Alexias (2.2)

ut decet, imperatore, mox Augustam adibant. ea res inimicorum invidiam auxit. quod cum a multis Comneni rescivissent, veriti, ne si ambo circumventi essent insidiis, auxilio prorsus carerent, consultabant, quomodo incolumitatem deo iuvaute servarent. postquam, multis deliberationibus cum matre habitis, varia dispexere, haec una liumane aestimantibus salutis via visa est, ut imperatricem occasione oblata adirent et quid cunsilii ceperint, indicarent. tamen rem pectore reconditam servabant neque ulli omnino credebant, sed iit piscatores cavebant, ne praedam antea perterrefacerent. etenim fugae capessendae consilium ceperant; quod tamen cum Augusta communicare verebantur, ne imperatori renuntiaret, utpote de utrisque et viro et Comnenis sollicita. itaque hoc consilio omisso, alio se vertunt. nam ita comparati erant, ut temporum opportunitate optime uli possent.

Imperator prorreando exacta aetate impar, cum mortem nemini non certam reformidaret, successorem iniperii quaesivit, erat autem Synadenus quidam ex Oriente profectus, illuslri genere, forms

[*]
[*]
[*]

eximia, alto animo, manu fortis, aetate adolescentulus. huic, etiain necessitudine sibi iuncto, prae ceteris iiuperii tanquam palcrnaiu hereditatem tradere in animo erat, quanquam imprudenti cousilio. eum enim incolumitate usque ad supremum diem frui licuisset et, sicut aequum erat, regnum Coustanlino iinperatricis filio reliminere, ad quein patris aviipie quasi hereditate perlincbat: quo facto, ipsa qnorine Augusta uiaiorem et fiduciam et benevolentiam erga maritum babuisset: senex, iniquo illo ac parum utili consilio inito, suo ipse capiti perniciem impnulens struxit. id ubi rumore impcralrix accepit, inaximo dolore afflicta est, de filii salute timens. ccterum quamvis animo csset sollicito, nemini doloris causain detexit nequaquam tamen Comnenos res fugit, qui opportunittem quam expetiverant nacli, atlire imperatricem statiumt. Isaacins sermonem, praesentc Alexio, ordiri a inatrc iussus, cum Augustam convenissent, “quid est, inquit, domina, quod te non ut heri ac nudiiis terlius Iiiiarem cernamus, sed tacitis curis anxiam, quasi neminem habeas satis fidum, quocum com-

[*]

[*]

[*]

municare rem possis?" illa tunc se aperire noluit, sed suspirans oecet, inquit, qui peregre degunt, qua re angantur, rogare; nani lioc ipsum ad aegritudineni satis causae est. me vero, eheu, ut aliud ex alio afflixit; quaui vereor, ne graviora mox inferantur mala." ad haec nihil amplius locuti; sed deiectis in terram oculis complicatisque manibus, postquam solliciti aliquaiudiu adstitere, consueta salutatione perfuncti, abeunt. abeunt. postridie iteruiu allocuturi veniunt; cuinque Jiilariorem eius vultum cernerent, propius uterque accedit et “tu quidem domina, inquit, nostra es, nos servi fidissimi, quidvis pro maiestale tua parati perpeti. ne cura te ulla conturbet neve suspenso sis animo." his dictis, cum imperatrici fidein dedissent, omni suspicione amota, percipiunt iam, quod occultuin liabebat. quippe acuti erant et sagaces atque ex paucis verbis honiinuin sententiani mente reconditam necdum prolatam assequi poterant. ac slatim imperairicis causani anqilexi, proiixe de voluniate aperteque confiniiant et quodcunque iuberet periculum libenter se propuisaturos promiltuut- gavisuros se cum gaudeule,

[*]
[*]
[*]

cum flente fleturos, iuxta illutl apostoli; quare se pro popularibus amicisque, eadem civitale orlis, haberet. id unum rogant, si qnid imimici vel apud ipsam vel apud imperatorem adversus se proferrent, exteniplo renuntiaret, ne insidiis eorura opprimcrentur. ceterum liono aninio sit, liortantiir. dco iuvante se, (piantnni posseiit, aiacrilcr auxilinm laturos neque unquam passuros esse, ut Constantinus repno privarelur. atque etiam iureiurando, quae convenerant, Grmare statuunt; diutius enim commorari apnd eam non licuit, ne invidorum suspicionem movercnt. ila aegritudine maximam partein liberati, hilariore iam fronte cum imperalore colloquebantur. ernt enim uterque, maxime Alexius, peritus dissimulandi et qnae animo volveret, speciose tegendi. at invidia in summum aeslum exardescebat, neque quicquam in poslerum eorum, quae barhari ad imperalorein deferrent, Comnenos ex pacto latcbat. iam cum servos duo, qui iii repni aocielatem irrepserant, se de inedio tollendi consilium cepisse compe-