Alexias (2.5)

admodum optabant. verum Alexius, ubi etiam Ubertopulum iureiruando obstrinxit, festinatione omni domum properat suisque cuncta enarrat. qua nocte pater meus haec gessit, ea diei dominicae erat, quam tyrophagum nuncupant. insequente die primo diluculo urbe tum suis egreditur. quo vulgus cognito, Aiexium ob consilii calliditatem praedicans, ex ipsis rebus cantiunculam contexuit, quae vulgari quidem sermone, ipsam tamen rei rationem praesensioueinque in sidiarum et quae ipse molitus fuerit, elegantissime significat. sententia eins baec fere erat : “sabbato, a caseo nuncupato, quam callide egisti, Alexi ! altero vero post dominicam die velut praepes accipiter evolasti ex cassibus insidiantium barbarorum."

Anna autem Dalassena, Comnenorum mater, cum Botaniatan imperatoris nepoti filiam Manuelis, filii natu maximi, in matrimo-

oυ ἔγγονον, [*] vov

[*]
[*]

nium collocasset, verita, ne, comperta defectione, paedagogus adolescentuli rem imperatori nuntiaret, dolum flnxit callidissimum. edixit vespere praesto esse omnes, tanquam ad adorationem, in sanctis dei ecclesiis pro more faciendam, proditura. aderaut mox omnes, ut solebant, educebantque ex stalxilis etjuos, rjiios diligenter matronis vecturis slernere simulabant. Botaniatae nepos dormiebat cum paedagogo in domicilio, quo seorsim habitabant. circa primain aulem vigiliam cum Comneni in eo iam essent, ut armis instructi fugam ex urbe capesserent, rent, porlis clausis, matri tradunt claves. occludunt etiam sine strepitu fores aedificii eius, in quo neptis sponsus dormiebat Botaniates; neque tamen satis aple valvas commitlere licuit, ne puer edito strepitu expergefieret. inter quae maior noctis pars abierat. paulo igitur anto gallicinium primum, apcrtis vestibuli portis, cum matre, sororibus. coniugibus liberisque ad Constantini usque forum pedibus eunt. ubi postquam salutem sibi invicem dixerunt, ipsi ad Blachernarum palatiun, mulieres ad magnae Sophiae templum properant. sed Botania-

lae paedogogus ubi experrectus, qnid actum esset, cognovit, face arrepta, donio se proripit fugientesque paudo ante assequitur, quam ad quadraginta sanctorum aedem pervenissent. quem conspicata Dalasseua, fortissimorum filiorum mater, “delatum, inquit, ad imperatorem falsum de nobis crimen audivi; confugio igitur ad sanctas ecclesias, quarum auxilio, quantum potero, utar. inde prima luce in regiam me conferam. quare praei illuc, iit cum primum ianitores fores aperient, cos de adventu nostro certiores facias." ille mora, quod iussus erat, exsequitur. mulieres ad episcopi Nicola aedem properant, quod Refugium etiamnunc solet appellari, prope magnam ecclesiam dudum ad salutem eorum aedificatam, qui criminibus teneutur. ea magni templi veluti pars quaedam de industrin opinor, a maioribus exstructa est, ut quicunque, scelere commisso eo confugisset, poena legitima liberaretur. prisci siquidem imperato res et caesares raagna cura rationibus subditorum prospiciebant. verum eius templi custos, non illico reclusis porlis, qui et undenam essent. percontabatur. hic aliquis ex comitibus “mulieres, inquit, ex Oriente

quae, consumto viatico, adoratione defungi cupiunt, ut quam primum domum " quibus ille auditis, fores aperuit introisitque. positridie convocato imperator senatu, postquam illorum fugam cognovit, graviter, ut res postulabat, adversus eos dixit inque domesticum maxime invectus est. tum ad matronas misit qquosdam, Straboromanum et Euphemianum nomine, qui eas in palatium adducerent. quibus Dalassena “renuntiate, inquit, imperatori, filios meos eius inaiestati obedientissimos esse, et lubenti iii omnibus animo inservientes, nec vitae, nec corporibus unquam pepercisse, nullis pro ea periculis non pruuitissime susceptis. at invidia, tuam in eos benevolentiam favoremque non ferens, occasionem eos in discrimen adducendi captare non desiit, atque adeo lucc privare ipsos statuit. quod cum cognovissent, nec tantum periculi immerito sibi parari ferrent, urbe profugerunt, non ut defecturi, sed ut servi fideles, qui et imminens malum effugiant, et consilia istorum maic-

Aetati tuae patefaciant auxiliumque implorent." nihilominus illi ad imperatorem eam evocare. id Anna moieste fereus, “sinite, me, inquit, dei ecclesiain, ut ibi adoreni, ingredi. parum enim decet, cum ad portas venerim, recedere, priusquam immaculatae dominae et deiparae opem invocaverim ad deum et imperatoris animum mihi con- ciliandos." cuius postulati aequitatem legati reveriti, intrare siverunt. itaque illa tarde incedens, ut cpiae et dolore et aetate con fecta esset, vel potius infirmitatem simularet, postquam ad ipsun fere aditum sacri bematis processit, genu bis flexo, cum tertium procum beret, humi subsedit sacrisque portis comprehensis, nisi manus, cla mat, sibi abscinderentur, templo se non ante discessuram, quam crucem imperatoris tanquam sahitis pignus accepisset. Straboromanus, quam de collo pendentom gestabat, crucem ei obtulit; verum illa “non a vobis, inquit, fidem mihi dari cupio, sed ab ipso imperatore quan dixi cautionem poslulo; neque omnino minutam talem cruceni accipiam, sed magnitudinis idoneae." (hoc ideo flagitavit, ut sibi praestitum palam fieret. si snim in parva cruce promissio facta

esset, multitudinem facilc lateret.) “illius igitur, pergit, iudicium atque misericordiam iinploro. ite et mintiate liaec ei." atque uxor, eius nurus, quae aedem ante intraverat, cum primum portae ob horas matutinas reclusae essent, velo, quo faciem obnupserat, demto, “illa quidem, inquit, abeat, si lubet. nos certe, nisi fide accepta, templo non egrediemur, vel mortis conditione proposita." legati, perspecta constantia mulierum, qtiae atidacius iam, quam antea, sese gereliant, veriti, ne tumultus oriretur, redeunt ad imperatorem eique cuncta narrant. qui, ut erat natura comis, matronae oratione commotus, crucem, quam petierat, misit ac plenam securitalem dedit. ita cum templo egressa esset, eam cum filiabus nuribusque includi iussit in Petriorum monasterium feminarum, prope Sideram situm. etiain consoceram eius Caesaris lohannis coniugem, protovestiariam tovestiariam ex dominae nostrae deiparae in Blachernis aede arcessutam, in codein esse iussit Petriorum monasterio. ceterum cellas vinariaw et penarias omnemque rem familiarem iulegram serva-

C
λάνθανε.