a Caesaris lalere unquam discedebat, accurrit dormientemque excitaus , defecisse Comnenos nuntiat. Caesar hac voce perculsus, puerum alapa inflicta , ut migari desineret, admonuit aspulitque, at ille, paulo post iterum ingressus, eundem nuntium refert, ipsa Commenorum ad eum adhortatione addita. in qua quidem inerat sententia lepidissime expressa, qua simul quid factum esset ab Alecio, ita significabatur: "nos opsonium paravimus opulentum nec sine condimentis; tu si adhiberi ad convivium vis, lac quam primum adsis, lautissimi epuli particeps futurus." lohannes, erectus in cubitum, cubitum, introduci nuntium iubet, a quo cum audivisset, quae a Comnenis gesta erant , “hen " exclamat, manus obtendens oculis. ac barba parumper prehensa, ut qui multa secum interea reputeret, in hoc tandem animum defixit, ut et ipse voluntati eorum obsequendum duceret. statim igitur equisonibus arcessitis et equo conscenso, ad Comnenos proficiscitur. in via obviam factus Byzantio, qui satis magnam vim auri Cpolim porlabat, Homericis illis verbis eum interrogat, quis et unde gentium esset; cumque cognovisset, multum

[*]

[*]

eum pecuniae vectigalis ad cubiculum imperatoris ferre, flagitat, ut secum divertat; postridie, quo vellet, abire passurum. cunctanti illi ac inoleste ferenti institit vehementius, donec impetravit. quippe miro erat orationis cursu sententiarumque gravitate, ac persuadendo valebat quasi Aeschines alter vel Demostheues. cum hoc igitur diversoriolum quoddam ingressus, omni comitate et accumbere secum eum iussit et nocte ut commode cubaret , curavit. sub diluculum, cum sol orbem conscendere properat, properavit etiam Byzantius , equis stratis, in urbem pergere. quo conspecto, Caesar “desiste, inquit, et nobiscum veni.’ sed ille , qui nec, quo proficisceretur, sciret, neque causam, quamobrem tam benigne ab illo exceptus esset , teneret , iterum abnuebat, Caesarem eiusque blanditias suspectans. is contra instare, rehictantem trahere et graviora luiuari , nisi, quae iussus esset, faceret. ubi ne sic quidem obtemperavit , sarcinas eius omnes suis adiungi et iter continuari iussit; ipsi, quocunque liberet, veniam eundi dedit. qui cum ueque regiam auderet adire, veritus ne in cu-

stodiam traderetur, si ad quaestnrps sine ppcunia venisset, neqiie rursus propler reriim moliini ac perturbationem, ex emergente iani Comnenorum coniuratione ortam, domum reverti vellet, Casesarem vel invitiis secnlus est. forte autem Contigit, ut Caesar, cum iter hinc pergcret, Turcis oliviam fieret , qui modo Eurum fluvium Lraiecerant. adductis igitur hahenis siibsistens, postquain unde et quo tenderent, interrogavit , magnam iis niercedem et omnis generis bencdcia promisit, si ad Cumnenos secum proficiscerenlur. ubi annuerunt, ille iusiurandum a ducibus eoruin exegit, quo pactum confirinaretur. hi statim consuetudinc sua inreiurando dato, Comneno se auxilio fore, alacriter pollicentur. itaque Caesar ciim Turcis ad Coinnenos processit; quem cum procul illi conspexissent , nova preada incredibiliter laetali, maxime Alexius pater meus , jtrae gaudio, quid agerent , ncsciebant , progressusque obviam Alexiiis, Caesarem amplexus et osculatus eal. quid deindc? ingrediuatur, Caesare