Alexias (2.3)

rissent, non ut antea consueverant, ambo simul, sed singiili alternis diebus auiajn frequentabant. ciiius sollertis et Palanieclei consilii baec ratio erat, ut si alter Scytbarum istorum dominantiuin insidiis interciperetur, alter liigeret neque uterque una in barbarorum laqueos incideret. sed longe aliter ac suspicabantur, res cccidit. nam prius superiores contra insidiatores evasere, quod iam accuratissime exponam.

Occupatae a Turcis Cyzici urbis nuntium cum imperator accepisset, Alexium Comnenum statim arcessivit. torle enim dies erat, quo in palatio aderat Isaacius; qui ut intrantem praetcr pactum Alexium conspexit, propius accedens interrogavit, quani ob rem venisset. hic causam stalim indicans, “imperator, inquit, me arcessivit." dein ingressos et solenni salutatione functos, cjuoniam prandii hora erat, niorari paullisper et secum accumbere impcralor iubet. a(??) seiuncti, aitcr dextra, alter sinislra, ex adyerso accumbunt. paul

post ubi qui circumslabant moesto vultu invicem sibi insnsnrrantes conspexerunt, veriti, ne quid servi in se molirentur et periculum iam instaret, furtim nonnunquam se adspicicbant, incerti quid agerent. iam pridem autem omues imperatoris administros blando alloquio, prosequendi honore et omni officiorum genere sibi conciliaverant conciliaverant, quin ipsum dapiferum his artibus, ut hilari vultu se intueretiir, adduxerant. ad quem famulus Isaacii Comneni accedens, “nuntia, inquit, domiuo meo captam Cyzicuin; id enim lilterae inde allatae indicant. ’ ille autem dum cibos mensae imponit, summissa voce Isaacio, quae a famulo acceperat, rcfert, isque exiguo motu labiorum Iratri ideni significat. hic ut erat promptiis ad intelligendum et igne vclocior, percipit statim, quae frater innuit. ita postquam a metu respirarunt, sui ipsorum compotes facli, rcm secum reputabanl, ut interrogati a quopiam, pronipte respondere, aut si forte ipse iiiiperator m consilium se adhiheret, benc consulere pnssent. qnac dnui cogitant, imperator Comnenos intnens, Cyzici cladrm, ipsis, ut pulabat, igno-

tam, cnarravit. at illi (eranfc enim afflictuin iinperatoris ob expugnatas urbes animum lenire paratissimi) erigebant fractum el in meliorem spem excitabant. facile urbem recipi posse; motlo salvus esset ipse, brevi barbaros illos septupli poenam daturos. bac oratione imperator delectatus, finito convivio, reliquum tliei transegit cura vacuus. Comneni ab eo intle tempore longe antiquissimum habebant, aulam frequentare, imperatoris atlministros magis etiam amplecti, cavere ne ipsi adversariis sui perdendi ansam darent, neve odii praetextum ullum praeberent, quin potius omnes atlduoere, ut benevoie tle se et sentirent et loquerentur. praeterea itl agebant, ut Mariam imperatricem arctius devincirent seque totos ipiam spirare et ia oculis ferre confirinarent. Isaacius e matrimonio, ciim sororis eius fiiia inito, liberioris consuetudiuis veniam iiabebat; pater lueus cum illa affinitate, Inm vero maxime atloptionis necessituiline uisns, imperatricem risitabat sine suspicione cuiusquam et invidiam inalevolorniii obruebat, non enim latobant eum et barbarorum illorum implacabile